Ειναι πρωι και το σπιτι ειναι χαλιααα. Τα παιδια εχθες εφυγαν πολυ αργα και ημασταν και εγω και η Ariana πολυ κουρασμενες για να καθαρισουμε το οτιδηποτε. Αλλα δε με πειραζει. Σκεφτομαι αυτα με τον Dylan. Ειναι πολυ χαζος που σκεφτηκε οτι δεν ειναι αρκετα καλος για μενα αλλα το μεγαλυτερο καθικι της υποθεσης ειναι ο Zac. Ειχα υποσχεθει να μη του ξαναμιλησω για να μη δινω ελπιδες τρομαρα μου αλλα με αυτα που εμαθα δε μπορω. Απο τη μια θελω να παω να τον βρισω αλλα απο την αλλη δε ξερω αν πρεπει... δεν θελω να του δωσω ευκαιρια να ξαναμπει στη ζωη μου. Ο,τι εκανε το διορθωσα με τον εκπληκτικα διακριτικο μου τροπο. Καλα μπορει να μην ηταν και τοσο διακριτικος (τι μπορει δηλαδη, δεν ηταν) αλλα ηθελα οπωσδηποτε να ξεκαθαρισω στον Dylan την αποψη μου για τον Zac και γενικα αγορια του ειδους του. Μα καλα και αυτο το παιδι βλαμμενο ειναι; Δε καταλαβαινει οτι τον θελω; Θα θυμωνα αν δεν τον ηθελα; Τι νομιζει δηλαδη; Τελος παντων το σημαντικο ειναι οτι το ξεκαθαρισα. Εδω που τα λεμε μονο οτι μου αρεσει δε του ειπα εχθες αλλα τελος παντων. Ελπιζω να σκεφτεται και αυτος τα οσα εγιναν.
Μπαινω στο δωματιο της Ariana για να παρω μια μπλουζα μου που εχει "δανειστει" εδω και κατι μηνες, γιατι θελω να παω για ψωνια. Θα ελεγα και την Ariana αλλα δεν θελω να την ξυπνησω οποτε μπαινω σιγα σιγα. Βεβαια με το που μπαινω βλεπω την Ariana να κοιμαται πανω στον Cameron. Ειχα ξεχασει οτι ειναι αυτος εδω. Κανω οσο πιο ησυχα μπορω για να μη τους ξυπνησω και παιρνω την μπλουζα που ηθελα. Ομως για κακη μου τυχη χτυπαω το δαχτυλακι μου (αουτς) στο κρεβατι και οπως ειναι φυσιολογικο σφαδαζω απο τον πονο. Τους ξυπναω, και σαστισμενοι οπως ειναι απο τον υπνο προσπαθουν να συνειδητοποιησουν τι συμβαινει.
Ar: Τι κανεις παιδακι μου πρωι πρωι;
Li: 11 ειναι μωρη τι πρωι πρωι; Μια μπλουζα παιρνω.
Cam: Γιατι εσυ μπλουζες δεεεν;
Li: Εγω μπλουζες δεεεεν γιατι το αμορε σου μου τις δανειζεται και τις κραταει για παντα. Οποτε καταλαβαινεις.
Cam: Ναι καταλαβαινω...αυτο κανει και με τις φουτερ μου.
Ar: Συγγνωμη που επεμβαινω σε αυτον τον ωραιο διαλογο αλλα μηπως να σταματησετε να μιλατε για μενα λες και δεν ειμαι μπροστα;
Li: Θα το σκεφτουμε.
Ar: Που πας τελος παντων;
Li: Για ψωνια, αφου ξυπνησες που ξυπνησες, θες να ερθεις;
Ar: Ναιιιιι ναι θελω.
Cam: Που σκατα την βρισκεις τετοια ζωντανια μολις ξυπνησες?
Li: Εεεμ αυτα σου κανουν τα ψωνια.
Ar: Κατσε να πιω καφε πρωτα.
Li: Ελα χεστο θα παρουμε στο δρομο απλα πανε ετοιμασου.
Ar: Εσυ μωρο μου θα ερθεις;
Cam: Οοοοχι οχι δε καταλαβες καλα, εγω για ψωνια με σενα και την τρελη φιλη σου δε παω. Θα παω στη σχολη. Αρκετα μαθηματα εχω χασει.
