Wat vooraf ging:
Ik plande nog een lange kus op haar voorhoofd en legde mijn hoofd naast de hare. Daarna viel ik terug in een rustige en diepe slaap. ... 'S-Safuane! Safuane, help me! Ik heb pijn!' hoorde ik iemand kreunen. ...
_________________________________________
PP AMAL
Ik hoorde hem! Ik hoorde hem tegen me praten, huilen en al zijn pijn uitten! Maar ik was machteloos. Ik kon hem geen knuffel geven en zeggen dat ik ook van hem hield en dat hij niet ongerust moet zijn. Het enige wat ik kon, was luisteren naar wat er rondom me heen gebeurde. Na de pijn van Safuane te horen, praatte de moeder van hem tegen me.
'Benti, alsjeblieft, word wakker.' zei ze huilend. 'Safuane is er helemaal kapot van, en wij ook. Word alsjeblieft wakker, voor je broer! Voor Safuane! Voor ons allemaal!' hoorde ik haar gebroken zeggen. Ik had zo'n zin om op te staan en haar te knuffelen. Maar ik was zo machteloos! Sofiane, meskiene had ik ook gehoord. Hij was voor mij de 2 de beste broer! Hij hield van me als een zus. Maar dan hoorde ik Ismael. Hij huilde, en de manier hoe ik hem hoorde huilen had ik nog nooit bij hem eerder gezien.
'Amal, wollah als je niet wakker komt, ga ik mezelf iets aandoen!' zei hij huilend. 'Laat me niet in de steek, ik heb je nodig, en jij mij.' fluisterde hij gebroken. 'Je had een slechte jeugd gehad door mij, en ik wil alles inhalen. Geef me alsjeblieft een kans, om alles te kunnen inhalen.' zei hij huilend. Ik was zo verdrietig en wou zo snel mogelijk wakker worden, om iedereen gerust te stellen, maar het lukte niet.
'Misn Lahram!' hoorde ik opeens. Ik draaide me om en zag... papa. 'P-papa?' vroeg ik stotterend. Hij rende naar me toe en duwde me de grond in. 'Aw papa, je doet me pijn!' zei ik huilend. 'Ik kan geen vader van een k*hba zijn!' siste hij met zijn speeksel in mijn gezicht. Ik keek hem met betraande ogen aan en vroeg mezelf waarom? Ik probeerde huilend mezelf los te maken van zijn greep maar zijn ruwe handen waren sterker. 'Jij moet dood! En naar de hel gaan ook, inshAllah!' riep hij duivels en liet een van mijn handen los. Ik dacht dat hij me los ging laten, maar nee! Hij haalde uit zijn achterzak een... 'Een m-mes?' fluisterde ik ongelofelijk. 'Nee een slachtmes, voor slet-varkens!' zei hij met een gemene grijns. 'Nee papa alsjeblieft!' fluisterde ik huilend. Maar voor ik het wist duwde hij heel de mes in mijn linker pols. 'AAAH NEE PAPA!' schreeuwde ik...
'NEE PAPA!' riep ik hijgend en opende mijn ogen. Ik keek bibberend en zwetend om me heen en bevond me in een ziekenhuis kamer. Ik voelde een pijnlijke steek in mijn pols en toen ik er naar keek, zag ik dat het zat te bloeden. Ik hoorde iemand zuchten en toen ik links van me keek zag ik ... Safuane. 'S-Safuane! Safuane, help me! Ik heb pijn!' kreunde ik en gaf hem een duw. Moe hief hij zijn hoofd op en toen hij me zag, werden zijn ogen groter. ...
