In Another Life

46. Safe Place

«Ερμιόνη;» ακούγεται για πολλοστή φορά η ανήσυχη φωνή του Άλεξ έξω από την πόρτα μου.

Από την ώρα που έφυγε ο Πάνος, χθες το απόγευμα, κλειδώθηκα στο δωμάτιό μου αγνοώντας τους πάντες και τα πάντα. Είχα ανάγκη να σαπίσω στο κρεβάτι μου, χρειαζόμουν απεγνωσμένα να βρω λίγη ησυχία μέσα στο χάος και δεν δυσκολεύτηκα να τη βρω αφού το σπίτι ήταν άδειο. Όταν ο Ίαν επέστρεψε αργά το βράδυ, νόμιζε πως κοιμόμουν οπότε δεν με ενόχλησε. Ωστόσο, σήμερα το πρωί ήρθε ο Άλεξ, ο οποίος βρήκε την πόρτα μου κλειστή και κατάλαβε πως κάτι πάει λάθος αφού δεν τη κλειδώνω ποτέ.

Εδώ και ένα εικοσάλεπτο προσπαθεί να με πείσει να του ανοίξω και χτυπάει την πόρτα μου χωρίς όμως να παίρνει καμία απάντηση.

«Ξέρω ότι μ'ακούς ρε Ερμιόνη, γιατί δεν μου ανοίγεις;» ρωτάει χωρίς ανταπόκριση για ακόμη μια φορά.

«Ερμιονάκι;» τη θέση του Άλεξ παίρνει η απαλή φωνή του Ίαν. «Τι έπαθες μικρή;»

Για μια στιγμή είμαι έτοιμη να τους ανοίξω για να με αφήσουν ήσυχη, αλλά μετά σκέφτομαι πως δεν πρέπει να με δουν με πρησμένα και κόκκινα μάτια. Δεν έχω καμία όρεξη για εξηγήσεις.

«Τι σου έχω κάνει γαμώ και δεν ανοίγεις;» αναφωνεί αγανακτησμένος ο Άλεξ και κοπανάει τη πόρτα, πυροδοτώντας το κλάμα μου.

«Ερμιόνη ανησυχούμε», λέει ο Ίαν. «Πες μας τι έχει γίνει, σε παρακαλώ», προσπαθεί υπομονετικά να με πείσει.

«Απλώς φύγετε» φωνάζω βραχνά με όση φωνή μου έχει απομείνει.

«Όχι ρε Ερμιόνη, δεν πρόκειται να φύγουμε μέχρι να μας πεις τι έχει γίνει!» συνεχίζει έντονα ο Άλεξ.

«Καλύτερα να μην την πιέσουμε» του ψιθυρίζει ο Ίαν.

«Ναι αλλά δεν γίνεται να την αφήσουμε. Είναι κλεισμένη εδώ μέσα από χθες το βράδυ και δεν μιλάει σε κανέναν! Δεν ανησυχείς;»

«Φυσικά και ανησυχώ αλλά ίσως αν την αφήσουμε να ηρεμήσει, μας ανοιχτεί πιο εύκολα» εξηγεί ο αδερφός μου.

«Καλά...» εν τέλει υποχωρεί. «Αλλά θα επιστρέψω σε λίγο» προσθέτει και ακούω τα βήματά του να απομακρύνοται.

Μένω επιτέλους μόνη, μόνη με τις σκέψεις μου, οι οποίες είναι ικανές να με τρελάνουν.

Πώς θα το πω στους γονείς μου, στον αδερφό μου, στον Άλεξ...

Πώς θα αντιδράσει; Θα είναι δίπλα μου ή μήπως θα με χωρίσει; Θα συνεχίσει να με αγαπάει το ίδιο;