Beni bu kadar hurafe bir durum için küçük düşüreceğini sanmazdım, üstüne birde günün unutulmaz anının tam da bu hal olacağı aklımın ucuna gelmemişti...
Kasım amca konuya girince nefesimi tuttum.
"Kardeşim, çok uzun bir süredir tanışmıyoruz ama bu kısa sürede birbirimize yardım edişimiz 20 seneye değerdi. İyi günümüzde çok dostumuz vardı ama kötü günümüzde yalnızca siz vardınız yanımızda. Bu zor dönem bizler için Allah'ın (Azze ve Celle) bir lütfü oldu ve bu iki gence vesile oldu."
Hureyre'ye ve bana bakmıştı ama ben o kadar utanmıştım ki yüzümü ve bakışlarımı çevirdigim halıdan alamadım.
"Allah subhanahu ve teâlâ bir Ayetinde buyuruyor 🍀24, 32🍀
🌸Sizden bekar olanları, kölelerinizden ve cariyelerinizden durumu uygun olanları evlendirin. Eğer bunlar yoksul iseler, Allah onları lütfuyla zenginleştirir. Allah lütfu geniş olandır, hakkıyla bilendir.🌸
Ve O'nun Peygamberi Muhammed aleyhisselatu vesselam da şöyle buyuruyor;
🥀Kimin evlenmeye gücü yeterse evlensin. Çünkü evlenmek, gözü harama bakmaktan daha fazla korur, iffeti de daha fazla muhafaza eder. Evlenmeye gücü yetmeyen kimse ise oruç tutsun. Çünkü oruç insanın şehvetini kırar🥀
🍀İbni Mâce, Nikâh 1🍀
Bu yüzden inşAllah bizde kızımızdan ailemizi ilmi ve bilgisiyle, merhameti ve herşeyden önemli olan kalbi ve sevgisiyle tamamlamasını isteriz."
Babam Kasım amcaya baktı. Bu güzel sözler beni etkilemişti ve nefesimi biraz daha yavaş alıp vermemi sağlamıştı.
"Bizler kim oluyoruz ki Efendimizin aleyhisselatü vesselâm buyruğuna karşı gelelim. Ama sizlerin de rızasıyla önce kızıma sormak isterim, emin olup olmadığını..."
Babama bakıp o anki hissettiğim büyük heyecanı göstermemekte güçlük çektim.
"Kızım, bu izdivaç teklifi kabulün müdür?"
Başımı eğip iki defa yukarı ve aşağa salladım ama annemin boğazını uyarıcı bir şekilde temizlediğini duyunca evet dedim.
"O zaman bizde böyle güzel bir karara mani olmayalım. Allah subhanahu ve teâlâ size hem bu dünyada hem ahirette ebedi sadet ve huzur evliliği nasip buyursun ve sizlerden razı olsun."
"Âmin."
Hepimiz ayağa kalktık Hureyre'nin babasına verdiği yüzükleri takmak için önüne durduk. Kâsım amca yüzükleri ikimize de taktı.
"Hakkımızda hayırlısı olsun çocuklar."
Hureyre babama doğru gidip elini öptü, anneme gelince annem omuzuna dokundu ve gülümsedi o da anlayınca başını salladı.
Kâsım amcanın eline uzandığımda anneme gibi benzer bir şekilde başını salladi ve öpmeme fırsat vermedi. Elini görüşüne koyup teşekkür edince ona gülümseyip tekarar yere baktım. Derken Amine boynuma atılıp çığlık attı
"Evet, evet, evet, evet. Artık yengemsin."
Durum her ne kadar uygun olmasa da hepimiz güldük. Bakışlarım Şehzade'm Zübeyre kayınca içimi bir hüzün kapladı. Minik yüzü üzgün ve sanki olan bitenleri anlamış gibi bana bakıyordu.
"Gel ablacım."
Dizlerimin üzerine inip Kardeşime sarıldım. Benim de gözlerimden yaşlar süzülmüştü artık ama nedense Zübeyr ağlamamıştı. Sadece bana sarılıyordu.
Birbirimizi bırakınca tekrar ayağa kalktım. Hureyre'nin babasına birşeyler söylediğini gördüm ve babası da buna dayanarak başını salladı.
Hepimiz oturup kendimize gelince Kâsım amca söz istemek için boğazını temizledi.
"Kardeşim. Elhamdülillah iki gönlü bir etme yolundayız. Ama Hureyre'nin bir konuda sormak istediği birşey var."
"Estağfirullah, Allah hayırlısını versin, nedir?"
Hureyre başını iki yana sallayıp babasına bakınca babası devam etti
"Bir nişanın ilk adım olacağını düşündük ama Allah'ın (cc) huzurunda bu gençler hala birer yabancıdır. Lütfen af buyurun eğer yanlış düşünüyorsak, lakin bir sonraki zamana dini nikah için görüşsek ne dersiniz?"
Beklentili bakışlarımı babama çevirip bekledim. Memnun olmadığı belli oluyordu ama tam da tersine annem çok memnun görünüyordu. Sanki bu fikri iyi buluyordu.
