ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း] {Completed}

Part 115(zawgyi)

Note; MTLကိုဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Chapter 115;

အသက္ရွင္သန္ေနလ်က္ရွိေသာ ကုေဖး !

အသက္ရွိေနေသာ ကုေဖး !

အသက္ရွိတယ္!အသက္ရွိတယ္! ေႏြးေထြး
တယ္!  ေႏြးေထြးတယ္!

အထိအေတြ႕ႏွင့္ကိုယ္သင္းနံ႕ရွိေသာကုေဖး!
တစ္ကိုက္,ကိုက္ၾကည့္၍ရနိုင္ေသာကုေဖး!

ဤ ကာလအေတာအတြင္း သူသည္ ၎ကို က်င့္သားရေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းထင္ရွားသည္။  သူအိပ္မေပ်ာ္မခ်င္းကုေဖးအေၾကာင္းမစဥ္း
စားျဖစ္ေတာ့ဘူး။အရာအားလုံးကိုနားလည္လာခ်ိန္တြင္ သူ ကုေဖးအေၾကာင္းကိုမေတြးနိုင္ေတာ့ေခ်။  သူသည္အလုပ္မ်ားလွသည့္တကၠသိုလ္မ်ား၏အလယ္တြင္ေျခခ်ဳပ္မိေနခဲ့ၿပီးအေျပးအလႊားျဖစ္ေန၍ တျဖည္းျဖည္း
ခ်င္းပ်က္ကြက္လာ၏။သူ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ေၾကကြဲမေနေတာ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္,ကုေဖး၏ေဝွ႕ယမ္းေနတဲ့လက္ကိုျမင္လိုက္သည့္ခဏတြင္သူအေျပးတစ္ပိုင္း
ေျပးသြားခဲ့မိသည္။

သင့္ေလ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ မသင့္ေလ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ ေပ်ာ္႐ႊင္သည္ျဖစ္ေစ မေပ်ာ္သည္
ျဖစ္ေစ,၎ကို အစစ္အမွန္တန္ဖိုးထားၿပီး ႏွိုင္းယွဥ္ရန္သာ လိုအပ္သည္။

က်န္ခ်န္ ေခါင္းေစာင္း၍ကုေဖး၏မ်က္ႏွာကိုနမ္းလိုက္ခ်ိန္၊ ကုေဖးကသူ႕ဆံပင္ေတြကိုတြန္းဖယ္၍ အေနာက္ျပန္ဆုတ္သြား၏။
“ခ်န္ေကာ,ခ်န္ေကာ,စိတ္ေအးေအးထား။”

"အာ"
က်န္ခ်န္တစ္ေယာက္အသိတရားျပန္မလည္လာခင္ႏွစ္စကၠန႔္မွ်ေၾကာင္အမ္းေနၿပီေနာက္
ကုေဖးကို ခ်က္ခ်င္းတြန္းထုတ္ၿပီး၊ မ်က္လုံးေထာင့္အစြန္းႏွစ္ဖက္ကို ကပ်ာကယာသုတ္လိုက္သည္။ "ဖာ့ခ့္။"

"မင္းရဲ႕ဆာေလာင္မႈအဆင့္က အံ့မခန္းပဲ။" ကုေဖးကၿပဳံးစစျဖင့္သူ႕အိတ္ကိုလွမ္းယူကာ "မင္း တစ္လမ္းလုံးစဥ္းစားလာခဲ့တာလား။"

"သြားစမ္း။"
က်န္ခ်န္ ရယ္လိုက္ၿပီးေနာက္ မလႈပ္မယွက္ျဖင့္ ကုေဖးကိုေငးစိုက္ၾကည့္မိသည္။

အမွန္အားျဖင့္, တစ္လေတာင္ မျပည့္ေသး။  သူထြက္မသြားခင္တုန္းက လက္မတင္စာမွ်တိထားေသာကုေဖး၏ဆံပင္ေတြေတာင္ျပန္မရွည္လာေသးေပ။ကုေဖးကိုအခုလိုမ်ိဳးျပန္ေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္တြင္၊သူတို႔ခ်င္းမေတြ႕ျဖစ္ၾကတာတစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီလို႔ ခံစားရသည္။