Li: Ποια σχολη μωρε χριστουγεννιατικα;
Cam: Πωω ναι δικιο εχεις...
Li: Ηθελα να ξερα τι σου κανε χθες και σου χει φυγει το μυαλο.
Ar: Ωωω πιστεψε με δε θες.
Li:.... ωωω με αυτο το υφος που εχεις πιστεψε με δε θελω...αντε σηκωωωω.
Ar: Σε πεντε ειμαι ετοιμη.
Cam: Καλα υπολογισε κανενα μισαωρο.
Li: Εχουμε δικους μας χρονους εμεις. Και σηκω και συ αιντε.
Ar: Καλα καλα παω.
Φευγει η Ariana και μενουμε με τον Cameron μονοι μας.
Cam: Να σου πω.
Li: Πες.
Cam: Με τον Dylan τι παιχτηκε εχθες;
Στη σκεψη και μονο χαμογελαω.
Li: Τι να εγινε, τιποτα δεν εγινε.
Cam: Βρε ηλιθιο κουτελο της κοινωνιας μεχρι και τα νυχια σου χαμογελανε, λεγε τι εγινε;
Li: Τιποτα ρε κουτσομπολη, απλα ξεκαθαρισαμε- δηλαδη ξεκαθαρισα διακριτικα- καποια πραγματα.
Cam: Δηλαδη θα δει λιγη δραση η αγορινα μου;
Φωναζει ενθουσιασμενος και καθομαι και τον κοιταω.
Li: Θελω να ηρεμησεις. Αν ηθελε η αγορινα σου να δει δραση θα μπορουσε. Και τωρα που το ειπες, η αγορινα σου δηλαδη...δεεεν εχει δει δραση;
Cam: Θα το ηξερες αν συνεβαινε.
Li: Τι σε κανει να πιστευεις οτι θα μου το ελεγε;
Cam: Εννοω οτι μαζι σου θα εκανε ο,τι εκανε ΞΥΠΝΑ.
Li: Α...γιατι;
Cam: Γιατι το παιδι ειναι πολυ κολλημενο. Δεν προκειται να κανει κατι με αλλη ετσι απλα.
Οπα.
Li: Το ηξερες οτι με ηθελε και δε μου ειπες τιποτα;;;;;;
Cam: Συγγνωμη Lily αλλα ειναι κατι σαν bro code. Δεν θα μαρτυρουσα τα μυστικα του σε μια...γυναικα.
Li: Οι γυναικες ρε μπορουν πιο ευκολα να κρατησουν μυστικο απο εσας τους αντρες γιατι βρισκομαστε περισσοτερο συχνα σε αυτη τη θεση.
Cam: Ε;
Li: Αστο ειναι για ανωτερα ειδη.
Cam: Τελος παντων, καταρχας ξερεις τι δυσκολο που ηταν να τον κανω να ανοιχτει; Σκαει γαϊδαρο αυτος ο ανθρωπος.
Li: Και πως τα καταφερες;
Cam: Ε με ποτα πως αλλιως;
Li: Αααα οικειωθελως δηλαδη τα ξερασε ολα...τελεια...
Cam: Ρε δε τον μεθυσα. Απλα τον χαλαρωσα λιγο.
Ar: Ετοιμη! Τι λετε εσεις εδω;
Li: Τιποτα παμε. Εσυ κλεισε τη πορτα καθως φευγεις.
--
(ειναι πραγματικα αισχρο ξερω ομως ειναι η πρωτη φορα που ασχολουμαι με τετοια Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ)
Ειχε παει μεσημερι και εμεις συνεχιζαμε τις επιδρομες μας στα μαγαζια. Ειχαμε και οι δυο αρκετες σακουλες στα χερια μας και ειπαμε να κατσουμε για κανα καφε και ας ηταν μεσημερι.
Li: Ρε συ τελικα γιατι ηρθαν ετσι οι αλλοι εχθες;
Ar: Καλα δεν ξερεις;
Li: Οχι που να ξερω;
Ar: Κατι σου ψιθυριζε ο Tyler εχθες οποτε φανταστηκα οτι αυτο σου ελεγε.
Li: Οχι δε μου ελεγε αυτο, μου ειπε ολα οσα σου ελεγα εδω και δυο ωρες.
Ar: Ααα καταλαβα. Τελος παντων, εγω ρωτησα τον Cameron.
