Sounds Of The Night (TWTH Series #2)

CHAPTER 28

[Chapter 28]

Bumukas ang aking mga mata. Nakita ko ang sarili ko na nakaupo sa barstool ng bar. Maraming tao doon, lahat ay busy sa kaniya-kaniya nilang pinagkakaabalahan habang ako'y nag-iisa lang dito, mag-isa shumashot. Nang lumingon ako, nakita ko si Wesley na nakaupo sa tabi ko, shuma-shot din. Akala ko mag-isa lang ako. Gusto ko sanang sabihin, 'Wesley, nandito ka pala!' pero hindi ko maintindiha't hindi ako makapagsalita. Si Wesley ang nagkusang magsalita, "Jenica. . . ? Are you ready to hear the truth?" mahinhin niyang banggit habang inaalog ang baso ng alak na hawak niya. Anong truth? May kailangan ba akong malaman? Bago ko pa malaman ay nakasagot na ang sarili ko sa kaniya, "Bakit? May mali ba? Hindi ko kailangan malaman ang katotohanan." ano?! Paano nangyari 'yon? Hindi naman iyan ang gusto kong sabihin ah. Kailangan ko malaman! Bawiin mo!

Kahit tanggihan kong malamang ang katotohanan base sa literal na sinabi ko, nagsalita pa din si Wesley tungkol sa katotohanan. "You have to-. . . . you have to know that Lucas is already engaged with someone. Someone else he loved." nagunaw ang loob ko sa narinig ko. Imposible. . . sabihin mong imposible iyan dahil wala naman talagang katotohanan iyan 'di ba? Nangako sa akin si Lucas, iintayin niya ako, imposibleng mangyari iyan! Umiling-iling ako, hindi matanggap sa sarili ang sinabi ni Wesley. Sasagot pa sana ako nang bumagsak na ang ulo ko sa counter.

. . . .

Nagising akong nakahiga naman ang ulo sa balikat ni Luis. Nagsalo pa kami ng kumot sa sofa. Panaginip lang pala.

Tulog pa si Luis noon nang magising ako kaya ako ang naunang tumayo. Nang bigla ko na lang maramdaman ang kamay ni Luis na humablot sa kamay ko na nagpatigil sa aking umalis. Gising siya?!

Nevermind, hindi pala, maya-maya lang ay nanlambot ang kapit niya na tuluyang nag-alis sa kapit nito. Nananaginip siguro. 'Di bale, ako din naman nanaginip. Medyo makatotohanan nga e, parang nakaramdam ako ng luha sa mata ko nung magising ako.

As much as I want to stay a little longer, hindi na ako nagtagal pa at bumangon ng dahan-dahan mula sa sofa, ensuring na hindi magigising si Luis sa pagtanggal ko ng yakap niya sa akin. Hays, parang bata kung matulog.

I love this view. . . he looked so peaceful in there, his sleeping face and his breathing sounds, how can I resist that?! Para akong mawawala sa sarili habang nakatingin sa kaniya. He was like a challenge I can't move on. Hindi naman siya ganyan ka-cute sa paningin ko dati e. Ewan ko na lang kung anong nangyari ngayon.

. . . .

Pumasok na ako sa trabaho ko noon. Medyo late talaga ko nagising no'n pero mabuti na lang at bumangon ako agad, ayun hindi naman ako na-late kahit papaano. Pagkapasok ko sa opisina ay dumiretso na ako sa desk ko at umupo, nilapag ko ang jacket ko sa sandal ng office chair ko at binuksan na ang computer. Bigla na lang sumulpot si Magnus at sumandal sa cubicle wall ng space ko. He was grinning, yes, he couldn't stop grinning like a fool. What's the matter? Busy pa ako dito pero mukhang may kung anong sasalubong sa akin ah.

"Heeeey~ Jenica." Magnus' strange greeting to me. Ngumiti siya na tila nagpapa-cute at nag-peace sign.

Nginitian ko rin siya at nag-peace sign, "Hi sir Magnus." pormal na bati ko na 'kinagulat niya, "Oh! Ba't tinatawag mo na 'kong Sir Magnus ngayon? 'Di na ba tayo magkaibigan?" mabilis na nanlumo ang ekspresyon sa mukha niya noon, ni hindi pa nga ako nakakasagot. 'Di naman ako aware na magkaibigan na pala kami, "Sorry. Nagpapakapormal lang. I was just thinking na--alam mona--kaibigan ka ni Sir Wesley, so dapat tawagin na din kitang Sir." tumango-tango siya habang nakaawang ang labi. "May point ka. 'Di ba pinakiusapan ka na ni Wesley na tawagin na lang siyang Wesley? Wala nang sir sir. Just do the same with me, I don't really like formal things." ah, halos malimutan ko na 'yan ah. Tumango ako sa pagsang-ayon. "Sige, Sir Mag- Este, Magnus!" 'di pa ako masyadong sanay sa walang formalities, parte kasi iyon ng professionalism ko kaya gusto ko lang panatilihin iyon pero si Magnus na mismo ang nagbanggit na ayaw niya ng formalities kaya wala naman akong ibang kaso kundi intindihin siya; kung 'yon ang gusto niya.