ontvoerd

4*

-De prachtige stad Antwerpen-

'Waar zijn we?' vraag ik eens we in de kamer zijn. 'We zijn in Antwerpen en of je het nu leuk vind of niet hier zul je de komende tijd blijven.' 'Wat is er gebeurt? Waarom ik? Wat gaat er met mij gebeuren?' 'Ten eerste ik ben Tim. Ten tweede jij bent ontvoerd. Ten derde ik heb hier zelf niet voor gekozen.' 'Ik kan niet volgen.' zeg ik al vragend maar ik herpak mezelf. 'Jullie hebben mij ontvoerd en ik ga de politie bellen en dan kan ik naar huis.' zeg ik zelfverzekerd 'Naar je vriendinnetje Milla?' Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Hoe ken jij Milla?' 'Milla werkt voor ons, zij heeft ons geholpen.' Hij schiet in de lach. De moed zakt in mijn schoenen maar ik kijk hem met een woedende blik aan. 'Klootzak!' schreeuw ik luid. Hij grijpt me bij mijn polsen en knijpt er hard in. 'Auw! Dat doet pijn.' 'Dat zal je leren, hier gaat het over gehoorzamen en wie niet luisteren wil moet voelen.' 'Wat doe ik hier?' Tim loopt even zenuwachtig de kamer rond en gaat dan op het bed zitten hij gebaart dat ik naast hem moet gaan zitten. Hij legt zijn hand op mijn schouder. 

'Kijk-' zegt hij. '-ik ben hier niet om je pijn te doen, zo ben ik niet. Maar je zult wel moeten gehoorzamen. Ik... wij hebben je ontvoerd omdat.... het moet' ik blijf stil. 'En hoezo moet dat dan? Werkt dat zo tegenwoordig.' 'Je snapt het niet. Ik zou je ook gewoon liever op straat tegen komen zonder je te ontvoeren.' Ik snap het nog steeds niet. Ik ben dus ontvoerd omdat het moet. Maar eigenlijk wou hij me niet ontvoeren. 'Huh?' zeg ik iets te luid. 'Kijk, ik moet je laten gehoorzamen, dat is wat ze hier doen. Ze ontvoeren meisjes, die "temmen" ze en dan verkopen ze ze.' 'Wacht heel even. Ik ben dus een soort ding dat jullie proberen te temmen en dan ga je me zomaar verkopen!' 'Nee jij niet, jij bent anders. Ik zag je en werd opslag verliefd. Ik zou jou nooit iets aandoen.' 'Ow ik snap het, je ontvoerd me omdat je me leuk vind, en tot slot wil je me hier opsluiten?' hij draait met zijn ogen. 'Je snapt het niet hé? Ik zit hier niet voor mijn plezier. Ik ben hier vanwege Jaden mijn oudere broer. Als ik jou niet ontvoerd had, zou ik nooit met je mogen omgaan en zou hij me martelen tot ik iemand ontvoer.' ik staar hem met open mond aan. 'Kom verwerk het even, we gaan eten.' ik knik twijfelend maar sta toch op. Wanneer ik naar de deur wil lopen grijpt Tim mijn arm. 'Maya pas alstublieft op met Jaden. Hij wilt dingen met je doen. Ik zal dat niet laten gebeuren maar je moet alsnog oppassen.' ik knik. 'Kom, eten.' Samen lopen we de deur uit. Ik blijf nog even nadenken aan wat Tim net zei. Heeft hij nu medelijden met mij? Heb ik nu medelijden met hem? Wat is dat toch met mij!