ontvoerd

16*

Na twee lange uren wordt er dan eindelijk op de deur geklopt. Ik wil ernaartoe gaan, maar het jongste meisje houd me tegen. 'Zij zijn het...' zegt ze met een oprecht bange stem. Ik ga op mijn tenen naar de deur en leg mijn oor ertegen. 'May? Ben je daar?' fluistert iemand aan de andere kant. Snel open ik de deur en vlieg in Tims armen. 'Ook fijn om jou te zien.' zegt Tim al lachend. 'Waar bleef je nu zo lang?' vraag ik als ik hem los laat. Ik krijg gen antwoord dus neem ik zijn arm en trek hem mee naar het luik. 

'En wat is dit?' vraagt Tim nieuwsgierig. Ik kijk hem vragend aan. Vroeg Tim nu net aan mij wat dat luik was? Hoor ik niet degene te zijn die dat vraagt. 'De meisjes. Hier zitten ze.' Hij maakt een o met zijn lippen en knikt dan. 'Sorry, het is de eerste keer dat ik hier binnen kom. Ik mag hier eigenlijk niet zijn. Ik kom je wel halen wanneer het gedaan is...' Dit gaat te snel, waarom moet hij hier nu plots weg. 'Sommige moeten dood.' zeg ik wanhopig. Tim knikt. Hij weet waarschijnlijk maar al te goed wat er hier aan de gang is. 'Ze zijn jong en koppig en ze zijn dus niet geschikt.' zegt Tim. Een traan rolt over zijn wang. Ik slaag mijn armen om zijn middel en wrijf de tranen van zijn wang. 'Maak dat je hier weg bent, Ik wacht hier tot je mij komt ophalen.' Tim knikt en kijkt  naar het kleinste meisje die aan het luik staat de kijken. Hij draait zich om om de kamer te verlaten wanneer uit het niets de deur open gaat. Tim verstopt zich snel achter de openstaande deur. Jaden staat in de deuropening met een brede grijns op zijn gezicht.

Nu maar hopen dat Jaden Tim niet ziet. 'Dag meisjes.' Zo arrogant als hij is komt hij de kamer binnen. Hij loopt rechtstreeks naar het kleinste meisje en neemt haar kin vast. 'Wat ben jij een schatje, jij wordt zeker verkocht.' zegt hij vuil. 'Laat haar!' schreeuw ik. 'Oh, kijk eens aan. Maya is ook van de partij. Heeft Tim je hier gedumpt?' Ik kijk hem verafschuwend aan, ook een beetje woedend. 'Ja, maar wat is jouw probleem eigenlijk?' ga ik in de verdediging. 'Mijn probleem?... Even denken hoor. Oh ja, jij bent mijn probleem. Je bent nog steeds even koppig als de eerste minuut dat je je ogen opende.' hij zegt het zo verafschuwend dat hij zelfs een beetje spuwt tijdens het spreken. 'Wie was degene die mij ontvoerde? Dat heb ik niet gedaan... dat was jij.' roep ik nu boos. Nu is het is mijn tijd om even geïrriteerd te zijn. Jaden wordt rood, rood van woede. 'Meekomen... Nu!' brult hij. Jaden sleurt me mee aan mijn haren. 'Stop! Je doet me pijn!' Gil ik. 'Dat is je eigen schuld, stuk ongedierte.' Roept hij.

'Jaden laat haar los!' Een jongen met bruin haar staat nu voor ons. 'Nick.' Een lach is te zien op mijn gezicht. Jaden laat me op de grond vallen en loopt kwaad weg. 'Jou krijg ik nog!' Schreeuwt Jaden nog door de gang. 'Dank je.' Zeg ik zacht. 'Ik zei toch dat ik je zou beschermen.' Zegt Nick op een rustige en geruststellende toon. Hij helpt me recht, en wanneer ik terug op beide benen sta komt Tim aan rennen. 'Alles oké?' vraagt hij bezorgd en buiten adem. 'Het gaat wel.'