PP SAFUANE
Slaperig hief ik mijn hoofd op en toen ik Amal wakker zag, werden mijn ogen groter. 'A-Amal?' vroeg ik stotterend. 'Help me, het doet pijn!' kreunde ze huilend en hief haar bloedende pols op. Ik schrok en sprong uit het bed. 'Amal, wacht, ik ga hulp vragen!' riep ik panikerend en rende de kamer uit. 'HELP!' riep ik door de hangen. Ik zag net een verpleegster een kamer binnen gaan en rende naar die kamer toe. 'Verpleegster, help!' riep ik en klopte op de deur. Een man deed geïrriteerd de deur open en keek me onderzoekend aan. 'Wat is jouw probleem?' vroeg hij streng. 'Roep de verpleegster, alsjeblieft!' zei ik gestrest.
'Ze is mijn moeder's pamper aan het verversen.' zei hij met een grijns. 'Nee, dat meen je niet!' riep ik panikerend. Ik dacht dat het een geintje was en duwde hem aan de kant en liep de kamer binnen. Daarvan had ik echt spijt! Die benen in de lucht, die groene pamper. ... De uitzicht was echt onaangenaam en laten we het niet over de geur hebben. Boos draaide ik me om en rende de kamer uit. Waar zijn al die verpleegsters/ verplegers wanneer je ze nodig hebt?! 'HELP ME!' riep ik een beetje boos. Eindelijk verscheen er een verpleegster uit de hoek.
Ik rende naar haar toe, 'Help me alsjeblieft!' riep ik hijgend en trok haar mee terug naar Amal's kamer. We liepen naar binnen, en zagen Amal huilend haar bloedende pols vast houden. 'Meneer, verlaat de kamer.' zei ze. Ik knikte en liep snel de kamer uit. Ik liep heen en weer de hele hang door. Het zweet droop over mijn voorhoofd heen. Ik haalde gestrest mijn handen door mijn haren en hoopte dat er niks ergs is met haar. 'Ya Allah, zorg dat het niets ergs is.' fluisterde ik en ging zitten. Ik had zo'n zin om haar dood te knuffelen en te zeggen dat ik van haar hou. Ik zuchtte diep en sloot mijn ogen, op dat moment hoorde ik de deur open gaan.
Snel stond ik op en keek de verpleegster ongerust aan. 'Mevrouw hoe gaat het met haar?' vroeg ik ongerust. 'Haar serum-buisje dat in haar pols werd geprikt werd door een verkeerde beweging, los gemaakt waardoor bloed stroomde.' zei ze. 'Het is toch niet erg?' vroeg ik. 'Nee, ik heb er verband omgedaan en het kleine wondje gaat zodadelijk weer genezen. Het allerbelangrijkste is dat ze weer wakker is.' zei ze met een glimlach. Ik knikte opgelucht, 'Mag ik haar zien?' vroeg ik haar. 'Nee, voor even niet, de dokter moet haar eerst nog eens controleren. Ik heb hem al ingelicht, en hij gaat nu komen.' antwoordde ze.
Ik knikte en ging met een goed gevoel terug zitten. Wist je hoe blij ik op dit moment was? Ik ging haar binnenkort weer in mijn armen nemen en haar zeggen hoeveel ik van haar hield! Een grote grijns verscheen op mijn gezicht. Iemand ging voor me staan. Met nog steeds die grijns op mijn gezicht keek ik omhoog en zag de dokter. 'Goedemorgen.' zei hij. 'Goedemorgen.' zei ik terug en ging rechtstaan. 'Gefeliciteerd, uw vrouw is wakker!' zei hij blij. Dankjewel.' zei ik met een bigsmile. Wat voelde dat goed aan, toen hij Amal mijn vrouw noemde!
'Nou dan gaan we haar snel eens controleren.' zei hij en liep haar kamer binnen. Ik stond blij op en dankte Allah. Zonder Hem, ging Amal het nooit hebben gehaald! AlhamduliAllah, hij liet ons niet in de steek. Na ongeveer 23 minuten zitten wachten kwam de dokter eindelijk de kamer uit. 'En dokter?' vroeg ik hem zenuwachtig. 'Alles gaat goed, en haar wond is ook zeer goed genezen.' zei hij blij. 'Alhamdulilah, dat is goed nieuws!' zei ik opgelucht. 'Haar wonden zien er ook minder erg uit als de dagen er voor.' zei hij en noteerde wat.
