Billionaire's Hardheaded Wife

Chapter 69 Box

I saw a delivery man holding a big box.

"Delivery for Mr. Saltzman," the delivery said.

I open the gate.

"Ma'am, sign here, please,"

I got the ballpen from the delivery man and didn't ask a question to him.

To take a picture of me, as proof that the package has been received.

"Thank you," I said and turned my back.

I carried the box inside the house and called my husband when I reached the living room.

"Hubby! You have a package! Did you order something?!" I shouted for him to hear me.

"A package? Who sends the box? I didn't order anything," he answered and walked toward me while there was a bowl on his right and an apple on it.

He frowned and saw the box.

"Whom it from?" Kier asked me.

I look at the box and nothing except Kier's name and the house address.

I showed him what I saw.

He gave me the bowl and got the box from me.

"Let me open it," he said.

Kier opened the box, and we saw a beautiful box on it. There's a white ribbon on it.

I'm excited to see what's inside.

Kier opened it, and I screamed at what I saw.

"Fuck!" Kier reacted and accidentally threw the box.

I saw a pregnant doll with a knife in her tummy. There's also blood on her face.

"Who the fuck send this?!" Kier angrily shouted.

Kier came to me and hugged me.

I cried.

"Someone wants to do bad to our child," I said while crying and hugging him.

I'm looking at the doll. It looks scary.

"There's a note," I said.

Kier gets the note and reads what's written inside.

"Congratulations to your first baby!" Kier says it out loud.

"Sino ang gagawa niyan?" Tanong ko sa kanya.

" I don't have any idea," sabi ni Kier at tumingin sa akin.

"Maid! Fuck! Clean this mess!" Pagtawag ni Kier sa mga maid.

"Whoever fucking did this. I'll fucking kill him!" Galit na sabi ni Kier habang naliliksik ang kanyang mga mata.

Akala ko last na iyong naabutan namin sa bahay, at pinag tripan lang kami. Ngayon sigurado na ako na kami ng anak ko ang pakay ng taong iyon.

Wala akong maalala na may naka-awaya ako.

"Hubby, baka may naka-away ka," sabi ko sa kanya nang maalala ang sinabi ni Nate.

Hindi ko na sinabi sa kanya noong nakita ko si Nate noong isaang araw na nandito sa bahay namin.

Hindi ko na sinabi sa kanya noong nakita ko si Nate noong isaang araw na nandito sa bahay namin.

Simula nu'ng may nagpadala sa akin nang may doll na may nakatarak na kutsilyo sa tiyan niya ay palagi na kaming may natatanggap na ganoon.

Makikita na lang namin ay may isang box na iniiwan sa labas ng gate, at ang mga guards ay hindi napapansin na may nag-iiwan ng box sa bahay namin.

Sa galit ni Kier ay maraming beses na siyang nagpalit ng guards. Wala din sense ang mga nilagay niya na CCTV camera. Nakakapagtaka na malinis ang record ng CCTV camera.

Mukhang may nakaka-access sa mga CCTV camera sa bahay, and worst baka nakabantay kami. Pinapanood niya ang bawat galaw namin.

Kakatapos lang ng check up ko at hinihintay ko si Kier sa loob ng sasakyan dahil may binili siyang gamot, at nagpabili na din ako ng pagkain.

I open the secret dash niya dito sa kotse para tignan kung may baril pa siya. Nakita ko kasi na dito niya tinatago ang baril niya.

I open it at napaawang ako ng labi.

"Bakit meron siyang doll?" Bulalas ko.

Napatakip ako sa bibig ko na nakabukas.

Merong doll at manika si Kier na same sa mukha ng mga natatanggap namin araw-araw.

Si Kier ang may masamang balak sa anak namin? Kaya walang kwenta ang mga CCTV camera sa bahay? Kapag nakakatanggap kami ng box ay palagi ko siyang kasama.

Ipiniling ko ang ulo ko.

Hindi ko dapat siya pinag-iisipan ng masama dahil asawa ko siya. Mag kaka-aanak kami, at hinid niya sasaktan ang anak niya.

Alam ko, at ramdam ko na mahal niya ako.

Itatanong ko lang sa kanya sa ibang araw kung bakit meron siyang ganito sa kotse niya.

Nanginginig ang kamay ko habang nakahawak sa doll.

Biglang nag flash sa akin si Nate noong nakita ko siya sa bahay ng madaling araw.

Hindi kaya magkasabwat silang dalawa?

Bakit naman nila gagawin ang bagay na iyon?

I need to protect my child, at ang tanging mapagkakatiwalaan ko na lang ay ang sarili ko.

Hindi ako sasaktan ng asawa ko. Tama, ganyan dapat ang mga iniisip ko.

Hindi siya gagawa ng ikakagalit, at ikakasakit ko. I know my husband, hindi pa niya ako sinaktan. Ako ang palaging nananakit at nang-iiwan.

Mabilis kong isinara at ibinalik ang doll sa lagayan nang makita ko siya na papalapit dito. Pinunasan ko din ang luha ko para hindi siya magtanong kung anong nangyari.

Nakatingin lang ako sa kanya habang seryoso siyang naglalakad papunta sa kotse. Nakasuot siya ng sunglassess at dark blue coat. Ang init naka coat siya, nakalimutan yata niya na nasa Pilipinas siya.