Wat vooraf ging:
Ik liep rustig de trap af, en liep rechtstreeks geluidloos naar de keuken. Ik stak rustig mijn hoofd door de deur, en schrok van wat ik zag, waardoor ik mijn boek liet vallen. 'S-Soukayna en I-Ismael?' fluisterde ik geschrokken....
_____________________________________
PP SOUKAYNA
Amal had me gebeld, en ze zei dat ik naar der toe moest gaan. Ik was blij dat ik haar ging zien maar ook... ISMAEL! Ja mensen, ik ben verliefd op Ismael, haar broer. Hij is zo knap, en zo mannelijk! Sinds de eerste dag, dat ik hem heb gezien, hield ik van hem. Maar... voelt hij het zelfde voor mij? Zuchtend deed ik mijn schoenen aan. 'MAMA, IK GA NAAR AMAL!' riep ik bij de trap. 'OK, RUSTIG AAN DOEN SCHATJE!' riep ze terug. Ik nam mijn jas mee, en verliet het huis. Ik bleef maar aan Ismael denken, telkens als ik hem zie, dan voel ik mijn hart hevig kloppen!
... Inmiddels zaten we op Amal's kamer. Wat ben ik blij voor haar, dat Safuane zijn liefde voor haar heeft verklaard! En dan kan ik niets zeggen over die armband! Die is gewoon WAW!!
Ik vroeg aan Amal, of ze iets wou drinken, en ze zei 'Nee'. Ik knikte en verliet de kamer, daarna liep ik de trap af, en ging rechtstreeks naar de keuken. Ik opende een kast, en haalde er een glas uit. Vervolgens nam ik een fles water, en goot wat in de glas. Ik ging zitten, en dronk rustig, met kleine slokjes mijn glas op. Opeens kwam er iemand naar binnen. Ik draaide me om, en zag Ismael. Hij keek me verbaasd aan. 'Hey! Sinds wanneer, ben je hier?' vroeg hij me. 'Euh, al van daarnet.' antwoordde ik. Hij knikte en ging tegen de koelkast leunen, deed zijn armen over elkaar en keek me aan.
Ik voelde me ongemakkelijk, en dronk snel mijn glas leeg. Ik liep er mee naar de was bak, en maakte die schoon. Daarna droogde ik die, en deed ik het terug in de kast. Ik draaide me om, en keek recht in de ogen van Ismael. Hij zat me nog steeds aan te staren. 'Zie je het goed?' vroeg ik hem. Hij keek me grijnzend aan. Snel droogde ik mijn handen en liep naar de deur. Maar jammer genoeg, voelde ik een stevige hand op mijn arm. Hij duwde me terug... Nu stond ik voor hem, hij was ietsje langer dan mij. 'J-ja?' vroeg ik hem. Hij deed zijn handen op mijn schouders, en keek me diep in de ogen aan. Onze gezichten zaten GEVAARLIJK dicht bij elkaar. Ik voelde gewoon zijn adem op mijn gezicht. Ik slikte een brok in mijn keel weg, en voelde een wilde hyena-tuin loskomen in mijn buik.
'S-Soukayna.' zei hij na een tijdje. 'J-ja?' antwoordde ik. Hij tilde mijn kin op met zijn wijsvinger, en aaide over mijn wang. We zaten gewoon met onze gezichten echt heel dicht bij elkaar. Hij nam mijn hand, en deed die op zijn borst? 'Voel je mijn hart?' vroeg hij me. Ik voelde zijn hart, he-vig kloppen! Ook voelde ik zijn gespierde borstkas! Haha, ik let gewoon op alles! Back to the point, zijn hart was hevig aan het kloppen, op een snelle tempo. Ik keek hem aan, en knikte zacht. Hij had nog steeds mijn hand vast, dat op zijn borst lag. 'D-die klopt a-alleen voor j-jou!' zei hij me. Mijn ogen werden groter, WAT?! HIJ HOUD VAN ME!!!! Ik wou op mijn luidst schreeuwen, maar, nu kan dat niet.
Hij keek me hoopvol en zenuwachtig aan. 'V-voel j-je iets voor m-me?' vroeg hij me. Ik wou net antwoorden, maar ik hoorde 'S-Soukayna en I-Ismael?', en daarna viel er iets. Snel duwde ik hem van me weg, en keek geschrokken naar de deur. PFIUUW Het was maar Amal! Ze keek ons verbaasd aan. 'Soukayna?' riep ze grijnzend. Ik keek snel naar Ismael, die me ook zat aan te staren. 'Ooo tortelduifjes toch. Ik ga jullie alleen laten!' zei ze lachend, en gaf ons een knipoog. Ze verliet de keuken, en sloot de deur achter haar toe. Ismael nam mijn 2 handen en keek me hoopvol aan. 'S-Soukayna, voel je iets voor me?' vroeg hij me weer. Hoe moet ik antwoorden? Ik knikte rustig met mijn hoofd. 'J-ja.' antwoordde ik blozend.
