Omgeven met glimmende zilver, en het goud van de mooiste dwaalsterren. Werd Siham verrast door al het pracht en praal......
Vergenoegd gebaarde ze, naar de in het maanlicht glinsterende beek.
Ze had het gevoel dat ze floreerde. Dat was zo'n verrukking, dat het even duurde voor ze zich ertoe kon verzetten, dat ze nóg aan de keukentafel zat.....
Al voelde deze nieuwe facet anders dan waneer ze Khalil's presentie, en geur feilloos kon definiëren,...
Wederom twijfelde ze aan het geheel van die sprookjesachtige plaatje.
Siham bevond zich in een sereen gebied, dat zowel uit een kille windvlaag, als een grauw bepakt luchtstroom ontsproot.
Overpeinzend begon ze onrustig te woelen.......
Ze dreef,..ze draaide,...ze zweefde,.........En terwijl ze dat deed, focuste ze zich dromerig naar drie fonkelende borden...
In de verte hoorde ze dankzij haar scherpe gehoor, het gedempte stemgeluid van Mida.
Geëxalteerd aan het donkere nachtelijk gekleurde eettafel, waande ze zich de prinses van 1001 nachten....
Want ze zat er wel degelijk!...Op die roze wolk.....
In een wazige mist ontwaarde ze éindelijk haar geliefde Khalil..
"Waar was je nou al die tijd?," beet ze hem venijnig toe.
Hij glimlachte betekenisvol. Die herkenbare hunkering in zijn ogen, ontvouwde zijn diep gekoesterde liefde voor haar...
Samen weerspiegelden ze waarlijk één hart die voor twee zielen pulseerde. Fundamenteel geborgen in een oneindige achtvormig cirkel.
"Infinity!,"murmelde ze binnensmonds.
Hij omvatte teder haar frêle ringvinger, en poogde trillend de briljante rosé witgouden ring om te doen...
Maar de krachtige wind blies het balsturig omhoog.
Siham kon het nog nét op tijd opvangen....
Dolgelukkig bekeek ze de inscriptie....15-01-2007-Infinity💫 ....
Nogmaals liet de windhoos zijn onnatuurlijk krachten het tij vieren.
Abrupt viel de ring uit haar hand. Instinctief reikte ze ernaar, terwijl ze hoopte hem op te vangen voordat hij de grond zou raken.
Maar haar knuist greep mis.....
Op datzelfde ogenblik, zag ze van één stralende ster een witte sterretjesregen op zich afkomen....
Een vaag gedaante, duwde Khalil opzij. Als een gecamoufleerde kameleon ging Khalil op in een ongrijpbaar wolken stroming...
"Huh? Amir? W-wat doe jij hier? Waarom ben je gehuld in die mallotige witte maatpak met tierelantijnen?"
Hij nam plaats naast haar en eigende zich de derde bord...
"Wella? Sinds waneer ben jij hier uitgenodigd Amir?," gilde ze uit.
Hij draaide zijn hoofd haar kant op. Ze kon zo door hem heen kijken. Alsof hij transparant was. Ze kon géén énkel vlekje op zijn blazoen vinden...
"Mijn mooie Siham, wees niet niet bevreesd! Ik kom jóu énkel om vergiffenis vragen. Het spijt mij voor alle pijn die ik jóu heb berokkend. Nu pas besef ik hoe sterk de liefde van jóu en Khalil is"
Hij stond op en verdween net zo snel als hij gekomen was...
"Amir?".......Echo-de haar stem in drievoud.
"Wat is er met hem gebeurd?
Uit die nederige opmerking putte ze wat troost, maar feit bleef wel dat er twee mannen om haar heen zwermden....
Ze dook inéén.....kniezend onderging ze haar straf. Hoe kon ze zich in zo'n saga met twee strijdende mannen begeven?
Plotseling voelde ze zijn krachtige greep om haar hand..
"Khalil?!".....
Ze was aan één kant nog altijd zielsblij, dat hun tweeën het hadden gered uit die hachelijke tweestrijd.
Instinctief wist ze dat hun verbond véél verder reikte dan haar eigen uitgebluste vechtlust.
Glunderend hield hij de fonkelende ring omhoog....
"Mon Amour, ik heb bergen verzet, heuvels beklommen, stad en land afgelopen, en diep in de ravijn gedoken....
"Maar ik heb hem weer hervonden!"...
Hij schoof de ring opnieuw om haar vinger. Ditmaal klampte ze zich stevig vast in zijn krachtige armen......
Met zijn hand rustend op haar buik, blies hij de kaars van het visioen uit....
