Ahiret eşim ol...(Bitti - Düzenleniyor)

[64]...bir araya geliş

Başımı sallayıp kendimi onun yerine koymaya çalıştım. Tabiki de bu gibi anları bende yaşıyordum ve nasıl hissettirdiklerinden de bir o kadar haberim vardı ama buna rağmen onunkine nazaran benim hissettiklerim bu kadar geniş çaplı endişe kaynağı olmuyordu. O an anladım Hureyre'nin neden bazı geceler kendi kendine uykusunda konuştuğunu, "Acaba bu yüzden mi uykunda da çoğu zaman konuşuyorsun? Hatta konuştukların anlaşılır oluyor.", Hureyre duyduğu cümle üzerine şaşırarak bana baktı. Nedense açıklama gereksinimi hissederek ekledim, "Çok tane tane konuştuğun zamanlar oluyor hatta bazen sinirleniyorsun bile. Şimdi düşününce neden gündüzleri bu kadar sabırlı olabildiğini anlıyorum, sabrın sekil bulmuş insani gibiydin benim için hep ama şaşırmadım ne de olsa bu kadar sinir ve yuttukların uykunda çıkıyor demek ki.". Cümlemin sonuna doğru ciddiyetim hem gittikçe azalmış hem de beni bir gülme tutmuştu, kollarımı karnıma sararak gülerken Hureyre utangaç bir çocuk gibi bakışlarını kaçırdı, evliliğimizin ilk gününden bu güne ilk defa onun da yumuşak tarafını bulmuştum.

"Gerçekten de kelimesi kelimesine anlaşılır mi yani?", bakışlarını halen kaçırarak kenara baktı, cidden bilmek istiyordu neyi ne kadar duyduğumu ve bu da benim daha da çok eğlenmeme sebep olmuştu ki onunla alay etmeye devam ettim, "Bana uyanıkken söyleyemeyeceğin bir şeyi söylemiş olabilir misin acaba?". Hureyre anında bana bakıp hızla başını iki yanına salladı ve buna rağmen bütün vücudu kendinden şüphe edişini dışrıya yansıtmıştı hem de en küçük detayına kadar kendini belli eden o panik olmuştu. Gülerek ayağa kalkıp ikimize de birer çay döktüm ne de olsa konuşmamız sayesinde çaylarımız hem soğumuş hem de bitmeye yaklaşmıştı. "O zaman er ya da geç istemsizce bir şeyler duymuşsundur." İki kaşını da yukarı kaldırdı ve omuz silkti. Gözlerim saniyesinde yuvalarından fırlayacak derecede belerdi. Çayı hemen elimden yerine koydum ve inanamayan bakışlarımı üzerine diktim, şahit olduğum hareket nevrimi döndürmüş beni fazlasıyla şaşırtmıştı "Omuz silktin az önce! Sen! Gerçekten de uykunda gizli tuttuğun bir konuda açık verdiğini düşünüyorsun değil mi? Sen benden ne saklıyorsun da şimdi bu kadar yalpaladın bakıyım?". Bir anda gülmeye başladı ve çayından bir yudum aldı "Bir bilsen (rüyamda) ne gördüğümü bunu da neden söylediğimi...", garip bir bakış atması kendime gelmeme yetti, dilime beklenmedik bir anda bir damla taze limon damlatılmışçasına yüzümü ekşittim ta ki o konuşmaya devam edip konuştuklarının içeriği ile dikkatimi çekene dek. "Herkesin haksızlıklarla başa çıkma yöntemi farklıdır. Tabiki islamın bize verdiği ölçü ve davranış tavsiyeleri üzere haksızlığa susmuyor ve yönümüzü değiştirmiyoruz ama yine de bu dünyada çok fazla haksızlık olduğunun ve bizim çoğuna bir faydamız olmadığı gerçeğini değiştirmez ve bu da beni aşırı derecede rahatsız ediyor. Gündüzleri düşünüyorum mesela bu konuda ne yapılabilir diye ama yine de-".

Duraksadı ve sanki kendine hâkim olmaya çalışır gibi yutkundu, sözlerine dikkat etmek için nefes alıp verdikten sonra devam etti, "Bu kadar az faydamız olması beni çok rahatsız ediyor. Derler ya 'gündüzleri sustuğum haksızlıklar bana geceleri kâbus olarak geri dönüyor' diye. Sanırım benim için de aynısı geçerli. Gün ışığında sustuğum veya çok çoğu bir faydamın olmadığı konular geceleri beni hala pençesinden bırakmıyor, yüzeye çıkıyor. Seni rahatsız ediyor olabileceği hiç gelmemişti aklıma, affedersin.". Ben söylediklerimi onunla şakalaşmak için söylemiş olsam da neyi kastettiğini anlayarak uykusunda ne hakkında konuştuğunu zaten anlayamadığımı göz önünde bulundurarak konuyu anlayamadığımı söylemek istedim. Belli ki bu düşünce onu rahatsız etmişti ve esasında kimse uykusunda konuşuyor diye saatlerce hikaye okur gibi baştan sona anlamlı cümleler kurmuyordu, bu anlamda onu bunu söylemek zorunda hissettim kendimi, "Haklısın, herkes bununla başka şekilde başa çıkar. Hem zaten ne konuştuğuna anlam verebilecek kadar uzun metrajlı konuşmadın hiç.".