Unforgiven Sins

Chapter 46: The Visitor Detective

Cinyla's POV

A hot sun wake me up. The silence of my room gives me peace and trying to make me lazy and feel asleep but I need to wake up early since later Josh will be here.

My big bed wants me to lay down and my laziness trying to tease me, but I was totally get up when someone is knock on my door.

Mabilis akong tumayo pero napansin kong I was just wearing a sexy red dress na pantulog. So I did not open the door instead I check it, and I noticed a man wearing a black hood. Napaatras ako. Hindi ko siya kilala but he is an old man with a black facemask.

Tumingin ito sa kanan at kaliwa at nilapag ang tatlong rosas at isang basket ng hershey. Ilang segundo ako tumingin sa mga gagawin niya. Ngunit  napaatras ako ng bigla itong tumayo at tumingin sa harapan. Hindi ko alam kung makikita niya ang nasa loob, pero ang nasa loob ay nakikita ang nasa labas.

"Nakita noya kaya ako?" Hindi ko na alam ang nararamdaman ko ngayon. Halos hindi ako makakilos at kakaiba ang taas ng mga balahibo ko.

Napayakap na rin ako sa aking sarili ngunit sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko. Sumilip muli sa maliit na butas sa gitna ng pinto at hinanap ang lalaking nakatayo kanina, ngunit ni anino ay wala na.

"Where he is now?"

Mabilis akong dumiretso sa kama at hinanap ang phone ko. I try to find so fash his number. He needs to know this.

I dial his number but suddenly he is not around. He is so busy for this morning. Napaupo ako at sinubukan i-dial ulit ang numero niya. Sa pangatlong pagkakataon, wala pa rin. He cannot reached pa rin talaga.

"Answer me Ben," Iritableng sabi ko sa hangin.

Until Josh is calling. I immediately answer it. "H-Hello Josh?"

"Where is your room? I am here," he answered.

"H-huh?" Halos hindi agad nag-function ang sinabi niya para bang kailangan ko munang tumigil at mag-isip.

"Hey? Nandiyan ka pa ba? Naghihintay ako. Pinasundo ako ng boss mo but I want to go in your room first, where is your room?" he asked me again.

"Y-Yeah I am still here. Nasa 2nd floor ang room ko. 001 number ko. Nasaan ka na ba ngayon?" tanong ko ng makabalik ako sa katinuan.

"Malapit na ako. Okay ka lang ba?" tanong nito. Hindi ko siya sinagot mabilis akong lumapit sa pintuan na para bang may sariling desisyon ang katawan ko.

Binuksan ko iyon at nakita ko nga siyang malapit na habang nakaearphone at hawak ang cellphone niya.

Walang ano-ano ay niyakap ko siya. Nakaramdam ako ng kapayapaan, bumagal ang tibok ng puso ko at napatigil siya. "Hey Cinyla? Are you okay?" he ask me while I am still hugging him. Ilang segundo ko yatang ginawa iyon at ng maramdaman kong nag-iiba na ang ihip ng hangin. Bumitaw ako. "I-I am so sorry, nabigla lang. I am scared, Josh." Halos bumagsak ang balikat ko at napatingin sa ibaba. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon.

"What happened?" Inalis niya ang earphone sa tainga niya at tumingin ako sa kanya. Seryosong mukha ang bumungad sa akin.

Tumingin ako sa paligid, sa kanan at kaliwa. Para bang may pinagtataguan ako. Hinawakan ko ang kaliwa niyang kamay at hinatak siya papasok sa room ko.

Ni-lock ko kaagad ang pinto. "I will text sir later na nandito ka na. Sorry for being weird Josh, but someone went here. Nawala yung bulaklak at basket sa pintuan ko. Nakita mo ba 'yon?"

"H-Huh? I- I don't understand you, Cinyla. Ano bang nangyari kanina? Yeah, sobrang weird ng mga kilos mo ngayon." Bumuntong-hininga muna ako at napatingin sa kanya ng diretso. Huminga nang malalim bago magpaliwanag.