Zyra POV
"Kaya namin kayo pinapunta dito dahil may iaanounce kami. Tulad ng sabi ko kanina. Importante ito" paninimula ni dean max. "I aadjust namin ang sports festival" Napa-'aahhh' naman ang karamihan. Bakit naman nila iaadjust? Anong meron? "Kaya namin i-aadjust dahil may magaganap na camping" natuwa ang lahat dahil doon. "Gusto muna naming pagpa-hingain kayo kaya naisipan namin ito. Sa laguna magaganap ang camping. Kaya kung gusto niyong sumali. Magpalista lang kayo sa president ng campus niyo dahil sila ang tagalista kung sino ang sasali sa camping. Ahm, 1 week iyon kaya sulit, oo. At isa pa. Sa Friday na pala iyon kaya sana pag-isipan niyo na ng mabuti para makapag-lista na kayo"
Napa-isip naman ako. Kung sasali ako. Makakapag-relax ako. Pero, marami pa akong aasikasuhin. May trabaho pa ako, may kailangan pa akong gawin sa organization. At kung sasali man ako makakapag-relax ako at makakapag-isip ng maayos. Hays, ng hirap mag-desisyon.
Well, kaka-sweldo ko lang nung linggo. Kaya may pambayad ako sa camping kung sasali ako. Bumuga ako ng hangin at sumandal sa kinauupuan ko. Para namang ang dami kong problema, psh.
"Hindi ka tatayo diyan?" Halos malaglag ako sa kinauupuan ko ng marinig ko ang boses ni yabang.
Narinig ko namang nagsibungisngisan yung mga kasama namin kaya tumayo na ako. Tumingin ako sa paligid at nasisi-labasan na pala ang mga estudyante.
"Parang ang dami mo namang problema" natatawang sabi ni ashley na kinangisi ko.
"Sa sobrang dami kong problema hindi ko alam kung lilipad ba ako o maglalakad" napanganga sila sa sinabi ko. Kinindatan ko naman sila.
"Zyra, epekto ba iyan ng gutom?" Tanong ni yanna na kinangisi ko ulit.
"Siguro. Hindi kasi ako nag-almusal tapos hindi rin ako nag-tanghalian-----aray" pinitik ni yabang yung noo ko.
"Bakit hindi ka kumain?"
"Malalate na ako pag kumain pa ako! Tapos kapag nalate ako lalagyan mo ng x yung record ko. Syempre, ayaw ko nun kaya hindi na ako nag-almusal para hindi malate. Tapos nung lunch kakasimula ko pa lang kumain. Tinawag niyo na agad ako para maki-asuyo kila natasha! Edi, hindi rin ako nakakain!" Napangiwi silang lahat sa sinabi ko. Bakit? Totoo naman, ah! Mga toh sarap ihagis.
"Okay lang yan. Hindi ka na tataba" nagtawanan sila sa sinabi ni Bryant. Sumama naman ang mukha ko. Useless ang pagkain ko ng madami kung hindi!!
"Look, what you did!" Napatingin kami kay natasha. Dahil siya lang naman ang nagsabi nun. Napatingin kami sa kaaway niya. Walang iba kundi si Samantha.
"Paharang-harang ka kasi. Kaya yan" tinuro ni Sam yung damit ni Natasha na namantsahan na ng juice.
"At me pa talaga ang paharang-harang? Hindi mo ba alam na mas mahal pa itong damit ko kesa sa buhay mo?"
"Hindi mo rin ba alam na mas mahal pa itong juice ko kesa sa buhay mo?" Napangisi ako sa sinabi ni sam.
"Huh! Yang juice mo mas mahal pa sa buhay ko? Eh, tag-sasampung piso lang naman yan, eh"
"Bakit napu-pulot lang ba ang pera? Hindi diba. Edi, mas mahal pa rin ang pinambili ko dito kesa sa buhay mong wala namang kakwenta-kwenta" napa-woah kami sa sinabi niya. Hehe, ang gandang manood pag ganito. Nakaka-wala ng gutom, haha.
"Huh! How dare you para sabihin yan. Sino ka ba dito sa akala mo?! Squatter ka lang naman dito, eh. Hindi kayo nababagay dito kaya umalis na kayo dito---"
"Kung hindi kami nababagay dito. Eh, ikaw ba nababagay dito?" Nakakamangha talaga siya, hshshs.
Napatingin ako sa cellphone ko ng may mag-text.
From: ninja
Mission success :-)
Napangiti ako sa nabasa ko. Inutusan ko kasi silang pasabugin ang bar nila shadow. Alam ko kasing doon nagtatago ang mga tauhan nila. Hindi deserve ni light si shadow. Hindi. Masyadong mabait si light para mapunta lang siya sa traydor. Hindi ko inaasahan na makakalaban ko si shadow. Muntik na akong magtiwala ng buo sa kaniya noon pero nagpapasalamat ako sa sarili ko dahil hindi ako nagtiwala ng lubos sa kaniya.
Oo, masakit! Kasi naging parte na siya sa buhay mo eh. Kumbaga parang tinuturing mo na siyang kapatid. Pero, mas masakit yung tinuring mo talagang kapatid ang siyang magtra-traydor pa sa iyo.
"Agrrhh!" Sigaw ni Natasha at umalis na. Anyare dun? Psh.
"Haha, nakakatawa talaga yung mukha niya" natatawang sabi ng kaibigan ni sam. Napangiwi naman ako.
Hindi ko manlang narinig yung mga pinag-sasabi nila. Masyado kasi akong nag-isip, eh. Hays.
"Tara na" aya ko sa mga kasama ko. Tumango naman sila.
