“យើងត្រូវថ្នាំ ឬក៏យើងត្រូវស្នេហ៍?” គេសែនឆ្ងល់! ជេគក៏ត្រូវថ្នាំដែរ តែម៉េចក៏គេក្ដៅដូចបាយពុះតែឯងអ៊ីចឹង?
“ចំមែន! អ្នកណាជាអ្នកធ្វើ?”
សុងហ៊ុនក្រោកលើកជេគទៅត្រាំខ្លួននឹងទឹកក្ដៅឧណ្ឌៗដើម្បីលាងសម្អាតខ្លួនរបស់នាយទើបជេគអាចគេងលក់បានស្រួល។ គេចាត់ចែងឱ្យជេគរួចទើបបើកទឹកផ្កាឈូកលាងចម្រះខ្លួនឯងម្ដង។
“តើយើងកំពុងតែធ្វើអ្វី?” ពេលនេះគេតប់ប្រម៉ល់ខ្លាំងណាស់ ហើយក៏រឹតតែមិនយល់ពីខ្លួនឯងទៀត។
ថ្ងៃបន្ទាប់ 6AM
ពន្លឺថ្ងៃចាំងចូលបន្ទប់តាមជញ្ជាំងកញ្ចក់ហាក់រំខានដល់ដំណេករបស់អ្នកដែលកំពុងតែលង់លក់យ៉ាងសុខស្រួល។ រាងតូចរើខ្លួនតាមទម្លាប់ តែនាយប្លែកចិត្តណាស់ ព្រោះព្រឹកនេះដូចជាត្រូវអ្វីម្យ៉ាងរឹតជាប់។
“ម៉េចក៏រើមិនបានអ៊ីចឹង?”
ជេគម៉េចនឹងអាចរើបានទៅ បើខ្លួនតូចកំប្រឹងរបស់នាយពេលនេះត្រូវដៃធំសុទ្ធតែសាច់ដុំនិងសសៃរវាមឱបយ៉ាងណែនទៅហើយនោះ?
ត្របកភ្នែកងក្រាស់ប្រឹងបើកឡើង ហើយក៏ឃើញទេវបុត្ររូបសង្ហារមួយអង្គកំពុងតែគេងឱបនាយ។ គេកំពុងតែបិទភ្នែកគេង នាយក៏ឈ្លាតឱកាសនេះមើលមុខគេតែម្ដង។ នាយមើលសុខៗស្រាប់តែ...
ឌាំង!!
ក្បាលរបស់ជេគត្រូវរន្ទះបាញ់ គឺបាញ់ដើម្បីរំឭកការចងចាំកាលពីយប់មិញឡើងវិញទាំងអស់។ ជេគភ័យស្ទើរសន្លប់សារជាថ្មីបន្ទាប់ពីសន្លប់កាលពីយប់មិញម្ដងរួចទៅហើយ។
(ព្រះអើយ...) នាយស្លុតខ្លាំងណាស់ ចុះគេ? គេយល់ឃើញបែបណា? ហើយតើគេនឹងធ្វើអ្វីនៅពេលបន្ទាប់?
សុងហ៊ុនហាក់ដូចជាដឹងថាក្មេងខ្លះភ្ញាក់ពីគេងហើយ ទើបគេក្រោកដែរ។ ជេគក្រោកអង្គុយទើបដឹងថាពេលនេះនាយមានសម្លៀកបំពាក់គ្រប់៤ចំណែក តែមិនអាចធ្វើអ្វី បានត្រឹមអង្គុយស្ងៀមៗមើលស្វាមីពីក្រោយខ្នង។
“បង”
“ការពារផង”
ឌាំង!
YOU ARE READING
គ្រោះស្នេហ៍ក្នុងសមុទ្រព្រិល
Romanceរដូវរងាដែលមានព្រិលធ្លាក់យ៉ាងស្រស់ស្អាតសម្រាប់គូរស្នេហ៍មួយគូរដែលពោពេញទៅដោយភាពល្វីងជូរចត់ ការសោកស្ដាយ ការបាត់បង់ដែលកើតឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀត។
