រឿង 💜អ្នកជាបេះដូងរបស់ខ្ញុំ💜[Completed ]

ភាគទី12

មិនប៉ុន្មាននាទី ការទិញបានបញ្ចាប់យ៉ាងសប្បាយចិត្ត ជីននិងថេយ៉ុងកាន់ថង់សំពីងសំពោងដើរទៅផ្ទះវិញទាំងមុខញញឹមពង្រាយ និយាយផង សើចផងទម្រាំតែដល់ផ្ទះគឺល្ថាចម៉ោងបីជាងទៅហើយ ។ ផ្ទះស្ងាត់ គ្មានមនុស្សជីន ថេយ៉ុងទម្លាក់ថង់អីវ៉ាន់ចុះហើយអង្គុយដង្ហក់ខ្យល់តិចៗងាកឆ្វេង ស្តាំរកមើលណាមជូន តែមិនឃើញសូម្បីស្រមោល ។

<< បងជូនទៅណាចេះ >>

<<ប្រហែលនៅម្តុំៗនេះអែង គាត់មិនចេះស្ងៀមទេកុំបារម្ភអី ហុឹម!  ថេយ៏ទុកដាក់របស់បន្តិចទៅបងទៅខាងក្រោយបន្តិចសិន>>ជីននិយាយឡើង

<< បាទបង !>>ថេយ៉ុងតបហើយ កាន់ថង់របស់របរបន្លែចូលក្នុងផ្ទះរៀបចំតាមលំដាប់លំដោយដែលជីនបានបង្ហាញ ទោះថេយ៉ុងជាអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនពិតមែនតែគេជាធ្លាប់ចូលផ្ទះបាយពីមុនមកដែល មិនពិបាកឡើយក្នុងការបែងចែករបស់របរផ្ទះបាយ។

ប្រាវ ....!

កំពុងតែរៀបបន្លែដាក់ក្នុងធុងក្លាសេ
សុខៗ ថេយ៉ុងលឺសម្លេងធ្លាក់អ្វីមួយពីក្នុងបន្ទប់ណាមជូន  ថេហ្យុងភ្ញាក់ក្រញាងបោះដៃបាស់ជើងទាញអំបោសមកកាន់ទាំងញ័រដៃ សម្លឹងទៅបន្ទប់នោះមិនព្រិច ...។

" ប្រហែលគ្មានអីទេ ថេយ៉ុងសម្រួលអារម្មណ៏កុំខ្លាច" រាងតូចពោលក្នុងចិត្តដើរសន្សឹមៗកាន់អំបោសជាប់ ដល់មុខបន្ទប់រាងតូចដៃស្រលូនលូកទៅប៉ះបង្កាន់ដៃទាញបើកយឺតៗ ។

ផាំង ...

<<អាយ!   លែងៗអារោគចិត្តហេតុអីចូលផ្ទះបងយើង លែងភ្លាមអា.!..>> រាងតូចបើកទ្វារយឺតៗ ពីតូចរហូតដល់ធំមិនឃើញមានអ្នកណានៅក្នុងបន្ទប់គេងងាកក្រោយបម្រុងនិងចេញតែក៏ត្រូវបានអ្នកណាមិនដឹងស្ទុះមកអោបពីក្រោយសើមដោយដំណក់ទឹក ។

ថេយ៉ុងស្រែកមួយអស់សម្លេង វៃផង ជេរផង ភ្នែកបិទមិនព្រមបើកទាល់តែសោះ ។

<< ថេយ៉ុងៗ បងទេៗគឺបងទេ បើកភ្នែកឡើងថេយ៏>> រាងក្រាស់ស្លៀកកន្សែង អោបកាយតូចយ៉ាងណែនស្រែកហៅដាស់សតិម្នាក់ទៀតដោយរំភើប ដៃក្រាស់បង្វែរមុខរាងតូចអោយចំទះតិចៗ ទីបំផុតថេយ៉ុងឈប់ស្រែកហើយព្រមបើកភ្នែកសន្សឹមៗ មើលនាយពិតមែន។