Hij nam me in een stevige knuffel. 'Soukayna, ik hou van je!' fluisterde hij blij, en knuffelde me stevig. Blij deed ik rustig mijn handen om hem heen, en knuffelde hem terug. Hij plande een zacht kusje op mijn haar. 'Ik hou ook van je!' zei ik zacht. Na 30 seconden, wurmde ik me uit de knuffel. 'Ik ga dan maar terug naar boven, Amal helpen met der leerstof.' zei ik zacht en draaide me om. 'Wacht!' zei hij zacht. Ik draaide me om, en keek hem aan.
Hij kwam naar me toe, en plande een zacht kusje op mijn wang. 'Nu mag je gaan!' zei hij grijnzend. Ik knikte blozend, en verliet de keuken. Blij liep ik de trap op naar Amal's kamer. Ik liep naar binnen, en sloot de deur. 'OMG!' riep ik blij. 'Wat, heb je met hem iets?' vroeg Amal me nieuwsgierig. Ik knikte hevig met mijn hoofd. 'Hij heeft zijn liefde aan me verklaart!' fluisterde ik blij. Amal omhelsde me stevig, 'Schat ik ben blij voor je!' zei ze me. Ik knikte zacht, 'Laat ons nu maar verder gaan, met waar we zaten.' zei ik snel. 'We zaten aan opdracht 8, kan je die eens uitleggen?' vroeg ze. Ik knikte en legde die haar uit.
Maar met mijn hoofd, zat ik bij Ismael!♥ 'Halo, Soukayna!' zei Amal, en haalde me uit mijn gedachten. 'Ja.' zei ik haar. 'Waaraan denk je?' vroeg ze me grijnzend. 'Ismael hé?' vroeg ze me weer, en begon net een junkie met haar wenkbrauwen op en neer te gaan. Ik knikte lachend. 'Btw, je hebt me nog niet verteld, van waar jij mijn broer kent?' zei ze me. 'Nou eh, ik kwam je ooit bezoeken, Ismael opende de deur en liet me naar binnen. Toen zat je in het ziekenhuis. En ja, we hebben dan een kort gesprek gehad.' antwoordde ik. Ze knikte lachend en concentreerde zich weer op haar cursus.
We hebben geleerd, gelachen en serie gekeken, uiteraard miste voeding niet!! Toen we klaar waren met onze serie keek ik naar mijn horloge. 'Amal, ik moet gaan, het is al 20uur.' zei ik. Ze knikte en stond op. 'Ik ga met je mee.' zei ze. 'Tuurlijk niet! Je moet rusten, morgen heb je weer school!' zei ik snel. Ze knikte zuchtend en ruimde de boeken op. Ze liep samen met mij naar de deur. 'Soukayna ga je weg?' hoorde ik Ismael vragen. ' O, ja ik ga weg het is al 20 uur.' antwoordde ik. 'Ik ga met je mee, het is al donker.' zei hij. 'Why not?' zei ik blozend. Hij deed zijn schoenen aan, en nam mijn hand stevig vast. Daarna verlieten we het huis....
PP AMAL
De tortelduifjes verlieten het huis, wat betekent dat ik overblijf met papa. Zuchtend sloot ik de deur en liep naar de woonkamer. Ik zag papa tv kijken, zuchtend plofte ik op de andere zetel. Ik keek stil voor me uit. Ik liet mijn blik vallen op papa, die me sluw aan keek. 'Wat kijk je?' vroeg hij me sluw. Snel keek ik weer voor me. 'IK VROEG JE IETS!' riep hij deze keer boos. 'Ik euh, k-keek gewoon eens j-jouw kant op.' zei ik stotterend. 'Je moet niet denken, dat het goed is tussen ons! Vuile slet!' zei hij bijtend op zijn tanden. Ik knikte snel en liep met tranen in mijn ogen naar mijn kamer. Ik vraag me nog steeds af, waarom ik zo'n gemene vader heb! Ik plofte op mijn bed, en maakte me zo klein mogelijk. Wazig door de tranen, keek ik naar mijn knieën.
Ik uitte een diepe zucht, dit is een beproeving, en ik moet me sterk houden! Ik ging naar de badkamer, en deed mijn avond routine. Ook deed ik de wudu (kleine wassing, voor het gebed) en verliet daarna de badkamer. Ik deed mijn lange kledij aan, en mijn hoofddoek. Ik legde het gebedsmatje richting de Ka'ba, en begon aan het gebed... 'Asalamu Alaykom Warahmatoelah' eindigde ik. Ik voelde me weer rustig door het gebed! Ik ontdeed me van de lange kledij, en droeg mijn pyjama. Daarna dook ik onder mijn dekens.
Ik bleef diep in mijn gedachten. Ik herinnerde me mijn laatste droom. 'Je gaat nog zwarte tijden meemaken.' zei ik fluisterend. Dit was wat mama zei, in mijn droom. Wat zou ze er mee bedoelen? Diep, zeer diep zat ik in mijn gedachten. Ik werd geschrokken uit mijn gedachten gehaald, door mijn telefoon die rinkelde. Ik zag 'Soukayna, My Queen!♥', met een glimlach nam ik op. Maar mijn glimlach verdween... 'AMAL! ISMAEL... ALSJEBLIEFT HELP!' hoorde ik haar huilend en panikerend door de telefoon schreeuwen. ...
Vote, share and comment!