ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း] {Completed}

Part 126 (zawgyi)

Note; MTLကိုဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Chapter 126;

ရပ္ကြက္ေဟာင္းနားတစ္ဝိုက္တြင္တစ္ႀကိမ္မကလမ္း
ေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္လုံး စကားမေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ေပ။

ကုေဖးဘာစဥ္းစားေနမွန္းဒါမွမဟုတ္ဘယ္လို
ခံစားေနရမယ္မွန္းက်န္ခ်န္မသိဘူး။ သူ႕ဆီမွာ
ေျပာစရာစကားေတြ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ရွိ
ေနတယ္လို႔ခံစားမိေပမယ့္စကားေျပာဖို႔အခ်ိန္ အခ်ိန္က်လာတဲ့အခါမွာေတာ့ စကားတစ္ခြန္း
ေလးေတာင္မွ သူ မေျပာနိုင္ခဲ့ဘူး။

သူတို႔ႏွစ္ဦးကလြန္ခဲ့သည့္လတြင္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသည့္အရာမ်ားကို တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မသိၾကေသာေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူ၏ မ်က္ႏွာ အမူအရာႏွင့္အေျခအေနအေပၚမွာသာခန့္မွန္းေကာက္ခ်က္ခ်နိဳင္ေပမယ့္၊ကုေဖးကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္မေက်ာ္ျဖတ္
နိုင္ခဲ့မွန္း က်န္ခ်န္ ျမင္ေနရသည္။

သူခရီးတစ္ပတ္ျပန္ေက်ာ့ေတာ့မည့္ေနာက္၌ ကုေဖးက လမ္းတစ္ဖက္ရွိကိတ္မုန႔္ဆိုင္ေလးကို လက္ညွိုး
ထိုးၿပီးေျပာလာသည္။
"ေလအရမ္းတိုက္ေနတယ္။ခဏေလာက္ အထဲမွာဝင္ထိုင္ရေအာင္။"

  အိုေကလို႔  က်န္ခ်န္  ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

  သို႔ေပမယ့္ အသံမထြက္ေခ်။

ခ်ီးတဲ့မွပဲ!  သူလည္ေခ်ာင္းအျမန္ရွင္းလိုက္ၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းပိတ္လ်က္ အသံျပဳလိုက္တယ္။

ယခုတစ္ေခါက္တြင္မူအသံတစ္သံထြက္လာ
၏။

ၿပိဳင္ပြဲဝင္က်န္ခ်န္ဟာ အလြန္ခိုကိုးရာမဲ့ေနပါ
တယ္။ဒါက စိတ္ဖိစီးမႈတုံ႕ျပန္မႈေၾကာင့္ပဲလား?
ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ဖိစီးမႈရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲတစ္ခုပဲလား?

ထိုသို႔ၾကားလိုက္ရခ်ိန္တြင္ သူ ရယ္ပဲရယ္ခ်င္ေနမိသည္။

ကိတ္မုန႔္ဆိုင္ေလးထဲမွာဘယ္သူမွမရွိေပ။ ကုေဖးက
နို႔လက္ဖက္ရည္ပူပူႏွစ္ခြက္ႏွင့္ကိတ္မုန႔္ႏွစ္ခုကိုဝယ္ၿပီး၊ျပတင္းေပါက္နံေဘးရွိစားပြဲငယ္ေလးေပၚမွာတင္လိုက္သည္။

က်န္ခ်န္သည္ စားပြဲဝိုင္းမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးသူ႕ေရွ႕မွနို႔လက္ဖက္ရည္ကိုလက္ဆန့္၍လွမ္းယူလိုက္ခ်ိန္တြင္ကုေဖးက သူ႕လက္ထဲမွ နို႔လက္ဖက္ရည္ကိုျပန္လွမ္းယူသြား၏။
"ေဒါသထြက္ေနတာကိုေမ့သြားလို႔၊ နို႔လက္ဖက္
ရည္ကို အရင္မေသာက္နဲ႕။ငါအျခားတစ္ခုသြား
..."