Onmacht {Het Oog der Engelen}

Het verhaal van Fióna

''Dus.. Wat had je in gedachten?'' Begin ik rustig. Ciáran denkt diep na, en schud dan met zijn hoofd. ''Wat zou ze geloven? Waarom ben je zo lang weg geweest?''

'Ik had niet gedacht haar dit ooit aan te doen.' Denk ik. Ik ga haar wijs proberen te maken dat haar nette dochter verslaafd is. De enige smoes die zou kunnen werken. Ik pak de telefoon uit Ciáran's handen tik het maar al te bekende nummer in. Hopelijk hebben we hier bereik.

Na een tijdje gaat de telefoon over, en Ciáran kijkt me met een vragende blik aan. Na een paar tellen weerklinkt er een lieve vrouwenstem aan de andere kant van de lijn. 

''Marjolein Gins, met wie spreek ik?'' Bij het horen van de stem van mijn moeder springen er tranen in mijn ogen. 

''M.. Mama..'' Is het enige wat ik uit kan brengen. Even is het stil aan de andere kant. Maar dan klinkt er een snikkende stem aan de andere kant.

''Serena liefje! Ik dacht dat ik nooit meer wat van je zou horen. Ben je oke? Waar ben je? Ik mis je zo..''

Ik kijk Ciáran even aan, maar wanneer hij met zijn hoofd schud weet ik dat ik haar niet de waarheid kan vertellen.

''Mama.. Ik mis jou ook, het gaat goed met me. Maar ik kan nog niet naar huis.. Ik.. '' Haastig zoek ik naar  de juiste woorden. Wat nu? ''Ik.. Ben al een tijdje verslaafd.. En ben naar een afkickkliniek gegaan om er vanaf te komen.. Ik durfde het je niet te vertellen maar.. Ik kom terug mama..''

"Ik weet dat je liegt." Ik voel hoe tranen in mijn ogen springen.
"En ik weet ook wat er echt aan de hand is, en ik moet je wat vertellen." Ik hou mijn adem in. Aan de andere kant hoor ik een zware mannenstem. "Vertel het haar, des te eerder deze onzin over is." De klootzak van een vader staat er dus bij.
"Mam? Wat weet ik niet?"
"Liefje, ik wou het niet vertellen omdat ik het ook pas op mijn 19e te horen kreeg..' Haar stem begint te trillen. 'Ik weet dat je een aardengel bent, en ook waar je bent. Oma is geboren als een engel.' Mijn mond valt open. 'Ik wou het je niet vertellen omdat ik weet over het feit dat Juaron alle aardengelen in zijn macht wilt hebben. Het zou je in gevaar brengen."
"Mama.. dit is zo.. onverwachts.." 
Ciáran komt bij me staan en legt zijn hand op mijn schouder. Hij lijkt alleen minder geschrokken.
"Ik ben zo bang dat jou wat gebeurd liefje.. En toen die avond.. Rick kwam helemaal gestrest aan de deur, en zei dat je weg was en je Kevin had vermoord. Het andere moment keek hij om zich heen alsof hij alles was vergeten. Ik wist dat het gebeurd was met mijn kleine meisje, en dat het de zoon van Heran was die er voor gezorgd heeft dat de geheugens gewist werden." Ik kijk Ciáran beschuldigend aan. En hij knikt me toe. 
"Mam.. ik weet niet wat ik moet zeggen."
"Zeg dat je niet boos op me bent en zo snel mogelijk weer naar huis komt." Ik denk na. Willen; ja. Kunnen; Weet ik niet.
"Ik doe mijn best mama. En ik ben niet boos, ik vind het fijn dat je het me verteld."
"Schatje, nog één laatste openbaring.."
"Ja?"
"Ik wil niet dat hij het je zelf verteld. Jouw oma is niet alleen mijn moeder, maar ook die van Juaron." En ik moet Juaron vermoorden. Kansloos.
"Laat je niet leiden door het feit dat hij familie is. Iets wat Oma altijd zei was: Niet alles wat goed lijkt is goed, en niet alles wat slecht lijkt is slecht. Hij zal niet rusten tot hij je in handen heeft meisje.. Beeïndig dat."
Ik ken mijn taak. Nu afwachten of ik dat kan.
"Ik doe mijn best."
"Maak mij en oma trots lieverd. En doe voorzichtig."
"Dat zal ik doen. Ik hou van je mama"
"Ik ook van jou lieverd."  Ik hang op, en zak op de grond in elkaar, Ciáran knielt bij me neer.

''Jullie hebben dit allemaal voor me verzwegen.'' Zeg ik. 

''Ik weet het ook pas sinds kort.. En dat Juaron ook de zoon is van Sarah wist ik niet.''