Cassandra pov
When you love someone you can’t have, it’s common to feel frustrated with yourself for not getting over them yet. But remember that the process of healing takes time.
Letting go of someone you love isn’t easy, letting go of someone you love is a process. You won’t learn how to do it overnight, especially if you’ve spent your life holding on to things you loved – even if, deep down, you knew they weren’t right for you. Focusing on moving forward and creating a new story for yourself will help you deal with the inevitable pain
Even if you know how to let go of someone you love and follow all the steps, don’t expect to feel better immediately. Grieving is normal and you need to allow yourself the necessary amount of time to feel your emotions.
Treat yourself with compassion and don’t allow anyone to guilt you into “just getting over it.”
The key to letting go of someone you love is facing what has happened, accepting that you can’t change it and then moving on. Once you’re able to move on and appreciate the growth that came from the relationship, better opportunities will present themselves. You will have successfully learned how to let go of someone you love and can begin writing your new story.
"letting go is the hardest part" I whispered to myself as I closed the book page. I couldn’t help but feel sadness. It was very difficult for me to let go of the person I had been with for a long time and had secretly loved.
I looked up and took a deep breath to at least reduce the pain. Kasalanan ko rin naman kaya nahihirapan akong bitawan siya dahil umasa akong magiging higit pa sa pagiging magkapatid ang relasyon naming dalawa.
Nakita kong dumudugo yung sugat ko sa labas ng damit pero wala akong maramdaman na kahit anong sakit kundi pamamanhid lamang kaya dinedma ko lang ito at ipinagpatuloy na pagmasdan ang magandang tanawin sa harapan ko.
"k-kanina ko pa po kayo hinahanap" napabuga ako ng hangin dahil tumakas na nga ako para makalayo sa lugar na yun pero hindi ko alam na masusundan niya pa ako dito.
"ma'am dumudugo po yung sugat niyo"
"I know but my heart bleeds more" mahinang sambit ko sa hangin at mabilis na pinunasan ang mga luha.
Nakita ko sa pheriperal vision ko na wala itong imik na pumunta sa gilid ko at sinuri ang sugat kaya napangiti ako ng mapakla dahil kahit anong panakip sa sugat ko ay balewala lamang dahil hindi nito maiibsan ang sugat sa puso ko.
Mabilis kong ipinikit ang mga mata ko dahil nagbabadya na namang tumulo ang mga luha at ayokong may ibang taong makakasaksi.
"don't cry for someone who don't deserve your tears" nangunot ang noo ko sa narinig kaya nilingon ko siya kung tama ba ako ng pagkakarinig pero mabilis naman itong yumuko kaya hindi ko nakita yung mukha niya.
Base sa boses niya parang kasing edaran ko lang o matanda lang ako ng ilang taon sakanya pero nakapagtataka lang dahil sa pagkakatanda ko ay nasa mid 30's daw yung sinabing magbabantay sa'kin.
Isinawalang bahala ko na lang ang sinabi nito at mabilis na pinunasan ang luha sa gilid ng mga mata ko, ibinalik ko ang tingin sa unahan at hindi ito inimik dahil hindi ko ugaling makipag-usap sa hindi ko gaanong kakilala.
"ma'am balik na po tayo dahil baka magkasakit pa kayo at kailangan pong mapalitan ng bagong benda ang sugat ninyo" tumango na lang ako hanggang sa naramdaman kong itinulak niya ang wheelchair.
Medyo nakakatayo na rin ako nang walang suporta nito pero hindi ko pa kayang tumagal dahil nahihirapan pa akong ibalanse ang kabila kong paa dahil injured at hindi ko alam kung paano ko nakuha ito kaya minsan wala akong choice kundi gamitin ang saklay o wheelchair.
