ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား (ဘာသာပြန်) [Complete]

အပိုင်း ၅၀

Unicode

ပ

ညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

အပိုင်း ၅၀ - Sleep With Me

နေ့ခင်းတစ်ဝက်လောက်မှာ နှစ်ယောက်သား ပရိဘောဂစင်တာရဲ့ အနားယူခန်းမှာ ခဏလောက် အနားယူလိုက်ကြသည်။  မုရှောင်ယက သူမ၏ ခြေထောက်များ နာကျင်သွားသည်အထိ လမ်းလျှောက်ခဲ့ပြီး သူမ၏ အောက်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ရိုက်နှက်ဖို့ကို မကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။

"ရှောင်ချွမ်း ပင်ပန်းနေပြီလား။"  မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို မေးသည်။

“မပင်ပန်းဘူး ”  ပိုင်ချွမ်းက သူ့ခေါင်းကို ခါယမ်းပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်။ "နည်းနည်းတော့ ဆူညံနေတယ်"

“ဒီနေ့က တနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်ဖြစ်သလို၊ ကုန်တိုက်က လှုပ်ရှားမှုတစ်ခု လုပ်နေတော့ လူတွေ အများကြီး ရှိနေတာကိုတော့ မတက်နိုင်လောက်ဘူး။   စိတ်မသက်မသာခံစားရလား။ ရှင်အဆင်မပြေဘူးဆိုရင် ကျွန်မတို့သွားလို့ရပြီ"  အစပိုင်းတွင် မုရှောင်ယအနေနဲ့ ဤမျှအကြာကြီး လမ်းလျှောက်ဖို့ အစီအစဉ်မရှိခဲ့ပေ။ တကယ်တော့ သူမက ပရိဘောဂအချို့ကို ရွေးချယ်ထားပြီးသားဖြစ်ပြီး သူမဒီနေ့ရောက်လာသည်မှာ ကုန်ပစ္စည်းအချို့ကို ကြည့်ရန်သာဖြစ်သည်။  သို့သော် ရလဒ်အနေနဲ့ကတော့ သူမက အခြားအရာများကို စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသည်ဟု သူမမျှော်လင့်ထားသောကြောင့် ရွေးချယ်စရာအမျိုးပေါင်းများစွာကြားမှာ လှည့်လည်သွားလာနေမိတာကို သူမ မကူညီနိုင်ပေ။

"ရပါတယ်"  ပိုင်ချွမ်းက တကယ်ကို စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေပေမယ့် ဒီပစ္စည်းတွေဝယ်ပြီးရင် အိမ်ပြောင်းနိုင်မယ်လို့ သူတွေးလိုက်တဲ့အခါ သူ့စိတ်တွေ ချက်ချင်းပြန်ကောင်းလာပြီး ခေါင်းလည်း သိပ်မနာတော့ဘူးလို့ ခံစားလိုက်ရသည်။

မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို စိတ်အားထက်သက်စွာစောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ပိုင်ချွမ်း ပါးစပ်ကနေ အဆင်ပြေတယ်လို့ ပြောလာသော်လည်း သူ့နဖူးက အမြဲတမ်း တင်းမာနေသည်။ မုရှောင်ယက သူမလက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းရဲ့ နဖူးကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ရင်း “ရှင် ခေါင်းကိုက်နေလား။” လို့ အသံတိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။