Εξι μηνες. Εχουν περασει εξι μηνες και επιτελους WE' RE BACK BITCHEEEEEES! ! ! ! Ενταξει δεν ειμαστε back ακριβως, στο αεροπλανο ειμαστε αλλα οπου να 'ναι φτανουμε σπιτι!
Δε λεω δεν περασαμε ασχημα εκει, γνωρισαμε νεους ανθρωπους, νεα μερη. Ζησαμε κατι διαφορετικο. Αλλα μου λειψανε ολα οσα αφησαμε πισω. Δηλαδη ολΟΙ οσΟΙ αφησαμε πισω.
Μετα απο τοσο καιρο στα τηλεφωνα και στις βιντεοκλησεις επιτελους θα τους δουμε ολους απο κοντα.
Ετσι οπως καθομαι στη θεση μου και η Ariana διπλα μου κοιμαται, μου ερχονται στο μυαλο στιγμες απο τους τελευταιους εξι μηνες
FLASHBACKS
Cam: Γιατι δε με πηρες ανησυχησα!
Ar: Μολις φτασαμε βρε Cameron ποτε να προλαβω.
Li: Πες του να το κλεισει οπου να 'ναι ερχονται τα παιδια.
Cam: Τι λεει αυτη; Μη με κλεισεις, μου λειπειιιις, ποτε ερχεσαι;;
Ar: Αργω ακομα😂 Εχουμε 5 λεπτα, πες μου τι κανουν οι αλλοι;
Cam: Καλα ειναι. Αου! Ασε με ρε μαλακα μιλαω!
Li: Κλεισ' το!
Ar: Ποιος ειναι διπλα σου;
Cam: Ο Steven.
Ar: Α ο Steven εεε;
Li: Ο Steven; Δωστον μου!
Ar: Ουπς ερχονται τα παιδια. Σορρυ αγαπη πρεπει να κλεισω.
Li: Μωρηηηηη.
Ar: Τιιι; Τα παιδια!
Li: Δε προλαβα καν να του μιλησω...
Ar: Μη κατσουφιαζεις, θα σε περασουν για μονοχνωτη.
-----
Ar: Εχουμε κληση απο τα παιδια!
Li: Μισο!!!Μισο ερχομαι περιμενε!
Ar: Γεια σας παιδιαααα ωωω ειστε ολοι εδω;
Ty: Φυσικα και ειμαστε ολοι εδω. Πως παει η ζωη στα ξενα;
Li: Ρεεεεεεεεεε ! ! ! Πες οτι ερχομαι.
Ar: Ναι την ακουσατε ετσι;
Cam: Την ακουσαμε πες εσυ.
Ar: Πολυ ωραια ειναι η ζωη παιδια, περναμε υπεροχα.
Cam: Μπορεις να μη δειχνεις τοσο χαρουμενη μακρια μου;
St: Που ειναι η Lily;
Ar: Ερχεται λεμε.
Li: Ηρθα. Γεια σας παιδιααα!
Tyl: Γεια σου Lilyyyy, πως περνας κοριτσαρα μου;
Dy: Σας λειπουμε καθολου ρε;
Ar: Μας λειπετε παρα πολυ.
Ty: Και σε μας λειπετε.
Li: Αληθεια το λες; Ή εχει ησυχασει το κεφαλι σας και σας αρεσει;
Cam: Αντε καλε. Πρεπει να δεις τον Steven... "δεν σηκωσε το τηλεφωνο, που να ειναι;"
Ty: "θελω να της μιλησω, μηπως να ξαναπαρω;"
Dy: "Μηπως να περιμενω να με παρει αυτη; Μηπως την ενοχλω;"
St: Σκαστε ρε μαλακες!
Cam: Χαχααχαχαχαχα!
Ty: Εσυ τι γελας ρε, ιδιος εισαι.
Dy: Αχ ναι... "θα με σκεφτεται καθολου;"
Ty: "Μηπως της τα ριχνει κανενας απο εκει;"
Cam: Καλααα καλαα φτανει το πιασαμε.
