"Κάποια πράγματα καλύτερα να μείνουν στο σκοτάδι, εκεί που ανήκουν," απαντώ και βάζω μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου.
"Παίζεις πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, Αλίκη," μουρμουρίζει ο Μπράιαν και δαγκώνει το κάτω χείλος του.
Το δάχτυλο του ξαφνικά ακουμπά το μάγουλο μου και το χαϊδεύει απαλά. Είμαι σίγουρη πως νιώθει το πόσο καίει, γι'αυτό και χαμογελά έτσι. Μένω παγωμένη και περιμένω την επόμενη του κίνηση. Λυγίζει κοντά στα χείλη μου και η απόσταση γίνεται τόσο μικρή που μου κόβεται η ανάσα.
Την στιγμή που πάει να με φιλήσει, ένας από τους σωματοφύλακες του τον χτυπά απαλά στον ώμο. Ο Μπράιαν κάνει πίσω ατάραχος και ακούει τι έχει να του πει στα Ρώσικα. Κουνάει καταφατικά το κεφάλι του και με κοιτά με ένα πλάγιο χαμόγελο. Εγώ απλά δαγκώνω το κάτω χείλος μου και σκέφτομαι πόσο θέλω να τον φιλήσω.
Ναι, σε αυτό το σημείο δεν με πειράζει να μπω μέσα για βιασμό.
Του λέει κάτι σύντομα στα Ρώσικα και εκείνος φεύγει, αφήνοντας μας μόνους. Μου χαμογελάει και ύστερα σηκώνεται όρθιος. Απογοητευμένη που δεν συνέχισε αυτό που πήγε να κάνει, κάνω το ίδιο και σταυρώνω τα χέρια γύρω από το στήθος μου.
"Όλα πάνε τέλεια," μουρμουρίζει με τον εαυτό του και στρέφει όλη του την προσοχή σε μένα.
Πριν προλάβω να αντιδράσω, τα χείλη του ενώνονται με τα δικά μου και παγώνω στην θέση μου. Αυτή η γεύση, αυτός ο Παράδεισος, κάνει την καρδιά μου να πετάξει μακριά. Προσπαθώ να ανταποδώσω αμέσως, αλλά είμαι τόσο ξαφνιασμένη και παγωμένη στην θέση μου που αργώ λίγο.
Αυτά τα ζεστά και όμορφα συναισθήματα με καταλαμβάνουν και νιώθω στο στομάχι μου να φτερουγίζουν πεταλούδες. Σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου και ακουμπώ τα χέρια μου στο πρόσωπο του. Εκείνος τυλίγει το χέρι του γύρω από την μέση μου και με κολλάει πάνω του.
Είσαι τόσο αξιολύπητη.
Μόλις ακούω την φωνή του να το λέει αυτό στο μυαλό μου, αποτραβιέμαι σχεδόν απότομα και με κλειστά μάτια. Με αφήνει ελεύθερη, αλλά κρατά την απόσταση τόσο κοντινή που νιώθω την ανάσα του στον λαιμό μου.
"Ελπίζω τώρα που θα φύγω στην Ρωσία, να σε βρω κι εκεί πεινασμένη σε ένα ασανσέρ," ψιθυρίζει και γελάμε ελαφρώς, όσο και άσχημα να νιώθω από αυτά που πραγματικά σκέφτομαι αυτή την στιγμή.
"Μάλλον," μουρμουρίζω με τρεμουλιαστή φωνή.
Δεν μπορώ ούτε να τον κοιτάξω. Ακουμπά το δάχτυλο του κάτω από το πηγούνι μου και γυρνά το κεφάλι μου για να τον δω. Μου χαρίζει ένα αθώο χαμόγελο, το οποίο μου μαλακώνει την καρδιά, και ύστερα μου αφήνει ένα απλό φιλί στα χείλη.
"Σε παρακαλώ έλα," λέει ο Μπράιαν και η ειλικρίνεια στην φωνή του με κάνει να τον θέλω ακόμη περισσότερο.