Li: Και;
Ar: Τσακωθηκανε με μια παρεα απο την σχολη. Απ' οτι καταλαβα εκφοβιζανε τους πρωτοετεις που ηταν γενικα πιο ψαρωμενοι ομως ο Cameron δεν τους φοβοτανε και ουσιαστικα ηταν ο μονος που τους υπερασπιζοτανε και κανονισανε εχθες να το λυσουν "πολιτισμενα" και καταληξανε καπως ετσι...
Οση ωρα μου τα λεει εχω μεινει με το στομα ανοιχτο.
Li: Μου κανεις πλακα ετσι; Μπλεχτηκανε σε τοσο μεγαλο καβγα; Ποσοι ηταν αυτοι; Σε ποιο ετος; Τους ξερουμε;
Ar: Ο Wales και η κλικα του μωρε, δε παιζει να μη τους εχεις ακουσει. Τελευταιο ετος ειναι, ε δε θα ηταν ....τεσσεις- πεντε;
Li: Α και μεγαλυτεροι, και περισσοτεροι...καλα και οι δικοι μας τι πανε και κανουν, παμε καλα;
Ar: Δεν φαγανε και λιγο ξυλο οι αλλοι. Ο ενας πηγε νοσοκομειο αλλα δε ξερω ποιος τον εδειρε.
Li: Ε λογικα κανενας Steven...
Ar: Ναι αυτο σκεφτομουνα και εγω.
Li: Φιλε δε το πιστευω...πως και δεν εμφανιστηκε καμια αστυνομια ή κατι τετοιο;
Ar: Εμφανιστηκε αλλα προλαβανε και φυγανε. Δε ξερω καν που εγινε ολο αυτο, δε ρωτησα. Και ασε που...
Σταματαει και εχει καρφωσει τα ματια της καπου. Της κουναω το χερι για να τη συνεφερω. Καλα τι επαθε;
Li: Ε Ari...Ari...ρε πας καλα τι επαθες;
Ar: Γυρνα πισω και κοιτα εκει στο δεντρο...
Κανω ο,τι μου λεει περιμενοντας να δω καμια βλακεια ομως δεεεν. Ειδα τον Dylan να ακουμπαει στο δεντρο και μια κοπελα μπροστα του να τον ακουμπαει και να χαζογελαει. Αυτος δεν κανει τιποτα για να την αποφυγει. Φορτωνω. Τα νευρα μου. Θα εκραγω. Το νιωθω απο στιγμη σε στιγμη να ερχεται. Απο τα δολοφονικα μου σχεδια με βγαζει η Ariana.
Ar: Εισαι καλα...; Μπορει να μην ειναι αυτο που φαινεται.
Li: Και τι να ειναι;
Απανταω εντελως ηρεμα ξαφνιαζοντας μεχρι και εμενα. Γυριζω παλι μπροστα μου και αρχιζω να κανω το οτιδηποτε απο το να κοιταω εκει. Δεν κανει κανενα κοπο να την παρει απο πανω του. Θα τρελαθω.
Ar: Σκεψου τι σου ειπε ο Tyler και ο Cam. Εσενα θελει.
Li: Ναι το βλεπω. Κοιτα. Τα πραγματα αλλαζουν απ' οτι φαινεται.
Και τοτε μου ηρθε φλασια.
Ar: Τι επαθες;
Li: Αυτο ειναι. Ξερω γιατι ειπε ο,τι ειπε.
Ar: Μη με τρομαζεις πες.
Li: Γιατι τον πριξανε ρε Ari. Τον ρωτουσαν ολοι για μενα και ειπε ο,τι μπορουσε για να γλιτωσει.
Ar: Τι λες ρε Lily αυτο ειναι ηλιθιο.
Li: Ειναι; Ειναι ηλιθιο; Αν το σκεφτεις ειναι απολυτα λογικο. Το εχεις παθει και εσυ πριν χρονια αν θυμασαι.
Ar: ... ναι... και παλι δε ξερουμε αν ειναι αυτη η περιπτωση εδω.
Li: Ξερω εγω.
Ar: Θες να φυγουμε;
Li: Οχι. Θα κατσουμε να πιουμε τον καφε μας και μετα θα φυγουμε.
Ar: Εισαι σιγουρη;
Li: Απολυτα. Πινε.