ontvoerd

10*

-flashback Hoofdstuk 9-

We komen steeds dichterbij, en na een paar seconden raken onze lippen elkaar. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar, ik geniet. We genieten beide. Beide met onze ogen dicht... even weg van deze wereld.

-einde flashback-

We laten elkaar los en ik open mijn ogen, dat waren serieus de beste 2 minuten van mijn leven. Ik kijk naar onze handen, nog steeds in elkaar verwikkeld. Het geluk kan niet meer op. Ik zit dan misschien wel in deze hel, maar ik ben niet meer alleen. Waar heb ik hem aan verdient? 'Ik heb een plan. We kunnen hier samen weg. Samen ontsnappen we, ver weg van hier.' zeg ik zeer opgewekt van de adrenaline. 'May ik wil hier ook weg maar het gaat niet.' zegt Tim droevig. 'Waarom niet? We doen het 's nachts wanneer iedereen slaapt.' zeg ik met nog een vleugje hoop. 'Je hebt een chip.' Zegt Tim neutraal. Serieus hebben ze me gechipt? Wat ben ik, een schoothondje? 

'Ben ik als een soort hondje? Waarom chippen jullie mij?' Een diepe zucht is te horen. 'Ik wilde die chip ook niet, maar het was Jaden die hem plaatste toen-' 'Ik wakker werd in die ene kamer en ik jullie voor de eerste keer zag?' Tim knikt. 'Die chip moet er uit.' Zeg ik vastberaden. 'Dat gaat niet. Zelfs al zou je dat willen. Ten eerste moet je hier wegraken en naar het ziekenhuis, als ze je dan nog niet gevonden hebben. En zelfs in het ziekenhuis kunnen ze hem er waarschijnlijk niet uithalen.' Tim wrijft even over mijn been om me te sussen, maar die trek ik snel weg. Die snee doet verschrikkelijk veel pijn. 'Jaden?' vraagt Tim. Ik knik. 'Ik ben blij dat je me toen kwam redden.' Tim lacht een beetje bescheiden  'Je doet me klinken als een of andere Disney prins.' Beide moeten we lachen om zijn stomme opmerking. Als we uitgelachen zijn zet Tim een kleine tv aan die aan de muur hangt. Na een uurtje tv kijken val ik al in slaap. Tim zet de tv uit en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Slaapwel.' Fluistert hij en gaat zelf ook liggen.