ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း] {Completed}

Part 122(zawgyi)

Note; MTLကိုဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Chapter 122

လီယန္သည္တံခါးကိုဖြင့္ေအာင္ဘာပစၥည္းသုံးၿပီးကေလာ္ရမည္မွန္းမသိေခ်။သူဝင္လာခ်ိန္တြင္သူ႔လက္ထဲမွာေရႏွစ္ခြက္ကိုင္ထားၿပီး၊တံေတာင္ဆစ္ျဖင့္ အခန္းအတြင္းမွမီးကို
ဖြင့္လိုက္၏။

အခန္းတစ္ခုလုံး႐ုတ္တရက္ျပည့္သြားေသာအလင္းေရာင္
​ေၾကာင့္ ကုေဖးခဏအသက္ရွုက်ပ္သြားတယ္။သူ႕မ်က္လုံးမ်ားမွျဖာထြက္လာေသာနာက်င္ကိုက္ခဲမႈမ်ားလ်င္ျမန္စြာေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီးသူ႕ဦးေခါင္း၊လည္ပင္းႏွင့္ပခုံးမ်ားနာက်င္လာသည္။

ကုေဖးသူ ့မ်က္လုံးေတြကိုလက္ႏွင့္ကာလိုက္တယ္။
"မီးေတြပိတ္လိုက္။"

ထိုစကားႏွစ္လုံးေျပာၿပီးေနာက္တြင္ သူႏွင့္လီယန္တို႔ႏွစ္
​ေယာက္စလုံးမွင္သက္သြား၏။သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ထိုေျခာက္ေနေသြ႔ေသာအသံသည္ ခံတြင္းအျပည့္သဲတစ္လုတ္မ်ိဳခ်
လိုက္ရသကဲ့သို႔ ခက္ခက္ခဲခဲေျပာထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။

လီယန္သည္ေရခြက္မ်ားကိုစားပြဲေပၚတင္ၿပီးေတာ့မွ မီးပိတ္လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚရွိစားပြဲတင္မီးအိမ္ကိုဖြင့္၍ စားပြဲေပၚမွာျပန္တင္လိုက္သည္။

အခန္းတြင္းရွိမီးမွိန္မွိန္ေၾကာင့္ကုေဖးပိုသက္ေတာင့္သက္သာရွိလာ၏။

"အားေျမာင္, ေရနည္းနည္းေသာက္လိုက္ဦးေနာ္။"
လီယန္က ေရတစ္ခြက္ယူကာ ကုေျမာင္ ေရွ႕မွာ
​ေဆာင့္ေျကာင့္ထိုင္လိုက္၏။
"မင္းေရဆာေနၿပီမလား။"

အခ်ိန္ခဏၾကာလ်ွင္ ,ကု​ေျမာင္ကလႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား
ျဖစ္လာျပီး ၊ ​ေရခြက္ကို လွမ္းယူ၍ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး
တစ္က်ိဳက္တည္းေသာက္လိုက္၏။ေရတစ္ဖန္ခြက္
ေသာက္ၿပီးေနာက္ သူမကပါးစပ္သုတ္လိုက္သည္။

လီယန္ ေျပာလိုက္တယ္။
"မင္း ဗိုက္ဆာေနလား။အားေျမာင္,ငါ့ကိုၾကည့္။မင္းဗိုက္ဆာေနလား။ ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚမွာ ကိတ္မုန႔္နဲ႕
မင္းအႀကိဳက္ဆုံးဂ်ယ္လီေတြရွိတယ္။"

ကုေျမာင္ကနည္းနည္းမ်ွမလႈပ္ရွားဘဲ ကုေဖးကို ၾကည့္လာသည္။