ontvoerd

1*

'Ik moet juist niets!' snauw ik naar de leerkracht. 'Maya, gehoorzaam nu eens!' fluister roept de leerkracht. Ik schudt koppig mijn hoofd en kruis mijn armen. 'Ik moet helemaal niets, en u bent mijn ouder niet dus ik hoef ook niet naar u te luisteren.' snauw ik. Het wordt stil in de klas. 

Net wanneer ik wil weglopen grijpt meneer Janssens mij bij mijn polsen. 'Auwch!' roep ik. 'Jij moet even heel goed naar mij luisteren meisje, ik snap je situatie. Maar daarvoor hoef je nog niet zo te reageren. Jij gaat nu onmiddellijk naar de directeur alles uitleggen. En ik hoef je vandaag niet meer in mijn les te zien.' hij laat mijn polsen los. 

Met een boze blik op zijn gezicht opent Janssens de deur. Daar ga ik dan, naar de directeur voor de vijfde keer deze week. Ik slenter van de ene gang naar de andere en stop voor een grote houten deur. Op de deur staat met sierlijke letters "wees welgekomen". Ik klop voorzichtig op de deur maar krijg tot mijn verbazing geen reactie. Ik voel een hand op mijn schouder en draai me om. 'Jou had ik niet verwacht.' zegt de directeur heel sarcastisch. 'Sarcasme in overvloed' fluister ik in mezelf. De directeur opent de deur en gaat zitten op een stoel. Ik volg zijn voorbeeld en ga over hem zitten. 

'Vertel eens.' hij leunt een beetje voorover. 'Wel ik ben weer eens de klas uitgezet.' zeg ik terwijl ik met mijn haar speel. 'Zit je er nog steeds zo mee?' ik knik, en een traan rolt over mijn wang.

'Tikkie jij bent hem.' ik loop zo snel ik kan over de groene wijde. Mijn blote voeten raken het lichtgroene gras en mijn armen zweven door de lucht. 'Ik kom je pakken.' mijn oma volgt me op de voet. Wat kan zij lopen voor haar leeftijd. Wanneer ik achter me kijk struikel ik over een stuk afval in het gras. Ik tuimel een afgrond in, meters naar beneden en voor ik het besef lig ik naast oma. Ze probeerde me tegen te houden maar kon haar evenwicht niet bewaren en viel mee naar beneden. 'Oma? Oma?...' tranen rollen over mijn wangen. Ik zie het bloed dat rondom mij ligt. Ik lig als het ware in een bloed bad, maar niet mijn bloed. Het is oma's bloed.

'Je hebt rust nodig zodat je alles op een rijtje kunt zetten.' ik knik instemmend. 'Straks ga jij naar huis, neem je een badje met wat ontspannende muziek op de achtergrond. Dat zal je goed doen.' ik knik en ga staan. 'Als je eens een goed gesprek nodig hebt, kun je altijd bij mij terecht.' ik knik nogmaals mijn hoofd als blijk van waardering, schudt hem de hand en loop naar buiten. 

Ik ben zijn kantoor nog maar net buiten wanneer de bel gaat. 'Yes vrijheid!' roept Milla wanneer ze naast me komt lopen. 'Hoe was je dag?' 'Geweldig,ik heb weer een bezoekje aan mijn goede vriend Vermeersch gebracht.' 'Vermeersch?' Milla moet moeite doen om niet in de lach te schieten en faalt daar in. 'Toch niet weer, wat blijf jij toch allemaal uitsteken.' Ik trek mijn schouders op. 'Heb je zin om mee naar mijn huis te gaan, samen studeren?' 'Maya, super graag maar ik moet straks naar de dansles. Ik kan wel met je mee rijden tot de Radio straat maar vanaf daar zul je alleen moeten rijden.' Ik kijk haar even in de ogen. Milla gedraagt zich anders, haar handen zweten en de grond is plots interessanter dan ik. Toch knik ik instemmend.