Öncelikle hepimize geçmiş olsun...
Yaşanılan felaketten tüm ülke olarak etkilendik ve canımız yandı. Umarım yanan canımızdan ders çıkartıp bir daha olmaması için gereken önlemleri alabiliriz.
Bu felaketten dolayı zarar görmüş dostlarım eğer bir yardıma ihtiyacınız olursa instagramdan : hilalmys55 hesabından bana ulaşabilir ya da buradan direkt mesaj atabilirsiniz. Elimden geldiğince acınıza merhem olmak için tüm Türkiye gibi bende çabalarım...
Aslında bölümü geçtiğimiz Cuma günü atacaktım ve bunu birçok okuyucuma da demiştim. Fakat malum olaylardan dolayı atmak istemedim umarım bana kızmamışsınızdır. Böyle bir zamanda atmak doğru gelmedi.
Sizi daha fazla tutmayım...
Keyifli okumalar canlarım... <3
Attığım adımları birbirine dolanırken bacaklarımda hafif bir titreme vardı. Onu ilk kez görecek olmanın haricinde onunla yüzleşecek olmak ister istemez tedirgin olmama neden oluyordu...
Merdivenleri çıkıp asansöre ilerlediğimde hemen arkamda benimle ilerleyen Yasin'in varlığı bile çok silikti. O masadan kalktıktan sonra sanki kalbime ağır bir keder çöreklenmişti... Şimdiye kadar bana karşı olan soğukluk ve sevgisizliklerine bir bahane uydurmayı ve suçu kendi üzerime çekmeyi seçmiştim fakat bu kendi kendime üzerime aldığım bir yüktü.
Meğer ben başkalarının hatalarından doğan kederin hamallığını yapmışım...
Asansöre binip kat düğmesine bastım. Alet yavaşça yukarıya doğru çıkarken sanki aldığım her yolda benim üzerime daha ağır bir yük yüklüyorlardı.
Canımın acısı o kadar barizdi ki yaramı açıp gösterebilirdim... Asansör durup kapısı yavaşça açıldığında bir an olduğum yerde öylece durdum. İnmekle inmemek arasında gidip gelirken sanki birileri hareket etmemem için bacaklarıma tonlarca ağırlık yüklemişlerdi.
Kapı tekrar kapanacağı an Yasin düğmeye tekrar bastı ve kapanmasına engel oldu. Sonrada dönüp dikkatle yüzüme baktı. Ne yapacağımı anlamaya çalıştığı gün gibi ortadaydı.
Onun bakışlarından kaçmak için ileri doğru adım atarken aslında kalbim şu an buradan defolup gitmek istiyordu hatta bunu bana kanıtlamak ister gibi de göğüs kafesimi yarıp geçecek gibi hızlı atıyordu.
Sessiz katta baktığımda farklı korumaların burada olduğunu gördüm... Uzun zamandır o kadınla o masada geçmişi önümüze bir kitap gibi sermiştik.
Etrafıma bakınıp çevremde bir doktor aradığım sırada Fatma'nın sürekli olarak yanında gördüğüm sarı saçlı kadın dikkatimi çekti. Üzerindeki doktor önlüğünün kenarına iliştirilmiş isim kartından adının Aslı olduğunu seçebilmiştim.
Kadın ona dikkatle bakmamdan kaynaklı bir söyleyeceğimin olduğunu anlamış olmalı ki yanıma yüzünde yorgun bir gülümseme ile geldi.
"Fatma'ya bakınıyorsanız kendisi acil tarafına gitmek zorunda kaldı." Diyerek aydınlattı beni. "Benim yardımcı olabileceğim bir şey mi?" diye de devam etti.
Bir an duraksadım. O da bana yardımcı olabilirdi ama benim konuyu açmak için dilim dönmüyordu. Sanki biri dilimi kesip atmıştı.
O masadan ilk kalktığımda İbrahim Derin ile yüzleşmek istemiştim ama sanki buraya çıkana kadar asırlar geçmişti de benim tüm enerjim çekilip alınmıştı.
CITEȘTI
SAFİR
Ficțiune adolescențiSafir Mavisi gözlerin kömür Karası gözlere değdiği an başladı onların hikayesi... Kalbinin kepenklerini daha beş yaşında indirmiş bir kız çocuğunun kapısını çalan kömür karası gözler... Daha ufacık bir çocukken hayatın üzerine bıraktığı sorumlulukla...
