ကလင်
ဖုန်းထဲသို့ငွေလွှဲ၀င်လာသောအသံအား မင်းခန့်ကခဏမျှသာစိုက်ကြည့်ရင်း အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှုထုတ်လိုက်၏။ အဓိပ္ပါယ်မဲ့သောဘ၀ဟု မသတ်မှတ်ချင်သော်လည်း တစ်ခါတစ်လေ၌သူ့ဘ၀ကအထီးကျန်စရာကောင်းသည်။ မြို့တော်၀န်တို့အရှုပ်ထုပ်တွေအား သူပါ၀င်ပတ်သတ်မိသည့်အချိန်တည်းက ဘ၀ကြီးကမျှော်လင့်ချက်မဲ့လာတာဖြစ်သည်။ ထိုလူတွေအတွက် သူအသုံးမလိိုတော့သည့်အချိန်ကျ အချိန်မရွေးသေဆုံးသွားနိုင်တာလည်းဖြစ်နိုင်၏။
ခွန်းသန့်ရှိန်၀ါလက်စားချေချင်တဲ့တရားခံက မြို့တော်၀န်တစ်ယောက်သာရှိသော်လည်း ထိုလူနဲ့အပေါင်းအပါတွေအားအလွယ်တကူဖြိုချနိုင်မှာမဟုတ်ပေ။ မြို့တော်၀န်အားလက်စားချေချင်စိတ်က ခွန်းသန့်ရှိန်၀ါနှင့်ရည်ရွယ်ချက်ခြင်းတူလိမ့်မည်ဟု မင်းခန့်မသတ်မှတ်ချင်ပေ။ အကြောင်းရင်းက သူကိုယ်တိုင်ပင်အပြစ်မရှိတဲ့လူပေါင်းများစွာကို သတ်ပစ်ခဲ့တာကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့ပေမယ့် ထိုအကြောင်းအရာတွေနဲ့ပတ်သတ်ပြီး မင်းခန့်နောင်တမရပေ။ မြို့တော်၀န်ရဲ့ယုံကြည််မှုကိုရရှိဖို့ သူဘာမဆိုလုပ်မှာဖြစ်သည်။
သို့မှသာ ထိုလူနဲ့အပေါင်းအပါ၀င်တွေအား ဖြိုချနိုင်မှာပင်။
" ခေါက်ဆွဲကအေးကုန်ပြီ "
စိတ်ပျက်စွာဖြင့် ရေရွတ်မိလိုက်သောစကားဖြစ်သည်။ သို့ပေမယ့်အေးစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ခေါက်ဆွဲတွေအားမင်းခန့်အထွေအထူးတွေးတောမနေပဲ ခေါင်းငုံ့ကာဆက်စား၏။
" ထပ်တွေ့ကြပြန်ပြီ "
ရင်းနှီးနေတဲ့အသံကြောင့် မင်းခန့်က စားလက်စခေါက်ဆွဲတွေအား ပါးစပ်ထဲငုံထားကာ ခေါင်းမော့ကြည့်၏။ သူ့အားဘ၀င်မကျစွာ ပြန်ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ရှိုင်းက အသင့်ကိုင်လာသောခေါက်ဆွဲဘူးအားစားပွဲပေါ်တင်ကာ သူ့အရှေ့တွင်၀င်ထိုင်သည်။ convenience storeဖြစ်တာကြောင့် ဆိုင်အပြင်တွင်ထိုင်စရာခုံများများစားစားမရှိပေ။
" ညစာထွက်စားတာလား "
မင်းခန့်ကအေးစက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ခေါက်ဆွဲရည်တွေအားမော့သောက်ကာ ပလုံးပထွေးမေးလိုက်၏။ ရှိုင်းကလည်း ခေါင်းသာညိတ်ပြရင်း အသင့်စားခေါက်ဆွဲပူပူအားဆက်စားသည်။
