Ειναι Τριτη και σημερα ειναι η πολυποθητη εξοδος μας για να δουμε την ταινια. Δεν θελω καθολου. Σκεφτομαι τα χερια αυτηνης πανω στον Dylan και τα παιρνω στο κρανιο.
Ar: Ετοιμη;
Li: Οχι. Κριμα δε θα παμε.
Ar: Τελειωνε!
Li: Μπορουμε να παρουμε καποιον απο τους αλλους; Αφου ουτε ο Dylan ηθελε. Ε ας μην τον πιεζουμε κιολας.
Ar: Σκασε θελει. Η αγαπημενη του ταινια ειναι ρε. Εχει δει ολες τις προηγουμενες.
Li: Το ξερω αλλα δεν εχω ορεξη. Ειχα μια τοσο καλη διαθεση και τωρα να. Σκατα.
Ar: Εισαι ηλιθια. Δε ξερουμε αν ισχυει αυτο, μονη σου το σκεφτηκες.
Li: Μα σκεψου το. Γι αυτο δεν ειναι ποτε θερμος. Γι αυτο δεν ειχα καταλαβει τιποτα. Και το προφανες, πηρε πισω το φιλι. Ηταν τοσο προφανες που οντως ηταν αυτο. Και τον ειδαμε και με αλλη. Να ο λογος που δεν ξεραμε τιποτα γι αυτην, προφανως δε θελει να το μαθουν οι αλλοι γι αυτο και ειπε ψεματα. Καταλαβες; Ολα δενουν.
Ar:...
Li: Οριστε και εσυ το πιστευεις. Φαινεται οτι εχω δικιο.
Ar: ... Ετοιμασου. Σε λιγο ερχονται.
Li: Σκατα μπορεις να φας;
Ar: Που πηγε το πνευμα των Χριστουγεννων οεο;
Li: Περασαν τα Χριστουγεννα.
Ar: Ακομα εχουμε γιορτες. ΘΑ ΠΑΣ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;
Li: Πωπω γκρινιαα. Ετοιμαζομαι φυγε.
Μετα απο λιγο ετοιμαστηκα και πριν προλαβω να πω καμια εξυπναδα στην Ariana οτι προλαβα πριν ερθουν, χτυπαει το κουδουνι. Κατεβαινουμε ολοι μαζι και μπαινουμε στο αμαξι. Η Ariana παει να κατσει μπροστα με τον Cameron αλλα της ριχνω ενα προειδοποιητικο βλεμμα και ερχεται πισω μαζι μου. Δε παιζει να κατσω πισω με τον Dylan. Θα τον βρουν νεκρο απο τα χερια μου. Πως δε μας κουβαλησε και τη γκομενα του σημερα μαζι απορω.
Πλησιαζαμε στα ταμεια και ο Cameron μας κανει νοημα να πιαστουμε "αγκαζε" για να ειμαστε πειστικοι. Αλλα τον αγνοησα. Δε κοιταξα καν τον Dylan. Πηγαμε να δωσουμε εμεις τα εισητηρια και απο μπροστα μας ηταν ο Cam και η Ari για να βγαλουν τα δικα τους. "Ολα καλα;" μου ψυθιριζει ο Dylan. Εκτος του οτι προς στιγμην ανατριχιασα απο την ανασα του πανω μου το προσπερναω και του λεω "μια χαρα" χωρις καν να τον κοιταξω. Παει να πει κατι ομως δινω τα εισητηρια στον υπευθυνο και μας κοιταει πρωτα λιγο δυσπιστα ομως μετα μας λεει καλη διασκεδαση. Αυτο ελειπε να μη μας πιστεψει κιολας.
Μπηκαμε στην αιθουσα και με βαλανε αναμεσα στην Ariana και στον Dylan. Φυσικα. Ειπα διακριτικα στον Cameron να αλλαξουμε ομως δε ξερει τι εχει γινει με τον Dylan οποτε αφου πηρα ενα βλεμμα που ελεγε "πας καλα" τελικα δεν αλλαξαμε... Απλα ειμαι θυμωμενη με τον Dylan γιατι χρησιμοποιησε το ονομα μου για να γλιτωσει απο τους αλλους ενω ειμαι ΣΙΓΟΥΡΗ οτι εχει καταλαβει πως νιωθω εγω. Αρα με χρησιμοποιησε. Αρα αν παρω το κεφαλι του και το κοπανησω στη μπροστινη καρεκλα θα φταιω εγω; Δε νομιζω.
Η ταινια ξεκινησε και αν και μ' αρεσει πολυ στην αρχη δε μπορω να συγκεντρωθω. Κατα διαστηματα κοιταω τον Dylan που κοιταει με προσηλωση σαν μικρο παιδι. Θελω να τον φαω.
ΟΧΙ LILY.
