ပါရမီရှင်သမားတော်(၂)

၆၉၄။ နိမိတ်ဆိုး အမှောင်ထု ဖုံးလွှမ်းခြင်း (၁)

ဂျန်ဝုရှီက တောက်လျှောက် တည်ငြိမ်စွာ လာခဲ့သည်။ သူမ ဂူလီရှန်၏ အခန်းတံခါးဝသို့ ရောက်လျှင် လှည့်၍ ဂုယင်ကို ပြောလိုက်သည် ငါ သူနဲ့ ပြောရမဲ့ ကိစ္စတွေ ရှိတယ်။

ဂုယင် မျက်ခုံးတစ်ဖက် ပင့်လိုက်သည်။

အကိုကြီး သွားလိုက်ပါ၊ ကိုယ့်ကိစ္စကို ပြီးစီးအောင် လုပ်လိုက်ပါ၊ ငါ ဒီအပြင်ဘက်မှာပဲ စောင့်နေလိုက်ပါ့မယ်။

ဂျန်ဝုရှီ၏ ဂူလီရှန်နှင့် သီးသန့် တွေ့ဖို့ သူ မစိုးရိမ်ပေ။ လေညင်းကျောင်းတော်တစ်ခုလုံးမှာ သူ စိုးရိမ်သူက ဝမ်ရှင်းဟန် တစ်ယောက်တည်းသာ။ ဝမ်ရှင်းဟန်ကလည်း ဖန်ဂျင်၏ အသက်ကိုသာ ဂရုစိုက်သည်။ ကျောင်းတော်ရှိ တခြားအရေးကိစ္စများကို ဝင်မရှုပ်တတ်ပေ။

ဂျန်ဝုရှီနှင့် ဂူလီရှန် နှစ်ယောက်တည်းသာ ကျောင်းတော်မှာ ကျန်ရစ်ရမည့် လူများ ဖြစ်ကြသည်။ သူ့အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်စရာ ဘာမှ မရှိပေ။

ဂျန်ဝုရှီက ဂုယင်၏ လိုက်လျောသော အမူအရာကို ထူးဆန်းသည်ဟူ၍ မထင်ပေ။ သူမ၏ လေ့လာဆန်းစစ်ချက်အရ ဂုယင်၏ သဘောသွားကို ဖမ်းဆုပ်မိပြီး ဖြစ်သည်။

ဂုယင်၏ စိတ်ထဲမှာ သူမနှင့် ဂူလီရှန်ကို လှောင်အိမ်ထဲမှ ငှက်များလို သဘောထားထားသည်။

ဂျန်ဝုရှီက ဂူလီရှန်၏ ရုံးခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ ခဏလောက် တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် တံခါးနောက်မှ ဂူလီရှန်၏ အသံထွက်ပေါ် လာသည်။ ဂျန်ဝုရှီက တံခါးကို တွန်းဖွင့် ဝင်၍ တံခါးကို သေချာ ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ ဂုယင်၏ ပြုံးနေသော မျက်နှာနှင့် ခြားကွယ်ထားလိုက်သည်။

ဂျန်ရှီ ဂူလီရှန်၏ မျက်နှာက စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းနှင့် ပြည့်နှက်သွားသည်။ သို့သော် သူက ဂျန်ဝုရှီကို မြင်ရသဖြင့် ချက်ချင်း မျက်လုံးများ တလက်လက် ဖြစ်လာသည်။ သူ စားပွဲနောက် ထိုင်ခုံမှ ချက်ချင်း ထ၍ ဂျန်ဝုရှီထံ ခြေလှမ်းကျဲကျဲဖြင့် လျှောက်လှမ်းလာသည်။

ဘာလို့ ပြန်လာတာလဲ ဂူလီရှန်၏ အသံက အရမ်း မကျယ်ပေ။ သူက သူ့အသံကို တမင်တကာ နှိမ့်၍ ပြောခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ကျုပ်ကိစ္စ ပြီးသွားလို့ ပြန်လာတာ ဂျန်ဝုရှီ ပြန်ပြောသည်။

ဂူလီရှန် ခါးခါးသီးသီး ပြုံး၍ ပြောသည် မင်း ပြန်မလာတာကမှ ကောင်းအုံးမယ်၊ လေညင်းကျောင်းတော်က လုံးဝ ပြောင်းလဲသွားပြီ၊ ကြာရှည်နေသင့်တဲ့ နေရာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ ဟင်း ဂူလီရှန် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးများက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပိတ်ထားသော တံခါးများကို ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့မျက်လုံးများက သူ့ပါးစပ်မှ ထွက်သည့် စကားလုံးများထက် ပိုပြီး စကားပြောသွားသည်။

ဂျန်ဝုရှီ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ဂူလီရှန်၏ မျက်နှာက ဆိုးဆိုးရွားရွား ဖြူရော်နေသည်။

ငါ တွေးနေခဲ့တာ, အဲကောင်က ချက်ချင်းပဲ ဝါးတောအိမ်လေးဆီ ရွှေ့သွားတယ်လို့ ငါ မနေ့က ကြားလိုက်တယ်၊ ဒါ အတော်လေး ထူးဆန်းနေတယ်လို့ ငါ စဉ်းစားနေတာ၊ အခု မင်း ဒီ ရောက်လာခဲ့ပြီပေါ့၊ အခု အဲကောင် အဲလို လုပ်ရခြင်း အကြောင်းပြချက်ကို ငါ သိသွားပြီ။

အဲကိစ္စကို ဘယ်သူလုပ်လဲဆိုတာ ခင်ဗျား သိလား ဂျန်ဝုရှီက နူးညံ့စွာ မေးသည်။

ဂူလီရှန်က ခေါင်းယမ်းပြ၍ ခါးသီးစွာ ပြုံးလိုက်သည်။ သူ လေညင်းကျောင်းတော်ကို ရောက်လာခဲ့တာ လဝက်ကျော်ပြီ၊ အစောပိုင်းကတော့ သူက နင်ရူရဲ့ ဆွေမျိုးလို့ ပြောထားခဲ့တယ်၊ အဲအချိန်တုန်းက နင်ရှင်း သေဆုံးသွားလို့ ကျောင်းအုပ်ကြီး အကြီးအကျယ် အပြစ်ရှိတာကို ခံစားနေခဲ့ရတာ၊ နင်ရူက ကျောင်းအုပ်ကြီးဆီလာပြီး အတော်ကြာကြာ တောင်းပန်လို့ ကျောင်းအုပ်ကြီးက နောက်ဆုံးတော့ သူ့ကို ဝိညာဉ်ကုစားဌာနကို ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်တယ်၊ ဒါကို ကျောင်းအုပ်ကြီး သူကိုယ်တိုင် ငါ့ကို ပြောပြတာ၊ အဲတုန်းက ဒီကိစ္စကို အများကြီး မစဉ်းစားမိခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ငါက ထူးဆန်းနေတယ်လို့တော့ သိလိုက်တယ်၊ ငါ ကျောင်းအုပ်ကြီးကို အခက်မတွေ့စေချင်တာနဲ့ပဲ, နောက်ဆုံးမှာ ငါ သူ့ကို ဝိညာဉ်ကုစားဌာနကို တပည့်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဝင်ခွင့်ပြုလိုက်ရတော့တယ်....