23 | jenlisa

33 | sıcak ve soğuk

BÖLÜM 33 | SICAK VE SOĞUK

GÜNÜMÜZ - Jennie'den

"Anne, başka bir şey açalım mı?"

"Ah, tabii ki olur tatlım."

Sonunda Karlar Ülkesinden vazgeçen minik kızımın bu isteğini tabii ki geri çevirmeyecektim. Aslında bir şey izlemeye vaktimiz yoktu, oldukça yorgundu ve yarın okulu vardı.

Ama o küçük itirafından sonra -ne kadar anlatsam da- beni çok üzdüğünü düşündüğü için uyumak yerine benimle vakit geçirmek istiyordu.

Onu göğsüme yatırıp sıkıca sarıldım. Koltukta iyice uzanıp, tamamen yatar pozisyon aldığımızda sevebileceği bir animasyon filmi arıyordum.

Başı göğsümde, ellerim onun saçlarındaydı. Birkaç film eledikten sonra ona seslenerek,

"Buna ne dersin tatlım?" diye sordum. Olumsuz anlamda küçük bir mırıltı çıkardı.

"Pekâlâ, bakmaya devam edelim o zaman." diyerek yeniden arayışa girdim.

Sonunda bir tanesini seçince,

"Buz Devri? Bunu kesinlikle seveceksin." dedim. Ama cevap gelmedi. "Bebeğim?" diye seslenip bakışlarımı ona yönelttim.

Uyuyakalmıştı. Hatta uykuya tamamen teslim olmuş gibiydi, küçük horultular çıkararak uyuyordu. Bu sevimli görüntü, hayatımın en güzel manzarasıydı.

Kızıma aşıktım. Kızımı çok seviyordum. O, benim her şeyimdi. Beni, bizi anneleri olarak "seçtiğinde" mutluluktan ağladığımı hatırladım. Ve kim olursa olsun, bir gün çocuğum olacak o kişiye harika bir anne olacağımın sözünü verdim kendime.

Belki bahsettiğim harikalık kişiye göre değişebilir bir kavram olabilirdi. Ama benim için anlamı, onu sonsuz bir sevgiyle büyütmekti. Onu sevgimle büyütmek, gelişmesini izlemek, yeteneklerini keşfetmesini sağlamak, dünyayı sevmesi için elimden geleni yapmaktı.

Umarım yapabilmişimdir diye geçirdim zihnimden. Ebeveynlik tam olarak buydu sanırım, asla yeterli hissetmiyordun kendini.

Onu yatağına götürmek için doğruldum. Uyanmaması için özen göstererek merdivenleri yavaşça adımladım. Odasına vardığımda yatağına yatırdım ve üzerini örtüp saçlarını öptüm. O, dünyadaki en masum melek gibi görünüyordu şu an.

Çıkmak için hareketlendiğimde gözüm onun çalışma masasının üzerindeki kalemlikte duran alyansıma çarptı. Aylar önce, burada çıkarmıştım parmağımdan bu yüzüğü ama Dyan saklamak için böyle bir yol bulmuştu anlaşılan.

Hiçbir şey düşünmeden alyansı aldım ve çıktım odadan. Alt kata inerken parmağımda çevirdim yüzüğümü. Her şey yeniden gözlerimin önünde geçiyordu.

Onu tanıdığım günden itibaren geçen altı yıl, sevgili olduğumuz üç yıl ve eş olarak geçirdiğimiz son iki sene...

Ah, yeniden döndürmek istemiyordum zihnimde anıları. Hayır, bu gece onu öpmek gibi bir ...-

Boşluğu dolduramıyorum. Hata mıydı?

İhtiyacım olanı aldığımı hissettiğimi inkar edemezdim ama. Sadece birkaç saniye, kısacık bir an... O kadar doluydu ki. Onun dudaklarının sıcaklığını göğüs kafesimde hissetmiştim. Isınmış gibiydim yeniden- Geri dönmüş gibiydi o hisler. Ya da hep orada durduklarını hatırlamıştım.

Oturmak üzereydim ki kapı sesiyle dikkatimi oraya yönelttim. Saat gece yarısına yaklaşırken kapımın çalınması biraz ürkütücüydü ama Rosé'nin gelmiş olma ihtimalini düşününce adımlarımı aniden hızlandırdım.