Αφου συνερχομαι απο αυτες τις σκεψεις προσπαθω να ξαναπαρακολουθησω. Εν τω μεταξυ διψαω τρομερα. Σκεφτηκα να σηκωθω και να παω να παρω κανα αναψυκτικο ομως θα ενοχλουσα τους υπολοιπους και δεν θελω. Κοιταζοντας πρωτα την Ari και τον Cam να αλληλοταϊζονται ποπ κορν, σκουνταω τον Dylan και του λεω να ανταλλαξουμε, να του δωσω δηλαδη εγω τα ποπ κορν μου και αυτος το αναψυκτικο του. Μου το δινει αμεσως και τον ευχαριστω. Χαλαρωνω λιγο απο εκεινο το σημειο και μετα. Δεν μπορω να ειμαι θυμωμενη μαζι του. Δεν εχει νοημα. Τον μπερδευω περισσοτερο. Αλλωστε δικο μου είναι το πρόβλημα. Παω να ακουμπησω το χερι μου στη καρεκλα μου ομως ο Dylan ειχε το δικο του και ακουμπησανε.
Li: Συγγνωμη.
Λεω ενω το παιρνω γρηγορα. Εκανε και αυτος το ιδιο.
Dy: Δεν πειραζει. Αστο εσυ, εγω εχω απο την αλλη.
Li: Δε πειραζει και εγω εχω απο την αλλη δεν ηθελα να σε ξεβολεψω.
Γυρναω να δω τους "διπλανους" μου οι οποιοι φασωνονταν... ελεος ρε Ariana. Το ιδιο κανει και ο Dylan και οταν γυρισα να τον κοιταξω γελουσε ηδη. Πρεπει να ηταν μεταδοτικο γιατι αρχισα να γελαω και εγω. Μας κοπηκε το γελιο οταν μια κοτα απο πισω μας, μας κανει ενα σσσσσσσσς. Τσουλι-_-. Μας το χαλασες. Γυρναω και της λεω "σουτ να κανεις στην φιλη σου που απ' οτι φαινεται ξερει να μασαει μονο με τα ουλα και μας τα εχει πριξει με το αηδιαστικο μασημα της". Γυρναω ελαφρως εξαλλη μπροστα μου και ο Dylan με κοιταει ετοιμος να σκασει παλι στα γελια.
Li: Μην τολμησεις και γελασεις.
Του λεω δηθεν σοβαρα αλλα δε μπορω να κρατηθω και γελαω και εγω. Γελαμε παλι μαζι και την βλεπω την πισω μου που τρωγεται να μας ξανακανει παρατηρηση και αφου της ριχνω ενα βλεμμα για να το βουλωσει συνεχιζω να γελαω.
Li: Εχουμε χασει την μιση ταινια με τις βλακειες σου...
Dy: Τις δικες μου βλακειες; Εσυ εισαι αυτη που κανεις τσαμπουκαδες με τον κοσμο εδω μεσα.
Li: Μας υπερασπιστηκα.
Dy: Δικια μου δουλεια ειναι αυτο.
Li: Α οπως υπερασπιστηκες τους πρωτοετεις ε;
Dy: Δεν ημουν μονος μου.
Li: Εγω παντως πιστευω οτι ηταν πολυ γενναιο αυτο που κάνατε. Ηταν και μεγαλυτεροι και περισσοτεροι.
Dy: Δεν ηταν τοσο ασχημα. Ολο λογια ηταν ετσι κι αλλιως.
Li: Απ' οτι φαινεται ηταν και πραξεις.
Του λεω και του ακουμπαω ελαχιστα την πληγη που ακομα να κλεισει.
Dy: Αφου χασαμε που χασαμε την ταινια, παμε εξω; Θα την δουμε απο το λαπτοπ οταν ανεβει στο ιντερνετ.
Li: Παμε. Μισο να ειδοποιησω...
Ακομα φασωνονται αυτοι....α καλα.
Li: Αστο παμε.
Βγηκαμε εξω και περπατησαμε μεχρι τον δρομο και μετα μεσα στον πολυ τον κοσμο. Ηταν ολα στολισμενα και ηταν υπεροχα. Ειχε βραδιασει κιολας και τα φωτακια φωτιζαν ολη την πολη.
Dy: Και δηλαδη εσυ πιστευεις οτι επρεπε να κανουμε πισω;
Li: Δε ξερω. Νταξει για καλο το κανατε... Απλα... ε μας ήρθε κάπως οταν εμφανιστηκατε ολοι χτυπημενοι.
Dy: Δεν ειπαμε τιποτα για να μην ανησυχησετε. Ξερουμε πως κανετε και οι δυο.
Li: Ναι δικιο εχεις. Αλλα κοιτα πως γινατε ρε Dylan. Πως εγινες.
Dy: Αληθεια δεν ειναι τοσο χαλια.
