រឿង 💜អ្នកជាបេះដូងរបស់ខ្ញុំ💜[Completed ]

ភាគទី4

#អ្នកដទៃម្តងទៀត

       គិតមើល។ បើមានឋានះត្រឹមមិត្តធម្មតាមិចនិងអាចថើបមាត់គ្នាដូចគូរសង្សារបានទៅ។

          ជីមីននឹកចង់អស់សំណើចនិងប្រយោគសំណួររបស់ជុងហ្គុកជាខ្លាំង មិត្តក៏មិនមែន សង្សារក៏មិនមែន ពួកយើងគ្រាន់តែជាសង្សារចាស់បែកគ្នាយូរឆ្នាំ ហឹស...ងាយពេកទេដឹង?

       << ពួកយើងថើបគ្នាក្នុងឋានះជាអ្វី ?បើមិត្ត ចឹងមែនវាមិនសាកសមឡើយជុង  ហ្គុក>> ជីមីនពោលទាំងអស់សំណើចនៅដើមករ មិននឹកស្មានថាគ្រាន់តែហេតុផលចង់ថើបគ្នាម្តងទៀតបែរជារកមិនបាន។ ឆ្គួតៗជាទីបំផុតហើយ-°-

         << វាចំបាច់មានហេតុផល និងឋានះដែលរឺ?បើគ្រាន់តែផ្អឹបបបូរមាត់គ្នាបែបនេះ!>>                 ជុងហ្គុកសម្លឹងចូលរង្វង់ភ្នែកជ្រៅរបស់ជីមីនចាប់ទាញរាងកាយស្តើងចូលជិតថើបប្រថាប់មាត់សីុជម្ពូដោយផ្អែមល្ហែម  ថើបទាញខាំជញ្ជាក់យកជាតិស្ករផ្តោះប្តូរទឹកមាត់គ្នាគ្មានរអើម ជីមីនមិនប្រកែក បិទភ្នែកតបស្នងយ៉ាងសាកសម លើកដៃអោបកររាងក្រាស់ជម្ទើតជើងអោយខ្ពស់ងាយនិងបឺតជញ្ចាក់ ។

      ដៃក្រាស់អោយចង្កេះតូចយ៉ាងណែន អោបរឹងតាមចិត្តដែលនឹក ចង់ប៉ះ ចង់ក្រសោបជាប់ទ្រូងម្តងទៀត ក្លិននេះហើយដែលប៉ង បបូរមាត់នេះហើយដែលចង់ប៉ះ នាយបឺតជញ្ជាក់មិនចេះជិននាយ ថើបប្រដេញពីមាត់ម្ខាងទៅម្ខាងចាប់ទាញអណ្តាតបឺតប្រទាញប្រទងគ្នា ថើបកាន់តែយូរៗទៅប្រែជារោលរាល ជីមីនទប់មិនជាប់ប្តូរពីស្រាក់ករមកក្រសោបចង្កេះមាំផ្អឹបខ្លួនចូលគ្នាស្ទើររមួលក្លាយជាកាយតែមួយ ។

       រឺុង ...រឺុង ...

          សម្លេងទូរស័ព្ទបន្លឺឡើងកាត់ផ្តាច់អារម្មណ៍តណ្ហាដែលមានអោយគ្នាយ៉ាងរហ័ស ជីមីនដកមាត់ចេញពីការថើប ហើយងាកមើលលើកទូរស័ព្ទ រាងឆ្ងាយបន្តិចសំណាងហើយដែលមានសំលេងរំខានមិនចឹងទេពួកគេទាំងពីរច្បាស់ជា ធ្លាក់ចូលក្នុងតណ្ហា ដើរលើផ្លូវខុសមិនខានទេ។

          << អ្ហឹក! ជុងហ្គុកខ្ញុំរវល់ហើយមិនបាននៅកំដរទៀតទេ រឿងមិចនេះបំភ្លេចចោលចុះ ខ្ញុំទៅសិនហើយ>> អារម្មណ៍ដឹងខុសជ្រៀតចូលក្នុងខួរក្បាល ជីមីនបំលែងការគិត រត់មកនិយាយជាមួយនិងជុងហ្គុក ទាំងមុខមិនសម ហើយចាកចេញទៅបាត់ទាំងមិនងាក វាស្រដៀងនិងការបែកគ្នាថ្ងៃឆ្លងឆ្នាំចុងក្រោយណាស់ ជុងហ្គុកញញឹមខ្សោះហើយការចាកចេញដូចគ្នា នៅឡើយតែកន្លែងនេះដែលនៅដដែលមិនទៅណា។