The Possesive Man (Del Faurico Series#1) COMPLETED

Special Chapter

Special Chapter

Grayson

I’m here at the veranda when someone caught my attention. It was a girl who are in our garden.

“Grayson, are you still there?” Agad kong inalis ang aking patingin sa babae ng marinig ko ang kaibigan kong nasa kabilang linya.

“Oh… I’m sorry. Can you pick me up on Monday?”

“Anong trip mo? May sarili kayong kotse tapos susunduin pa kita.” Sambit ni Davin, he’s my schoolmate since I was in elementary.

“Gagamitin ni mommy yong kotse namin sa Monday, okay? Hahayaan mo bang ma-late ang kaibigan mo sa first day ng school?” malungkot kong sabi habang nagpapaawa sa kanya.

“Nakakasuka ka Grayson! Oo na, dadaanan kita diyan sa Monday.” Napatawa ako ng maawa ito sa akin.

“You are the best man!” masaya kong sambit at nainis ako ng bigla niya akong binabaan ng telepono.

“You are f*ck*ng asshole man!” bulong ko. Kahit kalian ang bastos talaga nitong Davin na ‘to.

“Excuse me sir, pinapatawag po kayo ni madame.” Magalang na sabi ng kasambahay naming dito.

“Ah… Can I ask something?” Tanong ko.

“Opo, ano po yon?”

“Do you know her?” I said while pointing my finger on a girl.

“Ah… Si Sariah po sir, anak po siya ni Mr. Cornello, tumutulong sa hacienda niyo po.” Tugon nito kaya napatango ako.

“Bakit po sir?” habol nitong tanong kaya napatingin ako sa kanya.

“Wala naman, akala ko dito rin siya namamalagi.” Pahayag ko at tumango naman ito.

Sinulyan ko muna ang babae at umalis na.

Yes, I admit, she caught my attention because I am attracted to her.

But I want to end my feelings for her because she’s too young.

Gusto ko siyang saktan dahil nararamdaman kong may pagtingin rin ito sa akin kaya nong araw na ‘yon ay sinabi ko na hindi ko siya gusto para lumayo na siya sa akin at wala rin naman patutunguhan ito dahil aalis rin naman ako ng bansa.

Nakangiti akong napatingala sa langit ng maalala ko ang pangyayari na kung saan una kong nakita si Sariah.

I don't know but I feel something spark when I first saw her and that is the time  where I feel that there are something wrong in my heart but I deny it.

Palagi ko nalang siyang nakikita sa school ng tumungtong siya ng grade 7 and that time I was in senior high.

Actually, palagi ko siyang nahuhuli na tumitingin sa akin but I ignore her and every time na ginagawa niya 'yon ay hindi ko mapigilang ngumiti ng palihim.

I'm not sure kung anong nararamdaman niya sa mga panahong 'yon but I'm hoping na hindi kababaw 'yon dahil sa tuwing iniisip kong mababaw lang ang pagtingin nito sa akin ay hindi ko mapigilang mainis at magalit.

Hindi ko na rin naiintindihan ang nararamdaman ko dahil ang bata pa ni Sariah kaya pilit kong inilalayo ang sarili ko sa kanya at pilit kong ibinabaon ang nararamdaman ko.

Para mawala ang kanyang nararamdaman sa akin ay pinili kong sumama kila mommy papunta sa states upang doon na mag-aral.

Alam ko namang mawawala rin ang nararamdaman nito kaya pinilit kong lumayo sa kanya kahit alam ko sa sarili ko na masasaktan ako sa huli.

"Sir, okay lang po ba kayo?" Napatingin ako sa tabi ko ng mag-salita ang isang staff.

"Yes," nakangiti kong sabi. Hindi ko pala namamalayang nagiging emosyonal na ako kahit hindi pa nagsisimula ang kasal.

Yes, you heard it right. She will be my Mrs. Del Faurico.

Hindi man perpekto ang naging simula namin pero sisiguraduhin kong magiging masaya ang pagsasama namin ni Sariah.

Siya lang ang babaeng kayang guluhin ang buhay ko at kayang magbuhos ng pagmamahal sa akin.

"Sir, nandito na po ang bride. Magsisimula na po tayo." Bumilis ang tibok ng puso ko ng marinig ko 'yon.

Nag simulang manginig ang aking kamay sa kaba. Hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko ngayon.

Napakurap kurap ako ng bumukas ang pinto kasabay ng pagpasok ni Sariah.

Hindi ko namalayang may pumatak na luha sa aking pisngi at hindi ko mapigilang maging emosyonal ng makitang naglalakad na siya papalapit sa akin.

Parang tila tumigil ang mundo ko at siya lang ang nakikita ng mga mata ko.

Nakangiti siya sa akin habang lumuluha.
I love her so much!

Siya lang ang babaeng karapat-dapat sa akin.

"Man, wag masyadong iyakan." Napapunas ako ng tinapik ako ni Davin ang best man ko dito. He is my friend since I was in elementary.

"Doon kana nga." Mahina kong pagtaboy dito at tumawa lang ito.

Namalayan ko nalang na nasa harap ko na si Sariah pati ang mga magulang nito.

"Hijo, ingatan mo sana ang anak namin katulad ng pag-iingat namin sa kanya." Emosyonal na sabi ni tatay.

"Opo, tay. Aalagaan ko po siya ng higit pa sa pag-aalaga niyo sa kanya." Nakangiti kong sabi at inaabot na nito sa akin si Sariah.

"Baby, stop crying na." Mahina kong bulong sa kanya ng patuloy pa rin itong lumuluha.

"H-Hindi ko lang mapigilan." Nakangiti nitong sabi at inakay ko na siya papunta kay Father.

"I love you." Pahabol kong bulong sa kanya.

"I love you too." Tugon nito na nag pangiti sa akin.

At doon na nga nagsimula ang seremonya ng aming kasal.

We exchanged vows and after that, we also exchanged rings to each other.

Hindi ko mapigilang mapangiti ng makitang suot-suot ni Sariah ang singsing namin.

"In the name of God, I declare them to be husband and wife." Sabi ni father kaya nag-uumapaw ang ngiti ko dahil sa sayang nararamdaman.

"You may now kiss the bride." Huling sambit ng father kaya hinarap ko si Sariah.

Ito ang time na hinihintay ko dahil hindi ko siya mahalikan kanina kasi magsisimula na ang kasal namin.

Tinanggal ko ang belo niya at nilapat ko ang labi sa kanya.

Siniil ko siya ng halik at hindi ko mapigilang mapaluha dahil sa wakas ay asawa ko na siya.

She's mine now. She's my one and only Mrs. Del Faurico.

Nang humiwalay na kami ay doon ko na narinig ang palakpakan nilang lahat at hiyawan na ikinasaya ng puso ko.

I hug her tightly and we faced them.

Wala ng sasaya sa araw na ito dahil kitang kita ko na lahat ng dumalo at ang mga magulang namin ay sobrang saya at nakita ko ring maluha luha ang nanay ni Sariah.

"I love you, baby." Masaya kong bulong sa kanya.

"I love you too." Nakangiting tugon ni Sariah.

Oh.. I can't help but to fall her deeply.