HFALL II: The Greatest Assassin (Completed)

16.

Chapter 16

Ashmiya's POV

Kanina pa ko pabalik-balik dito sa tapat ng unit ko. Hindi ko alam kung dapat na ba kong pumasok o wag muna. Alam kong magtatanong si Calyx--I mean, Knight ano ba yan kailangan masanay na kong Knight ang tawag ko sakanya.

"Ashmiya, this is your unit. Ano pang hinihintay mo dito? Haha!"

I opened my mouth in shock then close it tapos kumurap kurap ako sabay iwas ng tingin sakanya. Jusmiyo naman! Ilang beses na kong napapahiya sa harap niya ah!

"Ashmiya?" Narinig kong tawag niya sakin.

Pumasok na ko sa loob. Feeling ko hindi ako ang may-ari ng unit na 'to dahil sobra akong kabado, namamawis nga ang mga kamay ko ngayon eh tapos ang bilis nang pagtibok ng puso ko isama mo pa na ang likot likot ng mga mata ko.

Ashmiya, calm down. Walang mangyayaring maganda kapag pinairal mo ang kaba at takot mo. You need to face him. Do what you must do. Kung magtanong man siya, tell him your answer. He needs you. You need to help him.

Huminga ako nang malalim pagkatapos humarap na ko kay Knight.

"Ashmiya/Knight." Sabay naming sabi.

"Er, mauna ka na." Napahawak ako sa may buhok ko dahil sa hiya.

"Haha. You first." Sabi naman niya.

"Hindi ikaw na--"

"Lady's first, Ashmiya." Seryoso niyang putol sa sinasabi ko.

Huminga ako ulit nang malalim. "Knight, Earl is your friend." Sabi ko.

Bakas ang pagtataka sa mukha niya.

"My friend?"

I nodded my head.

"But I don't know that guy. Tinatawag niya nga kong Calyx nang ilang beses diba? No way in hell that my friend would call me that name because they know my name is Knight."

I can't help but to sigh because of what he said.

"You are not Knight. You are Calyx." Nakayuko kong sabi.

"Ashmiya, ano bang sinasabi mo?"

I clenched my fist habang nakapikit.

I want to tell him everything pero ayokong lumayo ang loob niya sakin. Kitang-kita ko ang pangamba sa mukha niya kanina nung magkaharap sila ni Earl. Naguguluhan siya, natatakot, kaya niya nasabi yung mga bagay na 'yon kay Earl.

I opened my eyes tapos inangat ko yung ulo ko para tignan siya. I put a smile in my face before speaking.

"No, nothing. Are you hungry?" Pag-iiba ko ng usapan.

"Yeah. Let's eat?" Sagot niya tapos tumalikod siya papunta sa may pintuan ng unit.

There's nothing wrong in asking him to cook for me, right?

"Knight, could you cook for me?"

He stopped walking tapos humarap siya sakin.

He smiled. "Sure. But I only know how to cook Carbonara. Is that alright with you?"

Pakiramdam ko maiiyak ako sa tuwa. Tumango ako nang ilang beses habang nakangiti. Pasimple kong pinunasan yung luha na nasa gilid na ng kanang mata ko.

"Make it delicious, okay? That's the specialty of my boyfriend after all." Nakangiti kong sabi. Kung pwede lang sabihin na 'Make it delicious, okay? That's your specialty after all.'

Shai's POV

"Hubby, sa mall mo na lang ako ihatid. May imimeet kasi ako dun eh."

"Sino? Si Kristoffer ba?"