St: Α δεν ειναι τοσο αστειο τωρα ε;
Ar: Ωω ειστε τοσο γλυκακια!
Li: Ανυπομονουμε να γυρισουμε!
Ar: 4 μηνες παιδια! σχεδον τιποτα δεν εμεινε!
Li: Εσεις πως περνατε;
Dy: Εμεις μια χαρα. Οταν δεν μιξοκλαινε αυτοι οι δυο ολα τελεια.
Ar: Ωω μιξοκλαιτε για χαρη μας βρε;
Cam: Μαλακιες λεει.
Li: Ναι σιγουρα.
St: Δεν πιστευεις ε;
Li: Απλα παραδεξου το.
St: Γυρνα πισω να σου δειξω καλυτερα.
Ty: Ωωωωωωωωωωωωωωωωωωω μαλακαααααα πως τα λεεεεεες!
Ar: Κρυαδες. Πρεπει να κλεισουμε μπαιιιι.
Li: Φιλακιαα!
Ar: Χαμογελας στην σκεψη ετσι δεν ειναι;
Li: Ναι ρεεεε.
---
Ar: Η ζωη ειναι ωραια! !
Li: Νομιζω οτι εχεις πιει παραπανω απ' οτι πρεπει.
Ar: Και συ γελας μαζι μου.
Li: Εγω γελαω γιατι γελας.
Ar: Δε παμε καλα. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!
Li: ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Παμε σπιτι;
Ar: Να παρουμε το μωρο μου;
Li: Να το παρουμε.
Ar: Εχω προβλημα.
Li: Μμμμ τι;
Ar: Ολα αυτα τα κουμπακια με ζαλιζουν.
Li: Φερε εδω.
Ar: Τι φερε μωρη και εσυ τα ιδια ΧΑΛΙΑ εισαι.
Li: Σκασεεεε! Οριστε. Μιλα.
Ar: Μωρο μουυυυ;
Cam: Ariana; Τι εγινε εισαι καλα;
Ar: Μου λειπεις παιδακι μου! !
Cam: Δωσε μου την Lily.
Ar: Σε θελει.
Li: Περικαλω;
Cam: Εχετε πιει;
Li: Ναιμ. Λιγουλακι. Τοσο δα!
Ty: Μεθυσμενες ειναι;
Cam: Ναι. Μπορειτε να παρετε ενα ταξι και να γυρισετε σπιτι;
Ar: Στο δρομο ειμαστεεεεεεε!
Li: Ακουσεεεες...
Cam: Ρε κοριτσια απο εδω δε μπορω να κανω τιποτα απλα παρτε ταξι.
St: Lily πηγαιντε σπιτι τωρα αλλιως παιρνω αεροπλανο και ερχομαι να σας μαζεψω εγω ο ιδιος.
Li: Δεν προλαβαινεις ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ! ! !
Ar: Ποιος ειναι; Το μωρο μου;
Li: Οχι το δικο μου.
St: Αχ θα την δειρω...
Ar: Το δικο σου; Γεννησες;;
Li: ΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑ ΤΙ ΛΕΣ;;;;!!!!
---
St: Θελω να γυρισεις.
Li: Και γω. Σε 2,5 μηνες πισω θα 'μαστε.
St: Μου εχεις λειψει.
Li: Και μενα Stev παρα πολυ.
St: Οταν γυρισεις θα σε εχω συνεχεια μαζι μου δε θα κανεις βημα μονη σου.
Li: Χαχαχα δε μου φαινεται καθολου ασχημο.
St: Εχουμε αφησει κατι στη μεση επισης.
Li: Ποια μεση, ειπαμε να μεινουμε φιλοι και εμεις κανουμε βιντεοκληση σχεδον καθε μερα κανα δυωρο και βαλε. Ποιον κοροϊδευουμε;
St: Εγω στο ειπα οτι δε μπορεις να μεινεις μακρια μου.
Li: Ναι ψωναρα μου αυτο ειναι.
St: Μου αρεσε αυτο το 'μου'.
Li: Τοτε να στο πω και απο κοντα.
St: Αν ερθεις ποτε.
