MEDCEZİR♣

▶️25◀️

Medyada; Serra veya Siri veya kızıl? (:

"
Güvendim.

Neden bilmiyorum. Güvenilmez bir adamın küçük bir sözüne aldandım. Böyle adamlar verdikleri sözde dururlar çünkü, öyle gördüm. Yada sadece kendimi kandırdım.

"Nereye gidiyoruz?" Diye sordum arkasından. Cevap vermedi. Sadece onu takip ettim bende. Garip bir şekilde Batın'da kalmamı istemiyordu. Hatta sanırım bundan rahatsız olmuştu. Bir insan planı için bu kadar uğraş veremezdi. Her şeyi en ince detayına kadar düşünüyordu ve hatasız yapmak için çabalıyordu. Kontrol manyağı. "Benim okula gitmem lazım."

"Git de baban eliyle koymuş gibi bulsun seni." Ağzının içinde bir kaç şey daha geveledi. Sanırım benim ne kadar saf olduğumla ilgiliydi bu iç konuşmasını. Bir şey söylemedim.

"Ama sınavım var." O sınava girmezsem dersi geçemezdim. Hayallerim uğruna hayallerimden olacaktım. Yine cevap vermedi. "Önemli. Gitmem lazım."

"Tamam." Dedi hızlı hızlı merdivenlerden aşağıya inerken.

"Ne?" Neye tamamdı bu?

"Seni sınava yetiştireceğim." Dedi motoruna ulaşıp kaskı bana uzatırken. Vakit kaybetmeden kafama geçirdim ve arkasına yerleştim. Yakalanmamı mı istiyordu? Beni mi düşünüyordu? Bir planı mı vardı? "Ama önce bir yere gitmemiz lazım." Bir planı vardı, elbette.

"Nereye?"

Şimdi ki aklım olsa bunu asla sormaz ve bu kılığa asla girmezdim. Kafasının içinde ki tilkilerden birine sahip olsam dünya da ki en hınzır insan olurdum. Adamın kafası başka çalışıyor!

"Erkeğe benzedim!" Dedim aynada ki yansımama bakarken. Kot pantolon, gömlek ve şapka üçlemesiyle tam bir oğlan çocuğuna benzemiştim.

"Pek bir şey farketmemiş." Dedi. Önce ne diyor anlayamadım. Anladığımda ise ona kötü bir bakış attım.

"Benim nerem erkeğe benziyor?" Arkasından koşturdum. Kasaya yürüdü beni duymazdan gelerek. Kasiyer kız bize güldü. Çok komikti çünkü.

"Bu hâlinle bu konuşma saçma duruyor." Dediğin de sinirle ofladım. Araf ücreti ödediğin de kasiyer kız Araf'ı gözlerimin önünde resmen yedi. Baştan aşağıya süzdü ve bana bakıp güldü. Aman ne güzel! Mağazadan çıkıp motoruna yürüdük. Hala suratım asık tabi benim.

"Ben erkeğe mi benziyorum?" Sinirle ofladı. Ne yapabilirim, kafama takılmıştı.

"Yürü kızıl." Somurtup arkasından yürüdüm ve şapkamı çıkarıp saçlarımı saldım. Araf bir an duraksadı ve bana garip bir şekilde baktı. Ne olduğunu anlayamadım ve kaskı kafama geçirdim. Anca o zaman motoru çalıştırdı. Saçlarım mı kokuyordu? Olabilirdi. Ne zamandır duş alamamıştım. Ah, kesin saçlarım kokuyor!

Okulun yanın da durduk ve motordan inip saçlarımı topladım, şapkayı kafama geçirdim. İyice yüzümü örtsün diye gözlerime kadar indirdim.

"Sınava gir ve kimseye görünmeden gel. Burada bekleyeceğim."

"Bana sırf kendin için yardım ediyorsun değil mi?" Diye saçma bir soru sordum. Ne bileyim. O an sanki başka bir şey söylesin diye bekledim.

"Evet." Bana ne olacaktı başka dermiş gibi baktı. Haklıydı.

"Pekala. Görüşürüz." Dedim. Beni arkamdan itti. Sigarasını yakıp motoruna yaslandı. Ona dilimi çıkardım. Görmedi. Hızlı hızlı yürüdüm ve okula girdim. Okulun önünde babamı görünce yüreğim ağzıma geldi ama durmadım. Hızlı adımlarla okuldan içeriye girdim. Kafamı kaldırmadığım için de birine çarptım.