"វាថីលោកហ្នឹង?"
"..." គេមិននិយាយ២ដងទេ តែភ្នែកគេបញ្ជាក់ច្បាស់ណាស់ ថានាយមិនអាចប្រឆាំងនិងការបង្គាប់នេះឡើយ។
ជេគព្រូសដង្ហើមធំរួចក៏ខិតទៅជិតរួចឈ្មុលឱបគេតាមសំណូមពរ។
"បានឬនៅ?"
"..." គេនៅតែស្ងាត់ ទើបនាយងើយមុខឡើងមើលបញ្ជាក់។ សុងហ៊ុនមិនទាន់គេងទេ គេកំពុងតែបើកភ្នែកជ្រួញចិញ្ចើមដាក់នាយ។
"លោកខឹងអីហាស?"
"ប្រពន្ធសុំលែង យើងគួរជប់លៀងហៅមនុស្សមួយប្រទេសចូលរួមដែរទេ?" គេហាក់ដូចជានៅខឹងខ្លាំងនៅឡើយទេ។
"..." ជេគស្ងាត់មាត់ជ្រាបព្រោះគ្មានពាក្យតបត។ នាយម៉េចនឹងដឹងទៅថាពាក្យថា លែងគ្នា មានអាលែហ្ស៊ីជាមួយគេ?
សុងហ៊ុនមិនចង់ប្រកាន់អូសដំណើរដល់ស្អែកក៏ក្រសោបកាយតូចឱបរំសាយកំហឹង។ គេមិនត្រេកអរទាល់តែសោះពេលដែលឮថាពាក្យថា លែងគ្នា គេស្អប់ណាស់។ ហេតុអីគេស្អប់? គេក៏មិនដឹង គេដឹងថាគេមិនចង់ឮ។
"កុំនិយាយអ្វីដែលយើងមិនចង់ឮឱ្យយើងឮទៀត"
"លោកកាចណាស់"
"យើងនឹងកាចជាងនេះបើឯងចេះតែក្បាលរឹងមិនស្ដាប់បង្គាប់"
"ខ្ញុំខុសអី? ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់មានសេរីភាព អេស៎!" ជេគភ្ញាក់ព្រឺតព្រោះគេស្រាប់តែប្រាស់ខ្លួនទ្រោបពីលើនាយហើយថើបយកៗ។ ថើបគ្រប់កន្លែង ថើបពីក្បាលដល់ដើមក និងបង្អូសមកដល់ទ្រូងក្រពុំ។
"ណែកុំ!!" នាយឃាត់មិនទាន់សោះ ទើបបានត្រឹមតែមើលអាវត្រនាប់ត្រូវគេបោះទៅក្រោមគ្រែបាត់។
"គេងយប់ជាមួយយើងហាមពាក់អាវត្រនាប់"
"ស្អីគេ? រឿងអ៊ីចឹងក៏លោកបង្គាប់ខ្ញុំដែរ?!!!" ជេគឡើងស្វាងងងុយអស់រលីងគ្មានសល់ដោយសារគេ។
"ហើយយ៉ាងម៉េច?" សុងហ៊ុនសួររឹងៗព្រមជាមួយទឹកមុខងាប់រឹងដូចថ្មពាន់ឆ្នាំ។
មនុស្សផ្ដាច់ការ!
"ប្រុសសោះទ្រូងធំដូចមនុស្សស្រី"
"ណែ៎!!"
ភឹប!!
នាយគ្មានផ្លូវណាក្រៅពីគេងស្ងៀមៗឱ្យគេឱបតាមចិត្ត។ សុងហ៊ុនមិនមែនគេងធម្មតាទេ គេអឹបមុខលើទ្រូងនាយតូចពេញៗធ្វើដូចទ្រូងនេះជាខ្លើយ ឯកាយមាំធំដំបងនោះទ្រោបពីលើនាយដូចចង់សង្កត់ឱ្យសំប៉ែត។
VOCÊ ESTÁ LENDO
គ្រោះស្នេហ៍ក្នុងសមុទ្រព្រិល
Romanceរដូវរងាដែលមានព្រិលធ្លាក់យ៉ាងស្រស់ស្អាតសម្រាប់គូរស្នេហ៍មួយគូរដែលពោពេញទៅដោយភាពល្វីងជូរចត់ ការសោកស្ដាយ ការបាត់បង់ដែលកើតឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀត។
ភាគ20:បន្ទោសខ្លួនឯង
Começar do início
