ontvoerd

31*

Nick komt de kamer binnen lopen en ik doe alsof ik uitgeput op het bed lig. 'Ik moet toegeven dat ik niet had verwacht dat je het de eerste keer zo goed zou doen.' zegt hij al grijnzend. Ik kijk hem boos aan en draai mijn gezicht weer weg. 'Kijk me aan als ik met je spreek!' roept hij mijn kant uit. Ik draai mijn hoofd met tegenzin weer naar Nick. Hij kijkt me doordringend aan. 'Overmorgen komen die mannen weer terug. Tot die tijd ga jij weer gezellig de kelder in.' 

Ik begin weer te huilen. Ik kan bijna naar huis, maar ik moet met  juist dat gevoel hier nog een tijd blijven. Dat is het ergste gevoel dat je kunt hebben. Ik wordt weer naar beneden gesleurd en de kelder in geduwd. Ik val op de grond naast Tim. Hij slaapt. 'Houd je rustig.' Zegt Nick nog voor hij weer de trap op loopt. Ik kijk naar Tim. Hij ligt vredig te slapen. Even denkt hij niet meer aan wat er zich rondom hem afspeelt. Even is hij op een betere plek. Ik ga naast hem liggen en leg mijn hoofd op zijn borst. Hij gaat rustig op en neer, ik luister naar Tims hartslag en val zelf ook inslaap.

Een zachte hand streelt door mijn haar. Even ben ik bang, maar dan merk ik dat het Tim is en ik ontspan me weer. 'Wees niet bang, ik ben het' fluistert hij alsof hij mijn gedachten leest. Ik open mijn ogen en krijg meteen een kusje op mijn voorhoofd gedrukt. Ik lig dan wel op de grond in een kelder, toch lig ik op de grond in de armen van Tim, in een kelder, in een huis waar gisteren twee agenten waren om mij te helpen. En glimlach siert mijn lippen en Tim kijkt me schuin grijnzend aan. 'Waar denk je aan?' Vraagt hij plotseling. 'Vrijheid.' Zeg ik voor ik mijn lippen op die van hem druk. Hij trekt me dicht tegen zich aan en ik voel me weer veilig. Het kan me niet schelen wat er nog komt. Ik ben nu bij Tim en nu ben ik veilig of ja toch voor even. De deur vliegt open en Jaden staat in de deuropening. 'Ieuw.' Hij kokhalst en loopt dan naar mij toe. Hij sleurt me mee, weg van Tim. Ik kan me niet verzetten, ik kan niets zeggen. 

(vanaf hier kunnen er een paar "seksuele" dingen komen, even een melding voor de jongere lezers!)

Eens we boven zijn staan er een aantal jongens. Nick is er ook bij en hij gaat wel heel familiaal met de jongens om. 'Prinses mag ik je voorstellen aan mijn vrienden.' Shit... iemand help! 'Hoe heet je liefje?' Vraagt een jongen die nu veel te dichtbij komt naar mijn zin. Ik wil mijn naam zeggen maar Nick onderbreekt me. 'Je mag haar noemen zoals je wilt. Ik kijk hem met een dodelijke blik aan. 'Ze is een pittig hoertje.' Zegt een van de andere jongens. 'Moeten we dit wel doen?' vraagt, denk ik, de jongste van de groep, volgens mij is hij iets ouder dan mij. 'Tuurlijk, jij geraakt toch nooit aan een lief en je moet van je maagdelijkheid af.' Ik walg bij die woorden. 'Ik ben geen hoer!' zeg ik vastbesloten. De jongens beginnen luid te lachen. 'Goeie grap, je weet toch dat wanneer meerdere mannen hun lul in je lichaam stoppen dat je dan een hoer wordt genoemd.' zegt een van de jongens. 'Je bent een hoer wanneer je dat allemaal zelf wilt, niet wanneer je het niet wilt. Dan noemt het verkrachting.' De oudste van de groep stapt nu naar voren. 'Ik hoor je anders niet protesteren hoor.' 

Met dat gezegd te hebben sleurt hij me mee naar een kamer. De andere jongens volgen op de voet, dat is het dan. Het moment komt er aan. Het moment dat ik voor de tweede keer verkracht zal worden. Ik wil het niet, ik huil en ik schreeuw. Niemand luistert. In tegendeel, ik geef ze moed. Nu doen ze extra moeite. Ik voel hoe ze in me kruipen ik blijf doodstil liggen. Ik ben verstijfd van angst, pijn en verdriet. Tegenstribbelen heeft nu geen enkele zin meer!