ontvoerd

37*

-flashback Hoofdstuk 36-

Niet veel later is het pistool op Tim gericht. Ik begin weer te huilen en smeek om het niet te doen. Ik zie zijn vinger bewegen, hij gaat schieten. Ik sluit mijn ogen en hoor de knal.

-einde flashback-

Ik open mijn ogen. Ik schrik want het is niet Tim die neervalt maar Jaden, hij ligt te kreunend op de grond. Hij is geraakt in zijn been, hij duwde Nick aan de kant zodat hij Tim niet zou raken. Het bloed sijpelt uit zijn been en druppelt op de grond. 'Maak dat jullie hier weg zijn!' Schreeuwt Jaden. Tim trekt me mee, mee naar de vrijheid. We lopen en blijven lopen de verte in. Na tien minuten lopen stoppen we heel eventjes, we zijn omringt door bos en moeten dan ook continu takken en wortels ontwijken zodat we niet vallen. 

Uitgeteld zitten ik en Tim tegen een omgevallen boomstam. De klank van het geschreeuw van Jaden echoot door het bos. Een oorverdovende knal stop het schreeuwen. Het enige dat we nu nog horen zijn onze harten die kloppen en het ruisen van de wind.