"Μπράιαν," αναστενάζω και προσπαθώ να μην φανώ τόσο απελπισμένη όσο είμαι.
"Τι είναι, Αλίκη;"
"Πρέπει να φύγω," απαντώ μετά από μια σύντομη σιωπή.
Καθαρίζω τον λαιμό μου και κάνω πίσω για να φύγω. Αποφεύγω να τον δω για κάποιο λόγο, γι' αυτό απομακρύνομαι χωρίς να δω πίσω μου. Είσαι τόσο αξιολύπητη. Σφίγγω τις γροθιές μου και παίρνω βαθιές ανάσες προσπαθώντας να σταματήσω αυτή την φωνή στο μυαλό μου.
Φεύγω από το σπίτι του με την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή και περπατώ στον άδειο δρόμο χαμένη. Χαϊδεύω απαλά τα χείλη μου και νιώθω άκρως απελπισμένη για πάρτη του, ακόμη και που με εκμεταλλεύτηκε για να γίνει άνθρωπος και έκλεψε την καρδιά του Λούσιφερ.
Γιατί τον αγαπάω ακόμη γαμώτο;
"Αλίκη," ακούω την φωνή του Άντι-Κρίστιαν και τον βλέπω να κάθεται σε μια στάση λεωφορείου μόνος του.
Κάθομαι δίπλα του και παρατηρώ πως τα πόδια μου τρέμουν. Είμαι σε μια κατάσταση σοκ και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Το μικρό χέρι το Άντι-Κρίστιαν ακουμπά τον ώμο μου και με κοιτά με συμπάθεια, σαν να προσπαθεί να με παρηγορήσει και να με ηρεμήσει. Ξεφυσάω αργά και αρχίζω ήδη να νιώθω καλύτερα με την παρέα του.
"Άντι, δεν μπορώ. Είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του," μουρμουρίζω και η φωνή μου ξεκάθαρα τρέμει.
"Το ξέρω. Μου το είπε ο μπαμπάς ότι τα πράγματα θα ερχόντουσαν ως εδώ," λέει και αναστενάζω ανέκφραστη.
"Ο Λούσιφερ ξέρει πολλά περισσότερα απ'ότι μας λέει," σκέφτομαι φωναχτά και ο Άντι-Κρίστιαν δεν αντιδρά καθόλου. "Και το αστείο είναι ότι αυτό θεωρούσα για σένα."
Ακουμπά τα χέρια στα μπούτια του και αφήνει την πλάτη του να καμπουριάσει. Φαίνεται κι εκείνος κουρασμένος από τα μυστικά μεταξύ των Λούσιφερ και Μπράιαν. Σαν να έχουμε μπλέξει στο ερωτικό τους καβγαδάκι.
"Δεν πρέπει να πάμε στην Ρωσία. Όλα εκεί τελειώνουν," ανακοινώνει ο Άντι-Κρίστιαν και προσπαθεί να συγκρατηθεί, δεν μπορώ να καταλάβω από τι. Τα νεύρα; Την στεναχώρια; Από το να πανικοβληθεί;
"Τι εννοείς;" ρωτάω και ακουμπώ το χέρι μου στην πλάτη του.
"Ο πατέρας μου σχεδιάζει να θυσιαστεί," απαντά και σφίγγω τις γροθιές μου.
Τι στο καλό πας να κάνεις, Λούσιφερ; Για τι θες να θυσιαστείς;
"Άντι-Κρίστιαν, ξέρεις τι συμβαίνει; Σε παρακαλώ πες μου," σχεδόν κλαψουρίζω και γυρνάω να τον δω απελπισμένη για την αλήθεια.
"Δεν ξέρω, Αλίκη. Ό,τι ήξερα το έμαθες από τον μπαμπά πριν και κάνει τα πάντα για να μην μάθω περισσότερα. Μπορεί να έχω πολλές δυνάμεις, αλλά εκείνος τις έχει περισσότερα χρόνια από μένα."