Li: Ποναει;
Dy: Σημερα οχι.
Li: Εχθες;
Dy: Εχθες λιγο. Βλεπεις ειχα και περιποιηση οποτε δεν ειχα προβλημα.
Τα ματια του γυαλιζουν ενω χαμογελαει. Αχ. Γελαω οταν καταλαβαινω οτι αναφερεται σε μενα.
Li: Εγω φταιω ρε που δε σε αφησα να μολυνθεις.
Dy: Ειπα τιποτα; Δεν ειπα. Ισα ισα σε ευχαριστησα κιολας.
Li: Με ευχαριστησες; Χμμμ δε θυμαμαι κατι τετοιο.....
Dy: Ε τότε να σε ξαναευχαριστησω να θυμηθείς ε;
Li: Ααα οπως θες εγώ δε πιέζω.
Dy: Χαχαχαχα. Πλάκα έχεις ρε Lily.
Γελαμε και οι δυο και τοτε εγω σταματαω και κοιταω εναν κυριο με κατι μπαλονια. Με βλεπει και ακολουθει το βλεμμα μου.
Dy: Ελεος. Πες μου οτι δεν-
Li: Οτι δεν εχω ψυχωση με τα μπαλονια; Δε μπορω, θα ειναι ψεματα.
Dy: Οντως τωρα; Μπαλονια;
Li: Ρε δε μου παιρνανε μπαλονια οσο ημουνα μικρη γιατι λεγανε οτι τα εχανα συνεχεια.
Dy: Να φανταστω οτι ειχαν δικιο;
Li: Οχι!
Dy: ...
Li: Ναι...
Dy: Ημουν σιγουρος.
Τοτε χτυπαει το τηλεφωνο του και μου κανει νοημα οτι ερχεται, και παει πιο κει να μιλησει. Αμεσως κατσουφιαζω γιατι φανταζομαι ποιος ή μαλλον ποια ειναι, και κοιταω στη θαλασσα αφηρημενη. Μετα απο λιγο καποιος με σκουνταει και γυρναω να δω τον Dylan να κραταει ενα μπαλονι και μαλλι της γριας.
Τι υπεροχοοοοοοοοοοςςςςς! ! ! ! ! !
Μου θυμιζει τοσο τα παιδικα μου χρονια.
Li: Πλακα κανειςςς!!
Dy: Γιορτές είναι μωρέ. Αν οχι τωρα τότε ποτε;
Προσπαθω να συγκρατησω το χαμογελο μου καθως παιρνω το μπαλονι και το μαλλι της γριας ομως συνειδητοποιω οτι δεν μπορω να φαω με το μπαλονι μαζι και φαινομαι να το ψαχνω λιγο μεχρι που μου παιρνει το μπαλονι και το δενει στον καρπο μου. Εχω λοιπον ολο το ελευθερο να τσακισω το μαλλι της γριας που εχω χρονια να φαω. Περπαταμε, μιλαμε και τρωω ταυτοχρονα και αυτος με παρακολουθει ενώ μου κλεβει και μπουκιες απο το μαλλι της γριας. Κανονικα θα επρεπε να προσπαθω να μη γινουν σκατα τα χερια μου αλλα τζαμπα κοπος. Αλλωστε νιωθω πολυ ανετα επομένως σιγά το πράγμα. Τον βλέπω να χαμογελάει καθώς κοιτάει μπροστά. Δεν θέλω να τελειώσει αυτη η στιγμηηη που θα ξαναβρω τετοια ευκαιρία...
Χτυπαει το κινητο μου και ετσι σκατα που ειναι τα χερια μου ποσπαθω να το παρω χωρις να το λερωσω ενω ακομα ετρωγα παρεπιπτοντως. Ο Dylan παιρνει το κινητο, πατάει αποδοχη κλησης και το κραταει στο αφτι μου.
Li: Ναι;
Λεω μπουκωμενη.
Ar: Που εισαι;
Li: Εξω.
Ar: Γιατι ακουγεσαι ετσι; Παλι τρως μωρη;
Li: Ναι
Ar: Με τον Dylan εισαι;
Li: Ναι
Ar: Ποτε φυγατε; Δε σας καταλαβα.
Li: Ε θα ησουν απασχολημενη😂
Ar: Σκασε ρε😂 Που ειστε;
Li: Στο παγοδρομιο μπροστα σχεδον.
Ar: Ωραια ερχομαστε απο εκει.
Li: Οκ. Παμε για κανα ποτο μολις ερθετε;
Ar: Ναι ναι παμε. Αντε τα λεμε.
Li: Φιλια.
Κλεινω το τηλεφωνο και ευχαριστώ τον Dylan για τη βοήθεια.
Μετα απο κανα τεταρτο ερχονται τα παιδια και παμε για ποτο.