Li: Μην κατσουφιαζεις σαν παιδακι τωρα.
St: Οταν σε ξαναδω απο κοντα μονο παιδακι δε θα με λες.
Li: Ναι ναι ο,τι πεις.
St: Απλα δε θελω να ειμαστε αυτο που ειπαμε να ειμαστε την μερα που φυγατε.
Li: Δεν ειμαστε...ελα ρε Stev εγω ειπα ο,τι ειπα γιατι πιστευα οτι ηταν καλυτερα να μην ξεκιναμε ξανα κατι που δεν θα μπορει να προχωρησει για εξι μηνες. Αλλα-
St: Αλλα εγω δε σε αφηνω στην ησυχια σου οποτε κατι τετοιο ειναι δυσκολο.
Li: Χαχαχα ναι αυτο. Οταν ξαναβρεθουμε δε θα ειμαστε οπως την μερα που εφυγα στο υποσχομαι.
St: Χαιρομαι. Το καλο που σου θελω να κρατησεις την υποσχεση σου.
Li: Θα την κρατησω. Λοιπον εγω πρεπει να φυγω τωρα, θα τα πουμε.
St: Κανονισε να σου την πεσει κανεις απο εκει περα.
Li: Που ξερεις οτι δε το εχει κανει ηδη καποιος;
St: Εχω βαλει την Ariana να σε παρακολουθει. Μου τα λέει ολα.
Li: Τι εκανες;;;;!!!
St: Ωχ κανεις διακοπες. Τουτ τουτ τουτ Κακη συνδεση μπααααι.
ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ FLASHBACKS
------------------------------------------------------
Βγηκαμε απο το αεροπλανο, πηραμε τις βαλιτσες μας, και τωρα προχωραμε προς τα εξω για να βρουμε τα παιδια. Βεβαια απ' οτι φαινεται μας βρηκαν αυτοι πρωτοι.
Ar: Ο Cameron!
Λεει η Ariana με ενθουσιαμο.
Li: Που;
Ar: Ευθεια. Και ο αδερφος μου.
Ο Steven. Με επιασε περισσοτερη ανυπομονησια απο πριν. Οταν μας ειδαν και αυτοι αρχισαν να χαμογελανε και τοτε απλα δε μπορουσαμε να περιμενουμε μεχρι να περπατησουμε ολο αυτα τα μετρα που μας χωριζαν, οποτε αρχισαμε να τρεχουμε κατα πανω τους.
Li: Μου ελειψες τοσο πολυυυυυυυ ! ! !! ! !
St: Επιτελους ηρθες και εμενα μου ελειψες απιστευτα πολυ!
Li: Ααααααα χαιρομαι τοσο πολυ που σε ξαναβλεπωωωωω δε μπορω! ! !
St: Δε σε ξαναφηνω να μου φυγεις ρε.
Li: Αυτο θελω και εγω!
St: Απ' οτι βλεπω ουτε απο την αγκαλια μου θες να βγεις.
Li: Οχι ασε με εδω!
Οταν του ειπα αυτο και τον εσφιξα περισσοτερο ξανατυλιξε τα χερια του γυρω μου βουλιαζοντας το κεφαλι του στα μαλλια μου.
Cam: Μωρο μου μου ελειψες!
Ar: Εμενα να δεις!
Αφου με φιλησε για αλλη μια φορα αρχισε να με φιλαει σε ολο το προσωπο με πεταχτα φιλια και εγω να γελαω. Και μετα τον ξαναγκαλιασα.
Ar: Ηθελα τοσο καιρο να σε αγκαλιασω, το σκαιπ δεν ηταν τιποτα μπροστα σε αυτο.
Cam: Να μαθεις να φευγεις.
Ar: Τι δηλαδη εσυ το ευχαριστηθηκες μακρια μου;
Cam: Οχι βεβαια χαζο, τι λες; Ξερεις ποσο δυσκολα ηταν; Επιτελους σε ακουμπαω τιποτα δεν συγκρινεται με αυτο.
Ar: Οριστε τετοια να μου λες.