'Mag ik haar zien?' vroeg ik hem. 'Ja zeker, het bezoekuur is weer begonnen.' zei hij lachend en liep weg. Ik keek met een grote glimlach die niet van mijn gezicht was af te slaan naar de deur waar mijn Prinsesje lag. Ik deed mijn hand op de handvat maar aarzelde. 'Natuurlijk niet! Geen rozen en geen cadeautje bij.' zei ik tegen mezelf. Ik draaide me om en liep de lift in naar de gelijkvloers. Daar bij het onthaal had je een klein bloemenwinkeltje. Ik kocht daar een boeket wit en rode rozen. Ik kocht ook een klein wit teddybeertje, met een hartje vast waarop stond 'I Love You'. Dan pas keerde ik terug naar de lift. Ik herinnerde me dat nog niemand wist dat Amal wakker is en haalde snel mijn gsm uit. Ik ging naar Ismael en stuurde hem een bericht:
Salam, Ismael. Ik ben nu in het ziekenhuis en het allerbelangrijkste is ... Amal is wakker!♥ Yallah bel papa en zeg het hem. En kom allemaal naar hier!
Beslama
Safuane
Na het drukken op 'verzenden' liep ik de hang door naar de juiste kamer en klopte zachtjes op de deur. 'Binnen.' hoorde ik haar zacht stemmetje roepen. Rustig opende ik de deur, liep naar binnen en sloot de deur. Zachtjes liep ik naar voor tot ik voor Amal stond. Het mooiste meisje dat ik ooit had gezien. Ze keek op en toen ze me zag, keek ze me met twinkelende ogen aan. 'Amal.' zei ik zacht. Ze knikte terwijl er een traan over haar wang rolde. Snel liep ik naar der toe en nam haar in een zachte liefdevolle knuffel. 'Amal!' zei ik weer maar dit keer met tranen en genoot van deze kostbare knuffel.
'Ik heb je gemist!' zei ik huilend en snoof haar geur op. Ze versterkte haar greep om me en legde haar hoofd op mijn borstkas. 'I-ik jou ook.' zei ze huilend. Geloof me, deze knuffel, geen woorden voor! Ik plande een zachte kus op haar haren en legde mijn kin rustig op haar haren en sloot mijn ogen. Ik voelde haar hart, die zo snel zat te kloppen. Ik hoorde haar huilen, wat me pijn deed. 'Amal, alsjeblieft niet huilen.' zei ik gebroken en nam haar gezichtje in mijn handen. Ze keek me huilend aan. Ik veegde huilend haar tranen met mijn duimen weg, 'Ik hou van je.' fluisterde ze, terwijl er tranen over haar wangen gleden. Ik plande een zacht kusje op haar voorhoofd en knuffelde haar weer.
'Laat me nooit meer alleen Safuane! Ik kan niet zonder je.' zei ze gebroken. Ik begroef mijn gezicht in haar nek en snoof haar vertrouwde geur op. 'Amal ik was bang je te verliezen.' zei ik en maakte haar nek nat door mijn tranen. Ze hief haar hoofd op zodat we in elkaars ogen keken. Ze keek me zo diep in de ogen aan, en ik in de hare. Haar prachtige honingbruine ogen die nu twinkelden door de tranen. 'Denk daar niet meer aan. Ik ben er nu.' zei ze zacht en veegde mijn tranen weg. Ik nam rustig haar zachte wang vast en aaide er over. 'Amal, je weet niet hoeveel ik van je hou.' zei ik zacht terwijl ik haar diep in de ogen aankeek.
'Ik hou ook zielsveel van jou!' zei ze en knuffelde me stevig. Ik sloot mijn ogen en knuffelde haar stevig terug. Opeens hoorden we gesnik. We keken op en zagen iedereen ons huilend en meelevend aankijken. ...
Vote, share and comment!