Pero, hindi pa man kami nakaka-alis ng humarang samin si troy, pat, euna at thea.
"Zyra" nakangiting sabi ni euna at thea kaya nginitian ko sila.
"Musta?" Tanong ko at tinapik ang balikat nilang dalawa.
"Tulad pa rin ng dati. Tahimik" sagot ni euna na kinangiwi ko.
"Mabuti naman at nasanay na kayo sa tahimik!"
"Tahimik ka noon, eh. Kaya ginaya namin ngayon"
"Hindi niyo na kailangan gawin yun"
"Oo nga pala! Kamusta si shadow? Balita ko may girlfriend na siya" sumeryoso ako sa sinabi niya.
"Ang traydor ay hindi na dapat kina-kamusta"
"Huh? Nag-away ba kayo? Anong nangyari?"
"I'll tell you soon. O, siya. Alis na kami. May practice pa kami, eh"
"Badminton player ka pa rin ba?"
"Hindi na"
"Ah? Bakit? Diba, paboritong sports mo yun?"
"Hindi ko na paborito ngayon yun. Sige na. Babush na"
"Sige, bye-----" naputol ang sinasabi ni euna nang may dalawang babae at tatlong lalaki ang pumunta sa harap namin. Sino tong mga toh? Naka-uniform sila ng QU.
"Zyra, is that you na?" Nagtaka ako sa sinabi ng magandang babae. Paano niya ako nakilala? Stalker ko ba ito?
"Ah, yes? sino kayo?"
"Waahhh, siya nga" tili ng kaibigan niyang babae. Sa totoo lang familiar sila, eh. Saan ko nga ba sila nakita?
"Tumahimik ka nga, breezy" nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Waahhh, totoo ba ito? Hindi ba ako nananaginip?
"Breezy? Messy? Is that you na?!" Masayang sabi ko. Oh, my, god, hindi ko inaasahan ito. Pinapa-iyak naman nila ako, eh.
"Waahhh, girl! Ikaw nga" sabay nilang sabi at nag-yakapan kami.
"Kailan pa kayo umuwi? Wala kayong paramdam! It's been 3 years na ang nakakalipas ng huli tayong magkita" kumalas kami sa yakap.
"Girl, ikaw ang walang paramdam!" Sisi sakin ni messy. Tinaasan ko siya ng kilay.
"Anong ako? Kayo kaya! Lagi ko kayong tinatawagan pero hindi niyo sinasagot"
"Kami ang laging nagco-contact sayo pero hindi mo sinasagot. Right, breezy?"
"Yeah, girl. Wahh, girl namiss kita"
"Namiss ko rin kayo. Ah! Nga pala mga kaibigan ko" turo ko sa mga kaibigan ko na nagsi-hi kila messy.
"Grabe, ang dami mo ng kaibigan, ah! Dati-dati iwas na iwas ka sa mga tao" natawa ako sa sinabi ni messy.
"Pakilala mo naman yung mga pogi" sabay siko sakin ni breezy na kinatawa ko ulit.
"Konti na lang ang single samin"
"Eh, yung pogi na iyon? Single pa ba?" Pinalo ko siya ng ituro niya si yabang.
"Boyfriend ko yan!" Nalaglag ang panga niya sa sinabi ko.
"Wow, girl! Jackpot, ah!"
"Well, haha. Siya si kaizer" pinalapit ko si yabang dito. "Zyzeir, kaibigan ko si breezy at messy. Girls, siya si kaizer. Boyfriend ko"
"Hi" sabi nung dalawa. Tumango naman si yabang. Mayabang nga pala ito.
"Ah, girl! Si sky, raven at marlon nga pala. Kaibigan namin" pakilala ni breezy sa mga kasama nila. Ngumiti naman ako kila raven at tumango.
"Siya nga pala! Kita na lang tayo mamaya. May practice pa kasi kami, eh" sabi ko. Muntik ko ng makalimutan iyon, ah.
"Ah, sese" sabi nila breezy. "Ah, girl! Sa dati pa rin ba?" Bar yung sinasabi nilang dati. Yeah, tambayan namin noon ang bar.
"Haha, hindi na ako umiinom. Sa mall na lang tayo. Okay?"
"Wow, ang laki ng pinag-bago mo, ah! Haha, o, siya sige!"
Grabe, hindi ko na maintindihan pa ang saya ko. Miss na miss ko na talaga sila. Sila lang yung taong nagparamdam saakin noon na hindi dapat ako nag-iisa dahil hindi ko deserve iyon. How I'm lucky to have them.
It's been 3 years na rin ng huli kaming nagkita. Sila lang rin ang nakaka-alam ng buo kong pagkatao.
---
Tulad ng usapan kanina nag-punta nga kami sa mall. Hindi ko alam kung babatukan ko ba sila o ano. Eh, kasi naman ang gulo nila! Sabi nila kakain muna kami. Tapos pag-nakarating na kami sa resto magbabago ang isip nila. Sasabihin naman nilang sa boutique. Diba, ang gulo at nakakapagod.
Nang makarating kami sa boutique pumasok agad ako baka kasi magbago na naman isip nila.
Syempre, wala silang nagawa kundi sumunod sakin. Tsk, tong mga toh malakas din ang trip. Eh!
Hays, hindi pa ako nasanay! Ganito na rin ginawa nila noon! Pero, ako namang si uto-uto. Sunod lang ng sunod sa kanila.
Pagkatapos din ng klase noon. Dederetso agad kami sa bar. Lagi ganun ang ginagawa namin. Hays, ang bad-bad ko pala dati. Ngayon ko lang narealize.