KÜÇÜK BİR KESİT GELDİ. BÖLÜM FAZLA DUYGU YÜKLÜ OLACAK. O YÜZDEN TAMAMLAMAKTA BİRAZ ZORLANACAĞIM AMA SİZİ FAZLA BEKLETMEK İSTEMİYORUM. EN KISA ZAMANDA BÖLÜM SİZLERLE OLACAK. ŞİMDİLİK BU ALINTIYLA İDARE EDİN VE DESTEKLERİNİZİ EKSİK ETMEYİN YETER...
HEPİNİZE KUCAK DOLUSU SEVGİLER ÖPÜCÜKLER😘😘💚💚💚
Yazar: Meh-Pare
60/2 Alıntı
Yataktan kalkıp odadan çıktı. Hemen yan odanın aralık kapısından içeriye baktığında Yiğit'in Neşe'nin yanında olduğunu gördü.
-Aşkım babam benimle mi uyuyacak yine? Diye soran kızının tatlı heyecanı sesinden anlaşılıyordu.
-Evet prensesim, hadi gel babanın kollarına, dedikten sonra küçük kızı çekip göğsüne yatırdı.
Zümra onların bu tatlı hallerine gülümsemek istese de, hissettiği burukluk ile kırık bir tebessüm edebildi ancak. Farkında olmadan seslice iç çektiğinde Yiğit'in bakışları kendisine döndü.
Yiğit duyduğu iç çekişle daha fazla dayanamayıp Zümra'ya çevirdi bakışlarını. Başından beri onun kapının önünde olduğunu biliyor ancak farkında değilmiş gibi davranıyordu. Yaşadıkları bu olay ikisinde de ayrı ayrı gönül kırgınlığına neden olmuş, hiç istemese de karısına tepkisini koymak için, arkasını dönmek zorunda kalmıştı. Ama onun göz yaşları yüreğine kor olup düşerken bu görmezden gelme oyununu unutmuş gibiydi.
-Git yat hadi, incecik gecelikle hasta olacaksın, diye mırıldanıp bakışlarını onun yaşlarla parlayan gözlerinden ayırdı. Tavanın yıldız desenli zemininde dolanan gözlerini orada tutmak için kendini sıkıyor, Zümra'ya bakmamak için kendi içinde kanlı bir muharebe yaşıyordu.
-Baba, annem tek başına korkaysa? Diye soran kızının sesiyle gözlerini yumdu kısa bir süre. Eli hala küçük kızın sırtında dolanıyordu.
-Korkmaz babasının prensesi, hadi sen uyu bakalım, dediğinde odanın kapısından gelen kapanma sesiyle elini alnına bastırdı.
Boğazına oturan yumrudan kurtulmak için yutkunsa da çare olmadı. Biliyordu üzülecekti meleği. Ama her şeyi onun iyiliği için yapıyordu genç adam.
Zümra kızının söyledikleriyle yaşlarını daha fazla tutamazken, Yiğit'in sevabıyla boğazından kopup gelen hıçkırığı önlemek adına elini ağzına kapattı. Odanın kapısını kapatıp sırtını duvara yasladı.
-Üzgünüm ama bebeğimden vazgeçemem, istersen bir ömür aynı evin içinde bana yabancı gibi dolaş yapamam.
Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştı. Yavaş adımlarla odasına dönüp yatağa girdiğinde göz yaşları yastığını ıslatmaya başladı.
-Sensiz yatağımda ben zaten üşüyorum, kalbim buz tutuyor, diye mırıldandı uyku onu etkisi altına alırken.