“យើងកំពុងធ្វើការ” គេរហ័សប្រាប់កុំឱ្យនាយតូចយល់ច្រឡំទាន់តែជេគគិតទៅរកផ្លូវផ្សេងបាត់ទៅហើយ។ នាយស្មានថាគេក្ដៅចិត្តសូម្បីតែនាយហៅគេថា បង ពេលមានអ្នកក្រៅនៅក្បែរ។
ជេគស្មានខុស ហើយក៏ជៀសចេញលែងហ៊ានសួរនាំតែម្ដង។ នាយដឹងថាគេធ្វើការនៅក្នុងអង្គភាពចចកយ៉ាងសម្ងាត់ហើយសមាសភាពគ្រួសាររបស់នាយនិងគេមិនដែលបើកចំហរទេ។ ពេលនេះនាយខ្លាចខ្លាំងណាស់ ខ្លាចថាវត្តមានរបស់នាយជះឥទ្ធិពលមិនល្អដល់ការងាររបស់គេ ខ្លាចថាគេនិងមានគ្រោះថ្នាក់ដោយសារនាយ។ ទន្ទឹមនឹងក្ដីបារម្ភច្រមុះរបស់នាយក៏ឈួលរកកលចង់យំដែរ។
“លោកប្រុសតូច! លោកប្រុសប្រញាប់ទៅណា?”
“ទៅផ្ទះ”
“តែ...” សេមមិនទាន់បាននិយាយអ្វីផង ជេគក៏រត់ចេញទៅយ៉ាងលឿន ហើយសកម្មភាពនេះសុងហ៊ុនក៏មើលឃើញដែរ។
“អ្នកណាគេ?” ស្រីស្រស់ទះស្មាគេតិចៗហើយក៏មើលទៅទិសដៅតែមួយ។
“ប្រពន្ធយើង”
“វ៉ាវ! គឺនាយតូចនោះមែនទេ? ស្អាតអ៊ីចឹងសោះបានហួងហែងណាស់ សុំមើលរូបថតក៏មិនបាន”
“មែនហើយ គេស្អាតណាស់” គេតាមសម្លឹងមើលក្មេងនោះរហូតដល់នាយតូចចូលទៅច្រកចេញបាត់។
វិមានអាយស៍
Ice Palace
តាំងពីថ្ងៃរហូតដល់ល្ងាច ជេគអង្គុយមើលកញ្ច្រែងផ្លែក្រូចមិនដកឃ្លាទៅណាឡើយ។ នាយភាំងអស់ហើយ ចំណែកនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់នាហមានតែរូបភាពដែលសុងហ៊ុនអង្គុយលើរទេះរុញដែលមានស្រីស្រស់រូបនោះឈរទន្ទឹមគេ។ នាងឈរធម្មតាទេ តែខួរក្បាលរបស់នាយបែរជាស្រមៃទៅដល់រូបភាពដែលពួកគេណាត់ជួបគ្នាដើម្បីញ៉ាំអាហារ មើលកុន រួចហើយក៏ថើបគ្នាដេកជាមួយគ្នា។ គ្រាន់តែគិតដល់ត្រឹមនេះបេះដូងរបស់នាងក៏ញ័រចំប្រក់ បណ្ដាលឱ្យម្ចាស់រាងកាយចុកចាប់ជាខ្លាំង ទោះបីដឹងថាសុងហ៊ុនពិការក៏ដោយ។
“អ្ហឹកៗ ពិបាកចិត្តណាស់” នាយតូចជ្រុបមុខទាំងតប់ប្រម៉ល់ ឯអ្នកបម្រើផ្សេងទៀតបានត្រឹមសម្លឹងមើលមកទាំងពិបាកចិត្តជាមួយ។
ESTÁS LEYENDO
គ្រោះស្នេហ៍ក្នុងសមុទ្រព្រិល
Romanceរដូវរងាដែលមានព្រិលធ្លាក់យ៉ាងស្រស់ស្អាតសម្រាប់គូរស្នេហ៍មួយគូរដែលពោពេញទៅដោយភាពល្វីងជូរចត់ ការសោកស្ដាយ ការបាត់បង់ដែលកើតឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀត។
