ontvoerd

23*

2 weken later

Ik dacht dat het eindelijk beter zou gaan, hier in het huis. Maar ik had het mis. Tims pa is weer helemaal de oude erger zelfs, hij is veel strenger en enger dan ooit te voren. Van Jaden hebben we al een tijdje niets meer gehoord en om eerlijk te zijn maak ik me daar dan ook zorgen over. Niet van "ooh er zou toch niets gebeurt zijn" Maar eerder van "shit wat is hij van plan". Ook Tim voelt de bui hangen. We zijn de laatste dagen erg op onze hoeden voor een eventuele wraak actie van Jaden. Daar ben ik echt bang voor en ik denk trouwens dat Jaden deze keer geen wraak op mij zou nemen maar op Tim. Bij die gedachte blijf ik even voor me uit staren.

'Hey kleintje. Alles oké?' vraagt Tim. Ik voel Tims hand over mijn wang glijden en ik draai me op mijn zij. 'Ja hoor, gewoon wat aan het dromen.' antwoord ik. Ik voel het er gaat vandaag iets gebeuren en een van ons zou er het slachtoffer van worden. 'Zeker dat alles oké is?' Ik knik en geef Tim een kus op zijn wang. 'Ik ga even douchen.' Zeg ik al uitrekkend. 'Is goed.' Bevestigd Tim mij. Ik stap al wankelend het bed uit, neem wat kleren en ga de badkamer in. 

Mijn kleren leg ik op het kastje, ik draai de warm waterkraan open en laat de douche al even opwarmen. Darna leg ik een handdoek klaar, wanneer ik ben uitgekleed stap ik onder de douche. De warme stralen doen goed aan mijn koude voeten maar het doet ook zeer aan mijn polsen. Twee weken geleden zaten hier nog kettingen rond. Van de gedachte alleen krijg ik al kippenvel. De warme waterstralen lopen langs mijn lichaam naar beneden en wat doen ze goed. Ik was ook mijn haren en daarna stap ik weer uit de douche. 

Ik wil even in de spiegel kijken, de spiegel is aangedampt  door het warme water van de douche. Ik droog hem snel af en staar naar mijn eigen spiegelbeeld. Ik herken mezelf bijna niet meer, ik was dat ene meisje dat veel te vaak bij de directeur zat voor slecht gedrag. Ik had wel een reden maar daar keken leerkrachten niet naar. Ik was ook dat meisje dat verlegen was, maar ergens toch een beetje frank. En wat ben ik nu? Ik schrik uit mijn gedachten wanneer twee armen om mijn middel komen te liggen. 'Waar denk je aan?' Vraagt de figuur achter mij. Ik draai me om en kijk in Tims ogen. 'Aan jou.' Zeg ik en geef hem een kus op zijn voorhoofd. Ik haal zijn handen van mijn heupen en slaag de handdoek om mij heen.