SAFİR

78.BÖLÜM:"KATRAN BAĞI"

Eveeet uzun bir aradan soonra yine ve yeniden geldim. 💃🏻💃🏻💃🏻

Şimdi bazılarınız soracaktır bu zamana kadar neredeydin diye... Belli bir süre benim işim vardı, belli bir süre ise yazacak bir şey bulamadım. Sizde tahmin edersiniz ki bu iş ilham işi insanın içinden gelmediği sürece ne kendisini ne de okuyan diğer insanları tatmin edici bir şey çıkartamıyor. O yüzden lütfen bana kızmayın.  🙏🏻 🥰

Amaaa merak etmeyin sonunda ilham perilerim saklandıkları delikten çıktılarr ve işte buradayım. Üstelik gayet uzun bir bölümle geldim. 😁😁

Keyifle okuyun canlarım... 

Okuduktan sonrada nasıl hissettiğinizi ve nasıl bulduğunuzu bana söyleyin merakla bekliyorumda azcık.... 😈😈😈

Bu arada:

İnstagram: hilalmysh55 

Yorum yapmayı ve Oy vermeyi unutmayın kıız. 😘 😘

Asansörün içinde sessizliği yavaş yavaş bozan melodinin tınısı sanki durduğum yerin daha da küçülmesine ve daralmasına neden oluyordu... Gözlerimi asansöre bindiğim andan bu yana sıkıca kapatmıştım ve içerideki o saçma tınıyla beraber içimdeki öfkenin yularını sıkıyordum.

"Bu arada Fred evden çıkmadan önce bir alet verdi. Bunun nasıl çalıştığını senin bildiğini ve kurmayı unutmaman gerektiğini de söyledi." Dedi Pamir. Gözlerim kapalı olsada bunları söylerken bir yandan da elindeki çantayı bana doğru göstermiş olduğunu tahmin edebiliyordum.

Kafamı sallamakla yetindim sadece.

"Aklından geçenlerden emin misin?" Diyerek bir kez daha huzurlu huzursuzluğumu böldü. Sesinden merak akıyordu.

Derin nefes aldım. Gözlerimi açıp duruşumu daha da dikleştirdim. "Bir çenen durmadı be Pamir." Diyerek homurdandım ve ona döndüm.

Benim tepkimle gözlerini devirdi. "Sadece bu yapacağın şeyden ne kadar eminsin onu merak ediyorum." Diye devam etti.

"Ne zaman emin olmadan adım attığımı gördün sen benim?"

Sorumla bir an durdu ve omuzlarını silkti. "Haklısın."

"Endişelenme... Çevremdeki herkesin bir gün ihanet etme ihtimalini düşünerek yaşıyorum. Kimseye sırtımı vermediğim için geriye doğru düşme ihtimalim yok." Dedim kesin bir sesle.

"Biliyorum." Dedi sadece. Sesinde gizlemeye çalıştığı bir yorgunluk vardı.

Asansör kısa konuşmamızdan saniyeler sonra durdu ve kapılar iki yana açıldı. Sakin koridora ilk adımımı attığım anda topuk sesim içeride yankılanmış ve köşedeki danışmanın gözlerinin bana doğru dönmesine neden olmuştu.

Genç kadın oturduğu sandalyeden hızla kalktı. "Miraç Hanım..." Diyerek bana doğru yaklaşırken beni bu saatte beklemediği her halinden belli oluyordu.

"Toplantı odası hazır mı?" Diye sordum direkt konuya girerek.

Hızla kafasını salladı. "Evet. Yeni hallettim ama ilk gelen siz oldunuz... Genelde herkes geldikten sonra haber verirdim size?" Diye mırıldandı. Sesindeki sorgu bariz olsada saygı çerçevesinden çıkmamak için oldukça dikkatliydi.

"Bugün öyle olması gerekti." Dedim sakin bir sesle. "Ben içeri geçiyorum konuklardan gelen olursa bana haber vermeden içeri alma." Diyerek de önlemimi aldım.

"Nasıl emrederseniz." Dedi hızlı bir şekilde.

Pamir ile birlikte kadının yanından ayrılıp hızla çalışma odasına doğru ilerlerken arkamda bıraktığım kişinin merak dolu bakışları ayaklarıma dolanmaya başlamıştı bile.