Αφου χαιρετησα και εγω τον Cameron και η Ari τον αδερφο της πηραν τις βαλιτσες μας *τι τζεντλεμαν θεε μου* και κατευθυνθηκαμε προς τα εξω.
Εκει ηταν ο Tyler και ο Dylan. Τους χαιρετησαμε και αυτους. Πρωτα τον Tyler εγω και τον Dylan η Ariana και μετα αντιστροφα.
Ειχε δυσει ο ηλιος πλεον γιατι φτασαμε αργα το απογευμα και μπηκαμε στο αμαξι για το σπιτι.
Στη διαδρομη ειπαμε να σταματησουμε και να κανουμε μια βολτα γιατι μας ειχε λειψει παρα πολυ η περιοχη κοντα στο σπιτι μας!
Αφου καλυψαμε οοοολα οσα εγιναν αυτον τον καιρο με περισσοτερες λεπτομερειες, εκει που περπατουσαμε αρχισε να βρεχει.
Αρχισαμε να τρεχουμε ωστε να βρουμε μερος να καλυφθουμε.
Ειδα την Ariana και τους αλλους να εχουν φτασει ηδη αλλα εγω δε προλαβα γιατι με σταματησε ο Stev στη διαδρομη.
Σοβαρα τωρα μεσα στην βροχη βρηκε να μου ανοιξει συζητηση;;
Li: Τι κανεις παιδακι μου ασε με. Πρεπει να παμε να καλυφθουμε.
St: Οχι πρωτα να σου πω.
Li: Τωρα μεσα στην μεση του δρομου με την βροχη;
St: Ναι τωρα.
Δεν τον νοιαζει καν που γινομαστε σαν βρεγμενα μη πω τι;
Li: Ενταξει πες γρηγορα.
St: Θες να ειμαστε μαζι; Κανονικα εννοω αυτη τη φορα.
Li: Τι με ρωτας παιδακι μου; Που να σκεφτω τη συγκεκριμενη στιγμη που με ρωτας;
Ar: Παιδιααααα αντε γιατι δεν ερχεστε χαλια θα γινετε!
Φωναζει η Ariana απο το υποστεγο που ηταν με τους αλλους. Εδω καιγομαστε τι μου λεει τωρα. Το επαιξα χαλαρη αλλα με αυτα που με ρωταει πως γινεται να μην λιωσεις στα χερια του;
St: Απαντα ναι ή οχι;
Li: Ναι Stev ναι, ελα μαζι μου τωρα.
Αφου χαμογελασε με την απαντηση μου με αφησε επιτελους να τον τραβηξω καπου που να μη βρεχομαστε.
Οταν προστατευομασταν πλεον, τον εβλεπα που περνουσε τα χερια του απο τα μαλλια του μερικες φορες για να διωξει οσο νερο μπορει. Εγω ομως δε μπορουσα να σταματησω να τον κοιταω με ενα τεραστιο χαμογελο συνειδητοποιωντας τι εγινε πριν απο λιγο. Ετσι δε κρατηθηκα και τον αγκαλιασα ενθουσιασμενη. Ξαφνιαστηκε ομως με κρατησε γρηγορα για να μη πεσω και μετα τον φιλησα γιατι γκχμ HELLO μολις μου ζητησε να ειμαστε μαζι!
Τοτε μας πλησιασαν οι αλλοι και εγινε ενα μπαχαλο απο φωνες το οποιο ομως σταματησε ενα αμαξι που παρκαρε αποτομα μπροστα μας.
Τι φαση; Κοιταμε ολοι κατα κει για να δουμε ποιος ειναι αυτος που σταματησε ετσι μπροστα μας και με το που βλεπουμε παθαινουμε σοκ!
Βγαινουν απο το αυτοκινητο η Avril, η Cara και ο Nick!
NO WAAAAAAYYYYYYYY! ! ! !! ! ! ! ! !
Τρεχουμε ολοι και τους αγκαλιαζουμε.
