" ခွန်းသန့်ရှိန်၀ါ "
ရှိုင်းလာကြည့်သည့်အချိန်တိုင်း ခွန်းသန့်ကအချုပ်ခန်းအပေါက်၀ကိုကျောပေးကာ အမြဲထိုင်နေတာဖြစ်သည်။သူ့အနေဖြင့် မည်သူ့မျက်နှာကိုမှမကြည့်ချင်တာကြောင့် ထိုသို့ပြုမူနေသလားဟုရှိုင်းတွေးတောမိ၏။
" ဘယ်အချိန်ထိငါ့ကိုအရွဲ့တိုက်ပြီး ဘာမှမစားပဲနေ,နေမှာလဲ "
ရှိုင်းကအချုပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာအထဲ၀င်လာ၏။လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အချို့က အခြားအလုပ်ကိစ္စတွေဖြင့်အပြင်ထွက်သွားတာမို့ ရှိုင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်လာတွေ့ရဲတာဖြစ်သည်။ခွန်းသန့်ကတော့ အားပျော့နေသည့်မျက်နှာဖြင့် သူ့အားမျက်လုံးသာလှန်ကြည့်၏။နှုတ်ခမ်းတွေကခြောက်သွေ့နေပြီး အစားမစားထားတာကြောင့် မျက်နှာလေးကနွမ်းလျနေပြီဖြစ်သည်။
" ဒီပုံစံအတိုင်းဆက်လုပ်နေရင် မင်းတကယ်အားပျက်တော့မှာ "
ရှိုင်းက ခွန်းသန့်ရဲ့ဘေးတွင် ငုတ်တုတ်လေးထိုင်ကာသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ချစ်ရသူရဲ့လက်ကောက်၀တ်နှစ်ဖက်လုံးက ပွန်းပဲ့ကာသွေးများပင်ဆို့နေတာကြောင့် ရှိုင်းရင်ထဲမွန်းကျပ်လာတော့သည်။ဘာကိုမှစဥ်းစားမနေတော့ပဲ ထိုလက်ထိပ်တွေအားသော့ဖွင့်ကာ ဖြုတ်ပေးလိုက်တော့ ခွန်းသန့်ကဘယ်လိုမှမခံစားရသည့်ပုံဖြင့် ရှိုင်းအားအကြည့်လွှဲထားသည်။
" ဘယ်လိုပဲငါ့ကိုအရွဲ့တိုက်ပါတယ်ဆိုဦးတော့ ဒီလောက်ထိမင်းကိုယ်မင်းနှိပ်စက်စရာလိုလို့လား "
" ပျော်လား "
ခွန်းသန့်နှုတ်မှထိုမေးခွန်းကိုမေးလိုက်တိုင်း ရှိုင်းရှိုက်ကြီးတငင်ငိုပစ်လိုက်ချင်သည်။
" ထမင်းယူလာပေးတယ် မစားချင်ရင်တောင်တစ်လုတ်နှစ်လုတ်လောက်တော့စား "
" သုံးရက်ပဲကျုပ်မျက်နှာကိုခင်ဗျားအ၀ကြည့်ထား သုံးရက်ပြည့်တာနဲ့ကျုပ်ကဒီစက်ဆုပ်စရာကောင်းတဲ့နေရာကနေထွက်သွားတော့မှာ "
ခွန်းသန့်ဆိုလိုသည့် အကြောင်းအရာကိုရှိုင်းအပြည့်အ၀နားလည်သည်။ဦးအောင်ထိုက်သေဆုံးသည့်အမှုကိုတောင် သုံးရက်အတွင်းအမှုပိတ်ပစ်နိုင်လောက်တဲ့အထိ လုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့ခွန်းသန့်ရဲ့အာဏာကိုလည်းရှိုင်းအထင်မသေးရဲပေ။ယခုလည်း နိုင်ငံခြားမှခွန်းသန့်ရဲ့အထောက်အပံ့တွေက တစ်နည်းမဟုတ်တစ်နည်းဖြင့် ခွန်းသန့်အားလွတ်အောင်လုပ်ပေးနိုင်မှာကိုရှိုင်းသိသည်။ထို့ကြောင့်လည်း ခွန်းသန့်ကိုခဏတာဖမ်းဆီးခဲ့တာ အချိန်တန်ရင်ခွန်းသန့်ကပြန်လွတ်မှာကို ရှိုင်းသိနေတာကြောင့်။
