4 | karşılıksız

1K 141 121
                                    

BÖLÜM 4 | KARŞILIKSIZ

GÜNÜMÜZ - Rosé'den


Mahkemeden sonra ilk gerdiğim yer avukatlık bürosuydu. Odama girerek çantamı kenarda duran koltuğa fırlattım. Ceketimi çıkarıp çantamın yanına atarken kapı sert bir şekilde açıldı.

"Yuji, sana kimseyi içeri almamanı söylemiştim." Gözlerimi kapatıp derin bir nefes alırken bıkkın bir ses tonuyla söyledim.

Şu an kimseyle uğraşacak bir durumum yoktu. Mümkünse yalnız kalmak istiyordum.

"Sana bu işe karışmamanı söylemiştim."

Duyduğum sert ses tonuyla derin bir nefes aldım. Gözlerimi yavaşça açarak ona döndüm.

Soğuk bakışları üzerimdeydi. Bana böyle bakmasını sevmiyordum. Normalde de aşkla bakmıyor, ama en azından bu şekilde de bakmamasını dilerdim.

"Arkadaşımı reddetmeyeceğimi sana söylemiştim."

Jisoo'nun aksine ben normal bir sesle tonuyla konuşuyordum. Bana davrandığı gibi davranırsam işin içinden asla çıkamazdık.

"Etmen gerekiyordu. Sana bu işe karışmanı istemediğimi söylemiştim."

Ses tonu soğuktu. Odanın içinde sabit bir şekilde durmuş bana bakıyordu. Yargılıyordu beni, kızıyordu, öfkeliydi. Ama kızgınlığı onu dinlemediğim için miydi yoksa en yakın arkadaşlarımızın boşanmasında rolüm olduğu için miydi bilmiyorum. Sanırım her ikisi de.

"Arkadaşımı nasıl reddetmemi bekliyordun?" diye sordum ona. Belki buna verecek mantıklı bir cevabı vardı.

Gözlerimi üzerinde gezdirdim. Mahkemedeki takım elbisesiyle duruyordu. Takım elbisesinin ceketinin ön kısmını eliyle kenara iterek bir elini beline yerleştirdi.

"Tabii ki, benim yaptığım gibi; "Tanıdıkların avukatı olmuyoruz." diyerek."

Evet, o Lisa'yı tam da böyle reddetmişti. Ve Lisa onun prensiplerine ne kadar bağlı olduğunu bildiği için ısrar etmemişti. Adım gibi emindim buna.

Ama ben onun gibi değildim.

"Jennie benim prensiplerime senin kadar bağlı olmadığımı biliyor. Onu reddetmesem bile ısrar edecekti." Nedensizce kendimi savunma ihtiyacı duymuştum. Bana şu anda kötü hissettiriyordu.

"Hem, Nini'yi reddetmeyi aklımın ucundan bile geçirmedim. O, benim en yakın arkadaşım." dedim bir solukta.

Neyi ispat etmeye çalışıyordum?

"Ben bunu halledecektim. Eğer bana biraz zaman verseydin boşanmalarını engelleyebilirdim." diye yanıtladı beni aynı hızla.

Daha sonra derin bir nefes aldı. Sanırım söyleyeceklerini bir sıraya dizmeye çalışıyordu.

"Jennie'yi reddetmek, seni "en uzak" arkadaş yapmazdı." dedi.

İğneleyici laflarını severdim, bana kullanmadığı zamanlarda.

"Onları ikna edebilirdim."

Doğruyu söylemek gerekirse bunu engelleyebileceğini sanmıyorum. İkisi de kararlı gibiydi. Jennie üzülüp bunu belli etmemeye çalışsa da, ben anlıyordum. Lisa'ysa  bu duruma kayıtsız davranıyordu.

Gülerek kafamı iki yana salladım ve masama doğru ilerledim. Bir süre sessiz kalmam belki onun benimle normal konuşmasına yardım ederdi. Masamın üzerinde duran Jennie dosyasını aldım.

23 | jenlisaWhere stories live. Discover now