Ar: Πως;;; Τι κανετε εδω;;;
Ca: Απο τα εισητηρια που ανεβασατε φωτογραφια μαθαμε οτι γυρνατε και ειπαμε να σας κανουμε εκπληξη. Πηγαιναμε σπιτι σας αλλα σας πετυχαμε εδω.
Av: ΑΑΑΑΑΑΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΑΤΕ ΟΛΟΙΙΙΙ ! ! ! !! !
Li: Και σε εμας το ιδιο. Εχω παθει σοκ τωρα!
Ni: Τι κανετε ρε παιδια εσεις;
Ty: Καλα ειμαστε ρε μεγαλε ελα εδω.
Τοτε αρχισανε να χαιρετιουνται και αυτοι με τον δικο τους ηλιθιο-ανθρωποσπηλαιακο τροπο τους.
Για αλλη μια φορα αρχισαμε να μιλαμε ολοι για ολα.
Επιτελους ημασταν ολη η παρεα μαζι. Η αρχικη παρεα. Ολα αρχισαν απο μια πρακτικη και να μαστε τωρα σχεδον 1,5 χρονο μετα.
Αυτοι οι ανθρωποι ειναι ο λογος που νιωθω οτι εχω οικογενεια ακομα και μακρια απο το σπιτι μου, και ο λογος που ειμαι ευτυχισμενη ακομα και αν χρειαστηκε να φυγω για 6 μηνες για να το καταλαβω αυτο. Δε θα μπορουσα να ειμαι περισσοερο ευγνωμων για ολους αυτους τους ανθρωπους που εχω στη ζωη μου. Γι' αυτο και δεν εχω σκοπο να τους αφησω ποτε.
Δυο λογια θελω να γραψω μονο, ηθελα μονο να πω ευχαριστω σε οσες (και οσους, who knows) διαβασαν το βιβλιο μου γιατι μπορει να ειναι λιγοι ομως πραγματικα ειναι πολυ ωραιο συναισθημα να εκτιμαει καποιος κατι που ειναι δικο σου και χρειαστηκε χρονο και κοπο για να γινει. Γιατι καθε κεφαλαιο ειναι δυσκολη υποθεση, εχει δικο του προσχεδιασμενο πλανο, πρεπει να αποδοθει σωστα, πρεπει να βρεθουν τα gifs που να ταιριαζουν.
Θα το βουλωσω τωρα απλα αληθεια χαιρομαι που ησασταν μαζι μου σε ολο αυτο γιατι το διασκεδασα πολυ αυτο το βιβλιο και ταυτιστηκα αρκετα με τους πρωταγωνιστες.
{Τωρα μια γρηγορα ενημερωση}: Το βιβλιο θα συνεχιστει ομως οχι ακριβως σαν μερος 2ο. Ειναι κατι σαν μινι σικουελ. Δηλαδη θα ειναι πολυ λιγα κεφαλαια και θα αφορα μονο ενα θεμα. Μια χρονικη περιοδο για να το πω πιο σωστα. Θα καταλαβετε τι εννοω οταν πατε και διαβασετε το πρωτο κεφαλαλαιο... ⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇
▶ the unexpected friends 2 [mini book]
Και για τα υπολοιπα εργα μου, μπορειτε να τα βρειτε στο προφιλ μου αλλα μια προώθηση δεν εβλαψε ποτε κανεναν.
➡️ Just friends? Come on..., αν σας αρεσει το bad boy στορυ, αλλα οχι και πολυ τυπου τσιγαρο, μηχανη, μαγκια-κλανια-εξατμιση (ειπαμε δηλαδη... )
➡️How to: not be dead, ξανα το bad boy story αλλα με περισσοτερο χιουμορ και λιγο υπερφυσικο στοιχειο δεδομενου οτι ο πρωταγωνιστης ειναι σε κωμα σε ολο το βιβλιο, αλλα χωρις δραματα και μπλα μπλα (εχει διακοπεί)
➡️Stuck with my frenemy, καινουρια σχετικα ιστορια, για παραπανω πληροφοριες διαβαστε την περιληψη, εχει δουλεψει πολυ στο βιβλιο αυτο και πιστεύω θα σας αρεσει.