Παραμένουμε σιωπηλοί και βλέπουμε ένα αυτοκίνητο που περνά. Δεν ξέρω τι να πω, το μυαλό μου είναι ένα σκέτο μπέρδεμα. Ανησυχώ για τον Λούσιφερ και τις προθέσεις του, αλλά σκέφτομαι τον Μπράιαν και πόσο θέλω να είμαι μαζί του.
Αν και δεν θέλει να μπλεχτώ στα θέματα του, δεν θα ξανακάνω κάτι με τον Μπράιαν πριν βρω την καρδιά του. Κι αυτό είναι μια υπόσχεση στον εαυτό μου.
"Μην υπόσχεσαι πράγματα που δεν θα τηρήσεις," σκέφτεται φωναχτά ο Άντι-Κρίστιαν σαν να ξέρει τι θα γίνει. "Ο μπαμπάς έχει δίκιο, Αλίκη. Εσύ απασχόλησε τον Μπράιαν όσο εμείς κανονίζουμε τα υπόλοιπα."
"Μα-"
"Αλίκη, μην το προσπαθείς. Έπρεπε να δεις πως έκανες μόνο από ένα του φιλί," λέει σχεδόν κοροϊδευτικά και με τον αγκώνα μου τον σπρώχνω ελαφρώς.
Παραμένουμε σιωπηλοί και ξαφνικά ένα λεωφορείο σταματάει μπροστά μας. Κατεβαίνει μόνο μια γρια με μια τσαντούλα στο χέρι της. Φαίνεται αρκετά χαριτωμένη και είναι πολύ χαμογελαστή. Συνεχίζει να περπατά προς την κατεύθυνση την οποία έφυγα και βγάζω τα μάτια μου από πάνω της για να εστιαστώ στον Άντι-Κρίστιαν.
"Θα πάμε εμείς Ρωσία πριν τον Λούσιφερ," λέω αποφασιστικά και ο μικρός σουφρώνει τα φρύδια του. "Θα πούμε στην Μαξ να τον απασχολήσει και εμείς θα πάμε για να βρούμε την καρδιά του. Άμα δεν βγάλω την αλήθεια από τον Μπράιαν, να μην με λένε Αλίκη."
"Αυτό που λες είναι απλά τρελό," γελά ο Άντι-Κρίστιαν με ειρωνεία και σηκώνομαι όρθια.
"Μπορεί να είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του, αλλά θα το εκμεταλλευτώ αυτό. Θα τον βάλω κάτω και θα τον αναγκάσω να μου πει που την έχει κρυμμένη και γιατί την πήρε," δηλώνω και χτυπάω την γροθιά στην παλάμη μου αποφασιστικά.
"Μα δεν θυμάται τίποτα," μου υπενθυμίζει ο μικρός και δαγκώνω το κάτω χείλος μου.
"Κάτι τέτοιο δεν ξεχνιέται, μικρέ," μουρμουρίζω και λυγίζω για να έρθω στο ύψος του. "Θα πάμε Ρωσία και θα προλάβουμε όλη την καταστροφή πριν έρθει."
Τα μάτια του αλλάζουν στο κανονικό τους χρώμα και εκείνος σηκώνεται όρθιος. Ακουμπά το χέρι του στο δικό μου αποφασισμένος και κουνά το κεφάλι του καταφατικά. Όσο θέλει αυτός να σώσει τον πατέρα του, τόσο θέλω να σώσω κι εγώ τον καλύτερο μου φίλο. Ούτως ή άλλως άμα δεν ήταν αυτός, δεν θα ήμουν εδώ τώρα.
Του το χρωστάω, γαμώτο.
~~~~
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΣΕΡΒΙΕΤΕΣ ΣΑΣ, που λέει και ο Λούσιφερ. 😂😂
ΠΕΘΑΝΑ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Η zara753