ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ

အခန်း (၁၀၀) တင်းဖန်ချိုး၏ စွမ်းအား

“မဟာစုန်းအတတ် အစီအရင်ပဲ”

ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်က အော်ပြောလိုက်သည်။ 

“ ကျူးကျော်သူတွေကို နှိမ်နင်းကြ။ မင်းတို့တွေ ဆုလာဘ်ကောင်းကောင်း ရလိမ့်မယ်”

ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်ပေါ်သူက ကျင့်ကြံသူများကြားမှ ထွက်လာသည်။

မဟာစုန်းအတတ် အစီအရင် အသက်ဝင်လာသည့်အခါ ခေါင်းဆောင်က ထွက်ပေါ်လာသည်။ သူက ကျောဘက်တွင် ဧရာမဓားကြီးကို သယ်ဆောင်ထားရင်း လေထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း မြင့်တက်လာသည်။

ဆင်ဘုရင်က တိရစ္ဆာန်သာ ဖြစ်၏။ သူက ကျင့်ကြံရေးလောကရှိ ချီစွမ်းအားများကို စုပ်ယူထားသောကြောင့် ကြမ်းတမ်းရက်စက်နေဟန် ပေါ်သော်လည်း အသိဉာဏ်က လူသားများနှင့် မယှဉ်နိုင်ပေ။ ခရမ်းရောင်စက်ဝန်းများကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူက နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။

တင်းဖန်ချိုး၏ အမူအရာတို့လည်း မည်းမှောင်သွားသည်။ သူက လက်ကို ဝေ့ကာ ဆင်ဘုရင်အား ရှေ့ဆက်သွားဖို့ ဖိအားပေးလိုက်သည်။

ဝူး …

ဆင်ဘုရင်က တောတောင်များအနှံ့ ပျံ့နှံ့သွားစေသည့် အသံလှိုင်း ထုတ်လွှင့်လာသည်။ သို့သော်လည်း ရှေ့ဆက်မသွားသေးပေ။ ထို့အစား နောက်ဆုတ်လာပုံပေါ်သည်။

“တိရစ္ဆာန်ကောင် ”တင်းဖန်ချိုးက ဆဲဆိုလိုက်ပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ စွမ်းအားများ ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ဒုက္ခမိုင်တစ်ရာရှုကွင်း”

“ဒုက္ခမိုင်တစ်ရာရှုကွင်း စိတ်ဝိညာဉ်သဏ္ဌာန်လား။ ဒါက ပြိုင်ဘက်ကင်း အရည်အချင်းပဲ။ ချီစွမ်းအားလည်း တော်တော်ကုန်တယ်” လုကျိုးက တင်းဖန်ချိုး၏ အပြုအမူများကို နားလည်ဖို့ အခက်တွေ့နေသည်။ ဤအချိန်၌ စွမ်းအားများများ ကုန်ဆုံးခြင်းက သိပ်လက်တွေ့မကျပေ။ ထိုလူများက ပါမွှားများသာ မဟုတ်ပါလော။

‘ နန်းတော်က အဆင့်မြင့် ကျင့်ကြံသူများ ရောက်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလို့လဲ’

တင်းဖန်ချိုးတွင် သူ့အသက်ဓာတ်ကို အဆုံးမဲ့ ပြန်လည် ဖြည့်တင်းပေးနိုင်သည့် အထွတ်အထိပ်သဏ္ဌာန်ကတ်မျိုး မရှိပေ။