It's not what it looks like - One Direction {DUTCH FANFIC}

-23- Moments

Toen ik bij het strandhuisje aankwam, zag ik dat Harry al stevig op de deur stond te kloppen. Louis en Zayn probeerde hem weg te trekken. 'Harry, doe rustig. Zo gaat ze de deur echt niet open doen.' zei Louis. Harry kwam naar me toe. 'Do you have a key?' vroeg hij. Ik twijfelde, en knikte toen zachtjes. 'Wil je deur even open maken?' Ik twijfelde opnieuw. Aan een kant kon het nu allemaal opgelost worden. Maar aan de andere kant kon het ook alleen maar erger worden. Toch stemde ik toe. Ik pakte de sleutels uit mijn tas, en gaf ze aan Harry. Als een gek liep hij weer naar de deur, en Louis kwam bij me staan.

Gabrielle POV

In een ruk werd ik wakker. Iemand stond op de deur te bonken. Kort daarna hoorde ik; 'Gabrielle, doe open!' Het was de stem van Harry. Shit. Ik ging weer liggen in de hoop dat hij weer weg zou gaan. Dat leek even zo te zijn, tot dat ik het slot hoorde. Huh, hoe kon dat nou weer? In alle paniek rende ik naar de badkamer, en gooide hem op slot. Ik hoorde dat Harry binnen was, en de slaapkamer binnen stormde. 'Gabrielle, waar zit je?!' riep hij kwaad. Daarna hoorde ik een ruk aan de klink van de badkamer deur. Ik schrok, en deed een paar stappen achteruit. 'Kom er uit, nu!' Ik zei niks, en ging angstig op de vloer zitten. Zo kwaad had ik Harry nog nooit meegemaakt. 'Harry, doe normaal man.' hoorde ik Zayn zeggen. Oh fijn, hij was er dus ook bij. 'Ga zitten.' hoorde ik nu ook Louis zeggen. Wat betekende dat Bailey er waarschijnlijk ook bij was. Die vieze veraadster. Even hoorde ik niks meer. Tot dat ik de stem van Bailey hoorde.

Bailey POV

'Gabs, kom er uit, alsjeblieft.' probeerde ik. Ik hoorde lichtjes gesnik. 'Ik weet dat het moeilijk is nu, maar je moet er echt over praten. Laat me anders binnen.' Ik wachtte af. 'Ik praat niet met verraders.' snikte Gabrielle toen. 'Vroeg of laat was het toch uitgekomen! Kun je daar nu eens mee stoppen?' Toen hoorde ik snel het slot open gaan. Ik liep de badkamer binnen, en deed toen de deur weer dicht. Ik rende op Gabrielle af, en omhelsde haar. Toen begon ze te huilen. 'Het spijt me.' zei ik na een tijdje. 'Mij ook. Ik heb het zo verkloot.' snikte Gabrielle, en liet weer los. 'Je had gelijk. Je kon er niks aan doen. Als je langer je mond had gehouden, was het daarna alsnog uitgekomen.' 'Je moet het nu wel echt uitpraten met Harry. En ook met Niall.' 'Weet ik.. Pppff.' Gabrielle liep langzaam naar de deur, opende hem, keek nog een keer achterom, en liep daarna naar de woonkamer. Harry stond op. Louis en Zayn hadden hem nog vast, voor het geval dat. Ik liep naar Harry. 'Wil je alsjeblieft rustig blijven? Jullie moeten dit rustig uitpraten.' zei ik. Harry knikte, en ging weer zitten. Ik seinde Louis en Zayn dat we even naar buiten moesten. Ze knikten, en liepen met me mee. We liepen naar buiten, en gingen zitten op de veranda. Hopelijk ging alles goed.

Gabrielle POV

Bailey, Louis en Zayn liepen naar buiten, en ik kwam langzaam naast Harry zitten. 'Ik snap dat je boos bent.' bracht ik zachtjes uit. Harry keek weg. 'Waarom heb je gelogen?' vroeg hij nu. 'Omdat ik het zielig vond voor Niall, maar ik wou jou niet kwijtraken..' 'Je zei dat je geen gevoelens meer had voor hem!' 'Had ik ook niet! Maar hij kwam in het ziekenhuis te liggen, en hij had nog steeds gevoelens voor mij..' 'En dus lieg je ons maar allebei voor?' 'Nee, dat was niet de bedoeling..' 'Wat was dan de bedoeling?!' 'Ik had Niall beloofd dat hij mijn nummer één bleef..' Ik zag Harry boos weg kijken. 'Maar dat heb ik nooit gemeend!' zei ik snel. 'Waarom deed je het, Gabs?' 'Ik weet het niet.. Ik zeg voor dat ik denk, dat is altijd zo al geweest..' 'Oké, en nu?' Het bleef even stil. 'Ik had gehoopt dat wij weer..' Maar Harry schudde met zijn hoofd. 'Sorry, ik wil dit niet meer.' 'Wat niet meer?' 'Op deze manier kan ik niet meer bij je zijn, Gabs.' 'Dus we zijn uit elkaar?' 'Ja.. Sorry.' Harry stond op, opende de deur en liep weg. Ik bleef verslagen achter..