ontvoerd

13*

De dag moet nog beginnen maar ik ben al doodop en om even op kracht te komen gaan ik en Tim even ontbijten. Ik heb meestal niet veel honger in de ochtend maar zowel ik als Tim moeten even bekomen. Uiteraard gaat dat het beste met eten natuurlijk. We lopen door de lange gangen van het gigantische pand, het is hier echt reusachtig. Wat zou er zich eigenlijk achter al die deuren bevinden? 

We lopen meerdere mensen voorbij onderweg. Allemaal jongens die ik hier nog nooit heb gezien, zelfs in de ontbijtzaal niet. Elke keer kijken ze me vuil aan en dan heb ik zin om te roepen of ik iets van ze aan heb, maar dat lijkt me geen slim plan. We lopen voorbij zo veel deuren. Zouden hier nog andere meisjes zitten op deze moment? Dat moet wel. Waarom is het me de voorbije dagen trouwens niet opgevallen dat hier zo veel deuren zijn. We zijn al wel een keertje in de eetzaal gaan eten maar meestal neemt Tim eten mee naar de kamer voor ons. Daarom dat ik deze grote gangen nog niet vaak heb gezien. Maar dan nog zo veel deuren moet me toch zijn opgevallen. Eindelijk komen we dan aan in de eetzaal, er zitten echt veel mensen. Waarom zitten hier zo veel jongens? 'Tim?' Hij gebaart dat ik moet zwijgen, en net op dat moment gaat Jaden op een tafel staan.

'Jongens, vandaag is de grote dag. Hier hebben we weer lang op gewacht. Ons jaarlijks feest!' Alle jongens juichen, behalve Tim. 'Ik hoop dat de keuze groot genoeg zal zijn voor jullie. Ik en de vereniging hebben ons uiterste best gedaan om er een heel groot feest van te maken.' Weer juichen alle jongens. 'Tim wat gebeurt er?' vraag ik verward. Ik klink echt heel bang, mijn stem trilt en de rest van mijn lichaam doet mee. 'Maya Miller! Kom eens hier liefje.' wordt er plots geroepen. Ik kijk bang om me heen en plots zijn alle ogen op mij gericht. Jaden heeft er duidelijk plezier in me zo bang te zien. Zijn grijns is zo vuil en zijn ogen spuwen afkeer en plezier tegelijk. Wat moet ik nu doen? 'Kom je nog om moet ik je komen halen?' Zegt Jaden grof. Ik kijk naar Tim, hij wist duidelijk dat dit zou gebeuren maar blijft toch staan en zegt niks. Het lijkt net of hij zelf bang is. 

'Dit meisje noem ik nu een koppig meisje. Ze wilt niet luisteren, en zelfs straffen werken niet.' Jaden komt naar me toe en trekt mijn kleedje omhoog. Nu kan iedereen de nog steeds pijnlijke snee zien. Toch heb ik Jaden een beetje boos gemaakt , ik draag namelijk altijd een shortje onder een kleedje of rokje. Na een paar jaar in de middelbare school leer je wel dat sommige jongens niet bang zijn van zo'n dingen. Uiteraard hoopte Jaden dat ik enkel een slipje zou aan hebben maar dan heeft hij toch echt dikke pech. Ik hoor ook de andere jongens boe roepen maar ik trek me er niks van aan. Ik zie een glimlach op Tim zijn gezicht hij vind de teleurstelling bij Jaden wel grappig, net als ik. 'Ben je een watje?!' Wordt er plots vanuit de zaal geroepen. 'Een short onder een rokje? Meisjes horen dat niet te doen. Mijn meisje is veel beter zij doet dat niet.' Zijn er dan nog meer meisjes?