It's not what it looks like - One Direction {DUTCH FANFIC}

-10- Close to seperation

Bailey POV

De volgende ochtend werd ik wakker met hoofdpijn. Geen flauw idee waar dat vandaan kwam. Waarschijnlijk kwam het door alle stress. Gisteravond was heel raar geweest. Hoe zou het nu met Zayn zijn? Ik greep mijn mobiel van mijn nachtkastje. Shit. 4 gemiste oproepen van Louis. Ik besloot om hem zo snel mogelijk terug te bellen. Ik toetse zijn nummer in, en wachtte af. 'Hey! Ben je eindelijk wakker?' hoorde ik aan de andere kant van de lijn. Louis klonk een beetje in paniek. 'Ja, sorry! Wat is er aan de hand?' antwoordde ik. 'Zayn is er niet! Gisteravond was hij er ook niet, maar toen dachten we dat hij gewoon een stukje was gaan lopen. Maar hij is hier nooit meer geweest, aangezien zijn tas hier nog steeds precies op dezelfde plek ligt.' 'Wat?!' Ik hapte naar adem. Dit was allemaal mijn schuld geweest. Ik begon langzaam hyperventileren. Louis hoorde het. 'Liefje? Blijf rustig, alsjeblieft.' hoorde ik vaagjes. Ik kalmeerde weer een beetje. 'Hoe.. hoe.. hoe.. Gaan we dit  oplossen?' stotterde ik. 'Als je nu samen met Gabrielle naar het hotel kan komen, gaan we dan met zijn allen zoeken.' 'Oké, ik kom eraan..' 'Tot zo, liefje.' Ik gooide mijn mobiel in mijn tas en holde naar de slaapkamer van Gabrielle. 'Gab!! Opstaan!!' Gabrielle schrok op en viel uit haar bed. 'Wat?! Brand?!' schreeuwde ze, stond op, en rende naar de woonkamer. 'Nee, gab! Luister nou eens!' riep ik en rende achter haar aan. 'Zayn is vermist.' 'Wat? Sinds wanneer?' 'Sinds gisteravond.' Gabrielle begon te lachen. 'Ja hoor, haha. En dan is hij zeker al gelijk vermist, ppffffftt, haha. Mensen, stuur nu gelijk een Amber-alert de wereld in! Hahaha.' Ik keek Gabrielle boos aan. 'Dit is niet grappig, Gab! Wie weet wat hem allemaal overkomt?' 'Ooeeehhh..' zei Gabrielle met haar wenkbrauwen omhoog getrokken. 'Wat?!' 'Jij geeft nog steeds om Zayn.. Ben je verliefd?' zei Gabrielle en liep lachend naar de spiegel. 'Nee, gab. Ik ben niet verliefd op Zayn, maar op Louis.' 'Dat komt niet echt op mij over.' 'Hoe bedoel je?' 'Waarom zou je je anders druk maken om hem?' 'Omdat ik het goed met hem kan vinden..' 'Ja hoor, je bedoelt een beetje té goed zeker.' 'Doe eens normaal, en ga je eens omkleden. We moeten zo snel mogelijk bij de jongens zijn.' zei ik geïriteerd. Gabrielle liep langzaam langs me heen terwijl ze me met opgetrokken wenkbrauwen bleef aankijken. Daarna liep ze naar de slaapkamer. Was het waar? Had ik nog steeds gevoelens voor Zayn? Nee, nee. Niet aan denken. Ik had alleen gevoelens voor Louis.

Onderweg naar het hotel, ging de irritante discussie over Zayn en Louis nog wel even door. Gabrielle kon het niet laten om elke keer in mijn buik te prikken als ik 'Zayn' in een zin noemde. Bij de ingang, zagen we de jongens al staan. Gabrielle rende op Harry af, die haar vervolgens een zoen gaf. Louis liep op me af. 'Gaat het alweer een beetje?' vroeg hij. 'Jawel hoor.'  antwoordde ik, en gaf hem een lange knuffel. Wat weer heel erg vertrouwd voelde. Liam begon voor de groep te staan. 'Oké, als we nou in groepjes van twee gaan zoeken?' Niall kwam erbij staan. 'Ik deel de groepjes dan wel in.' 'Wat jij wilt..' zei Liam, en ging weer tussen het groepje staan. 'Uhh, Harry. Als jij nou met Liam gaat.' Harry keek op. 'Ik met Liam? Waarom mag ik niet met mijn schatje?' vroeg hij verbaasd. 'Het lijkt me gewoon beter zo. Kunnen jullie hier linksaf gaan?' ging Niall gewoon door. Gabrielle hield mij vast. 'Ik wil niet bij Niall in hoor..' fluisterde ze in mijn oor. 'Dat hoeft vast niet.' fluisterde ik terug. 'Oké, Louis. Jij kan gewoon bij Bailey blijven, en dan komt Gabrielle met mij mee.' Louis knikte en trok me mee. 'Sorry..' fluisterde ik snel naar Gabrielle, en liep toen met Louis rechtsaf.

Gabrielle POV

Ik kon mijn ogen niet geloven. Wat was dit voor een actie van Niall? 'Wat probeer je te bereiken precies?' vroeg ik. 'Nou, nu kan onze wandeling tenminste doorgaan.' antwoordde hij, en pakte me hand. Ik trok los. 'Oké best. Een wandeling is prima, maar ga dan niet aan me zitten, a.u.b.' zei ik, en liep rechtdoor. Niall kwam achter me aan. 'Sorry, ik wilde je niet overstuur maken..'

Niall en ik hadden de hele omgeving afgezocht. We waren onderweg zelfs Bailey en Louis tegen gekomen. Die hadden ook nog geen spoor van Zayn ogevangen. Ondertussen werd ik de hele tijd een soort van 'geïnterviewd' door Niall. Op zich, was het nog niet zo erg. Hij was misschien niet de knapste, maar hij had wel humor en charme. En dat waren wel de dingen waar ik voor viel. Nu zaten we met zijn tweeën even op een bankje, om onze benen even bij te laten komen. 'Vind je me nog steeds een sukkel?' vroeg Niall na een tijdje. 'Nee.. Je ging gewoon een beetje te snel met alles. Ik bedoel, we waren nog niet eens echt vrienden ofzo.' 'Oh, nu wel?' vroeg Niall glimlachend. 'Soort van, haha. Sorry als ik soms te kortaf heb gereageerd.' 'Geeft niet.' zei Niall. 'Mag ik wel een arm om je heen slaan?' vroeg hij. 'Voor deze keer dan.' zei ik met een knipoog, en zo zaten we nog even naar de voorbijlopende mensen te kijken. Tot ik opeens een arm in mijn nek voelde. Ik schrok, en draaide me in een ruk om. Shit..