Sounds Of The Night (TWTH Series #1)

CHAPTER 30

[Chapter 30]

"Che! Cute daw." pang-aasar kong inirapan siya pero sa loob ko'y mamatay ako sa kilig. "Oh so ano nga pinunta mo dito? Anong dapat nating pag-usapan?" panumbalik kong tanong habang nanaray ang tingin ko sa kaniya.

Nang itanong ko 'yon ay biglang nagbago ang buong ekspresyon ng mukha ni Luis. His face darkened as he puts up that dark serious look. His forehead slowly grumping in a curl. "Good thing pinaalala mo. I just came here to get you." malamig niyang sabi.

Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya, " Ano?!" sigaw kong tanong. Umiling ako, "Hindi pwede, no no no. May trabaho na ako ngayon, Luis, hindi na tayo kagaya ng dati na paglilinisin mo ako ng condo kahit kailan mo gusto." in fairness, 'di na ako kawawang tagalinis ng condo niya ngayon. "'Yan pala ang pakay mo, sumugod ka pa dito. Nakakahiya tuloy kay Miyah" mataray kong reklamo. He just grinned but that grin was supposedly devilish. He's cunning. He clicked his tongue and gave me a nasty look, "FYI, kanina pa ako tawag ng tawag sayo pero hindi ka sumasagot! I wouldn't be coming here kung sumasagot ka lang sa mga tawag at chats ko." natahimik ako sa kahihiyan ng mapagtanto. Naalala ko last na usap nga pala namin ay kanina pang lunchtime, pagkatapos noon ay hindi na ako nakapagreply pa.

I can easily spot a mad Luis just with his face. It was impossible to hide how infuriated he was feeling because of me. For a second I felt so sorry of my actions and also ashamed. "Sorry. . ." mahinhin kong sabi. He had to lean close to me and order me to repeat my apology just so he could hear. I was so ashamed that I couldn't let him hear about my apology. "Sorry." ulit ko. From my peripheral, I can definitely see him grinning like an idiot. Damn him! Making fun of me now when I'm being at my sincerest!

"Apology accepted. Now come with me." sabay hablot sa braso ko. Gulat ko ng gawin niya iyon kaya agad din ako kumawala.

"Aba teka lang! Sa'n mo naman ako dadalhin?!" I hysterically asked.

Hinablot niya muna ulit ang braso ko bago niya ako sinagot, "Somewhere. . . somewhere we should go to. Just don't mind!" irita niyang reklamo sa huli. Kung ayaw niya 'kong sagutin ng maayos, hindi ako sasama.

I aggressively got rid of his grip to my arm and took a step backward. "'Di ako sasama. May trabaho ako kaya pwede ba, hayaan mo na lang ako tapusin ang shift ko?" iritable kong pakiusap sa kaniya bago ako tumuloy sa pagpasok sa loob.

"God! You're so hard to get!" I get it. I'm supposed to be easy to get, right? Like I'm some toy or a trophy you can just have whenever you want. Well, news flash: I got values and I know it. I don't settle for less than what I deserve. If you want this, you're gonna have to put in the work because I'm not playing games with you. You want me? You better know what you're getting into 'cuz I'm not a damn child.

Tila sinugod ako ng irita nang sabihin niya sa'kin iyan. Hindi naman ako kagaya ng iba niyang mga babae na matipuhan lang siya, maglalawit na agad ng panty. Yuck for fuck's sake.

Binilisan ko pa lalo ang paglalakad ko hanggang sa marating ko ang opisina namin. Nabangga ko na lang bigla si Ethan sa kalagitnaan ng paglalakad ko. Agad akong nag-panic dahil kilala ko si Ethan at base sa first impressions ko sa kaniya, talagang masungit siya. Ano na lang ang mangyayari sa mistake na ito?! Baka patalsikin niya ako sa galit!

Surpresang nakahanda na ang malamig at madilim niyang tingin sa'kin, nakayuko ang ulo niya at nakatingala ang akin. Sobrang laki kasi ng height gap namin sa isa't-isa. Gulat din si Luis na sumunod sa likod ko nang hindi inaasahang makasalubong sina Ethan sa opisina.