ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား (ဘာသာပြန်) [Complete]

အပိုင်း ၆၂

“ကောင်းပြီ။”  လွမ့်ရီက စိတ်လှုပ်ရှားစွာ လက်ခုပ်တီးသည်။ လက်ရှိအလုပ်ကိုလည်း အရမ်းသဘောကျသည်။ ကုမ္ပဏီတွင် ရိုးရှင်းသော ၀န်ထမ်းများ ရှိပြီး ကော်မရှင်ခများ မြင့်မားပြီး သူဌေးများက သူမအား ညစာစားရန် ရက်ရောစွာ ဖိတ်ကြားလေ့ရှိသည်။

မုရှောင်ယက ပြုံးပြီး အစီရင်ခံစာကို ငုံ့ကြည့်ပြီးနောက် အောက်ခြေကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်၊ စိတ်ကြိုက်ဖိနပ်ကော်လံတွင် သုညကြီးတစ်ခုရှိသည်။  သူမက “စိတ်ကြိုက် ဖိနပ်အတွက် ငါတို့ကို ဘယ်သူမှ မတိုင်ပင်သေးဘူး”

“မဟုတ်ဘူး”  ဖန်းဟော် မရှိတော့တာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ရှောင်ရှင်းက အမှန်အတိုင်းပြောဖို့ မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ "အစ်မ မုမု ဖန်းဟော်ကို အစ်မပြောရမယ် ဒီဖိနပ်တစ်ရံက အရမ်းဈေးကြီးတယ်၊ 30,000 ဒါကို ချမ်းသာတဲ့သူတွေက စိတ်မ၀င်စားပေမယ့် တခြားသူတွေက မတတ်နိုင်ဘူးလေ "

"အဆင်ပြေပါတယ်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကုန်ကျစရိတ်မရှိပါဘူး"  ပစ္စည်းအခန်းရှိ သားရေပုံမှလွဲ၍ အခြားကုန်ကျစရိတ်မရှိပါ။

သို့သော် စတူဒီယိုကို ထူထောင်သောအခါတွင် ၎င်းတို့၏ ပန်းတိုင်မှာ စိတ်ကြိုက်ဖိနပ်လမ်းကြောင်းဖြစ်သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် လွန်ခဲ့သည့်ခြောက်လအတွင်း ဆွေမျိုးများနှင့် မိတ်ဆွေများ၏ မိတ်သဟာရစပွန်ဆာများစွာမှလွဲ၍ စိတ်ကြိုက်ဖောက်သည်တစ်ဦးမျှ မရှိခဲ့ပါ။  ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ၎င်းတို့၏အမှတ်တံဆိပ်သည် အင်တာနက်ပေါ်တွင် ကောင်းမွန်စွာလုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက်၊ ၎င်းသည် အသေးစားအွန်လိုင်းလက်လီစတိုးတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။  သူတို့ ထုတ်ကုန်အသစ်ထွက်တိုင်း နောက်မကြာခင်မှာ အွန်လိုင်းမှာ လျှော့စျေးတွေ ရှိလာလိမ့်မည်။

"သိပ်မကြာခင်မှာ၊ ဖောက်သည်မရှိရင် မင်း အစ်မ ဖန်း​ဟော်က သဘာဝအတိုင်း ဈေးညှိပေးလိမ့်မယ် "  မုရှောင်ယက ပြုံးပြီး ထပ်ပြောသည်။

“ထင်ရတာပဲ ”  ရှောင်ရှင်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။  "ညီမ ဟော့ပေါ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ ကြိုမှာထားလိုက်မယ်"