"Bilemedim şimdi. Sanki biraz hızlı gidiyor herşey, Allahu alem. Çocuklar kendileri karar versin, en iyi onlar bilir hem onların kararı."
Böylece babam bana fikrimi sormuştu. Bana baktığında bir an düşündüm ve sonra konuştum.
Görüşülen konu gayet de yerinde ve anlaşılırdı. Ama yinede resmi nikâha ne kadar zamanımız olacağı belli değildi ve maalesef devrimiz fitnesi imam nikahından sonra bile eşler için vesvese sebebi oluyor, kalmış ki bütün bu evlilik yolunun daha çok başındaydık.
"Allah razı olsun, çok ince ve önemli bir düşünce bu. Ama rızanız olursa imam nikahı için biraz beklemek isterim. Son birkaç ayda günaha sebep olmadan ve girmeden bir şekilde buraya kadar geldiysek bundan sonra da biizniAllah fitneye sebep olmadan devam edebileceğimizi düşünüyorum. Hem resmi nikah için hem de nikah salonundan bir termin olmadığımızda elbette Allah'ın izniyle yarım olanı tamamlarız."
Kâsım amca Hureyre'ye baktı ve o da razı geldi. Reflex olarak dudağını ısırıp hemen kalkıp pasta keke vs gibi şeyleri ikram etmek için mutfağa geçtim.
Akşama doğru namazı kılıp gittiler. Namazın sonunda şükür namazı kıldım. Geceyi herkes kendi tarzında huzur arayıp inşaAllah bularak geçirdi.
(...)
Düğün ve kına için hazırlıklar beni çok hırpalıyordu. Evliliğin bir de bu boyutunu hiç düşünmemiştim.
Bir salon ararken kolaylıkla ikiye bölünebilecek bir yer arıyorduk. Ayrıca bir de daha küçük bir salon arayıp erkekler için de aynı bınada olabilecek bir yer arıyorduk. Ve elhamdülillah sonunda bulmuştuk.
Ve ayrıca resmi nikah için bir termin ayarlamıştık.
Bir ay sonra evli olacaktım inşaAllah. Hem Allah'ın huzurunda hem de yasal olarak. Bu yüzden herhalde annem de çeyiz konusunda gazı köklemişti. Tonlarca beyaz yatak nevresimleri, çarşaflar, mutfak aletleri, havlu ve eve küçük elektronik malzemeler sipariş ediyordu.
Ne zaman anneme evlenen iki kişi bunları seçer ve alır desem bana yuvayı dişi kuşun yaptığını ve kız tarafının sorumluluklarını anlattı. Ve aynen şöyle dedi
"Erkek düğünü yapar ve elbiseler için bütün masrafları karşılar. Evi ve bütün küçük detayları kadın yapar."
Tabiki birşey söylemeden razı oldum ve o zamandan evliliğe kadar koskoca bir ev kurulacak malzemeleri alıp biriktirdi.
Üniversiteden kızlarla yeniden buluşmak için hazırlanıp çıktım. Yolda ise Amineyi aradı ve hangi elbiseyi güzel bulduğumu sordu. O da nasıl bir kayınvalide herşey hazırlarsa hazırlamaya çalışıyordu.
Varınca inip dondurmacıya geçtim.
"Sare! Gel otur."
Yanlarına oturup Gizemle birlikte birşeyler söyledik. Neredeyse bütün dondurma çeşitlerinde likör bulunduğu için sipariş vermemiz uzun sürmüştü ve biraz daha zaman istemiştik. Sonunda birşey bulunca siparişi verdim ve sohbet etmeye başladık.
"Ee neler yaptınız? Kim nerde ne olarak çalışıyor?"
Gizem herkese bakıp bana sordu
"Sare sen ne yapıyorsun? Sen gazetecilik okudun. Çalışıyor musun?"
Başımı salladım.
"Evet ---gazetesinde çalışıyorum."
"Gerçekten mi?"
Kızlardan bazıları bana inanamamış gibi bakışlar attı. Neden olduğum gibi böyle büyük bir şirkette çalışmam bu denli imkansız görülüyordu ki?
Kızlardan biri parmağımdaki yüzüğe işaret ederek yanında oturan arkadaşına gösterdi. Ve o an anladım; bu kızların çoğu benim değil Gizemin arkadaşı.
"Evli misin?"
Biri sordu ve diğerleri bana imalı bakışlar attı. Başımı iki yana salladım.
"Henüz değil, nişanlıyım."
Anında konuşmalar başlamıştı. Etrafıma baktığımda Gizem bana değişik bir gülümseme atıyordu. Normalde böyle değildim ama işte o gülümseme bana yetmişti, böylece kalktım.
Bu buluşma bana göre değildi...
Eğer erkek arkadaşım olduğunu söyleseydim ve birlikte yaşadığımızı, onlar için bir sorun veya garip bir durum olmazdı...
.
.
[Devamı geliyor]
.
.
Selamun aleyküm 🤗
Bu gece cuma gecesi olduğu için bol bol Qur'an okuyup zikir çekmeyi unutmayalım derttaşlar