~~~~~
Khalil en Mida bewogen hemel & aarde om Siham uit haar roes te halen....
Mida dompelde een fles Berberse Shiba, Absint-Alsemkruid op een doek, en wreef het onder Siham's reukorgaan....
Ze begon hevig te hoesten en rolde met haar gesloten oogleden heen en weer.
Khalil die van de zenuwen bijna in Mida's nek zat hijgen, werd ongeduldig..
"Kifesh Mida? Is dat spul wel gezond? Vóór het zelfde geld gebeurt er wat met haar?!"
Mida draaide een klokslag rond,..bukte onopvallend,..trok vluchtig haar slippers uit, en sloeg Khalil in één schijnbeweging op zijn gebogen kruin...
"Auwch!...waar was dat nou weer vóór nodig Yemma?!," vroeg hij wrijvend óver zijn zere bult.
Mida blééf hem koelbloedig aanstaren, en kneep haar ogen toe.....
"Yéh, nu ben ik opeens wel je moeder éh?! Wat heb je met haar uitgevreten Khalil? Alstublieft ik smeek je, ze is tóch niet zwanger hè?!.....
Khalil herstelde zich in rap tempo....
"Waaróm insinueert u zulke dingen Yemma? U weet toch dat ik alles al heb geregeld met de rechter-commissaris? Over 3 dagen komt de trouwambtenaar hier naar toe. Maakt u zich géén zorgen. Komt goed!"
Mida gaf hem ditmaal een rake klap vol in zijn gezicht.....
"Wat, 'Yemma, bla-die-bla-bla?! Hou op met mij hoor! Jij gaat zo snel mogelijk jouw verantwoordelijkheid opnemen! Koste wat kost zal je elk gewogen belofte aan Siham moeten waarmaken! Misbaksel! Ya Rabbi, geef mij de kracht om deze jongen in toom te houden!"
"Khalil, je weet hoe gehecht ik aan Siham ben geraakt. Ze is de eerste schoondochter die ik diep in mijn hart koester. Je zou mij dolblij maken als zij jouw vrouw wordt. Mijn dubbele geluk zal compleet zijn op de dag dat zij mijn kleinkind zal baren!"
"Maar ik waarschuw jóu, verman jezelf, en stop met al die visnetten opgooien! Wat wil je nu nog meer? Achter de volgende opdrachtgever jagen? Staak ermee mijn zoon. En wel nu!"
Siham draaide zich groggy om......
"M-mida?....waar hebben jullie het óver?," vroeg ze nogal doezelig.
Mida bukte zich naar Siham toe, en toverde een oprecht lach in haar grimas. Ze drukte een ferme pakkerd op haar jukbeen.
"Mijn mooiste Habiba, je was even een beetje ziekjes. Maar Alhamdullilah, gaat het weer beter met mijn Zwina"
Khalil schudde zijn hoofd en bonjourde Mida gebarend weg...
Mida drukte haar wijsvinger tegen zijn oog, en beende de kamer uit.
Zuchtend, wreef hij over zijn haren en nam plaats naast Siham....
"Siham, mijn liefste, je hebt mij laten schrikken! Mida vond jouw wezenloos onderaan de trap. Gaat het weer met je?"
Ze opende opnieuw haar ogen en strekte haar hand uit....
"Waar is die ring nou weer Khalil?,"brabbelde ze nog zichtbaar stoned van de Shiba.
Ze tuurde hem wazig aan, waardoor het geluk van haar prachtige ring, even leeg en vluchtig was als het plotseling oplichten van een nachtvlinder.
Khalil zwichtte naar haar toe, en kuste haar bekommeringen één voor één weg....
"Is dat alles wat jij wilt mijn mooie Inoe? Een ring?,"glimlachte hij vol liefde.
Siham probeerde recht op te gaan zitten, maar haar hoofd tolde alle kanten op.
Khalil hielp haar zorgzaam omhoog en schudde de tientallen kussens in haar rug...
Ze spiede hem doordringend aan...
"Khalil?....Ik had zo'n een nare droom, waarin Amir afscheid van mij kwam nemen!"
"En dan is er óók nog Dries, die mij dringend belde dat Amir geliquideerd is in Fés!?"
"Pffff.....Soms zijn dromen beter dan de keiharde wérkelijkheid"
Siham deed een poging om haar iPhone van het nachtkastje te grissen....
Maar Khalil hield haar hand tégen....
"Liefje,...er zit wel een kleine realistische détail in jóuw droom...
Siham gaapte hem gericht aan....
"Wat bedoel je Khalil? Welke gedeelte is op waarheid gebaseerd?!?................
~~~▪~▪~▪~▪~▪~~~~