Ariana's POV
Μολις ξυπνησα και εχω εναν τρομερο πονοκεφαλο. Παω στη κουζινα για να πιω καφε και να ανοιξει το ματι μου και βρισκω εναν Cameron να εχει ετοιμασει πρωινο και να βαζει καφε σε μια κουπα.
Ar: Αυτος ειναι ο τροπος σου να ζητησεις συγγνωμη για εχθες;
Cam: Οχι αυτος ειναι ο τροπος μου να σου δειξω οτι εννοουσα ο,τι ειπα εχθες.
Ar: Ενδιαφερουσα τακτικη. Θα πιω καφε ομως μονο.
Cam: Τι γιατ- Ελα ρε Ariana ολο το πρωι εφτιαχνα καφεδες μεχρι να τον πετυχω ετσι οπως σου αρεσει, εψαχνα μια ωρα τις φρυγανιες για να σου αλειψω εδω να εχεις να φας ετσι για να σε προσεξω να μου φας καλα και εσυ θα πιεις μονο καφε; Μετα μη λετε εσεις τα κοριτσια οτι δεν υπαρχουν ρομαντικα αγορια γιατι και να υπαρξουν δεν τα εκτιματε και επισης-
Ar: Καλα ασε ασε θα φαω. Πωπωπω πως κανεις ετσι πρωι πρωι εχω και πονοκεφαλο.
Cam: Πονοκεφαλο; Παω να δω αν υπαρχει κανενα ντεπον εδω μεσα.
Ar: Δε πειραζει αστο.
Cam: Οχι πρεπει να βρω.
Πηγαινε περα δωθε ψαχνοντας στα ντουλαπια. Α καλα. Παει τον χασαμε κι αυτον.
Ar: Κατσε να φας μαζι μου.
Τοτε σταματαει. Καλα τοσο ευκολο ηταν;
Cam: Σοβαρα; Δε θα μου ερθει τιποτα στο κεφαλι ετσι;
Ar: Οχι κατσε.
Cam: Πως και εισαι ετσι σημερα;
Ar: Πως ετσι δηλαδη;
Cam: Χαλαρη. Και κυριως καλη.
Ar: Κοιτα μπορω πολυ ευκολα να ξαναγινω σκυλα αν θες, δεν ειναι προβλημα.
Cam: Ε καλα μια κουβεντα ειπαμε.
Ar: Ωραια τωρα σκασε και κατσε να φαμε.
Καθισε και αρχισαμε να τρωμε λοιπον.
Cam: Ποτε λες να μας ξεκλειδωσουνε;
Ar: Δε ξερω... Θα δουμε.
Φαγαμε και καθισαμε στο σαλονι. Εγω διαβαζα ενα περιοδικο μοδας που φεραμε απο διπλα οταν πρωτοηρθαμε και ο Cameron εβλεπε τηλεοραση. Μετα απο λιγο αρχισα να βλεπω και γω και βασικα σχολιαζαμε τα μεσημεριανα. Μετα απο λιγο αφησε την τηλεοραση και γυρισε προς το μερος μου αλλα εγω κυρια, μπροστα στη τηλεοραση το κεφαλι μου.
Cam: Ari...
Ar: Μμμ..;
Cam: Με εμας τι κανουμε;
Ar: Τι εννοεις;
Cam: Εννοω εμεις που βρισκομαστε;
Ar: Κοιτα...Cameron... δε νομιζω οτι θελω να γινει κατι μεταξυ μας ακομα...Ηθελα πολυ...αλλα τωρα δε νομιζω οτι αυτο ειναι που θελω. Ολα μου φαινονται μπερδεμενα γενικα και δε ξερω...
Cam: Ειπες ακομα...αρα...;
Ar: Ποτε ειπα ακομα;
Cam: Πριν ειπες δε θες να γινει κατι μεταξυ μας ακομα.
Ar: Λαθος θα καταλαβες.
Cam: Ελα δε θα με βγαλεις τρελο.
Ar: Δεν ειπα ακομα...
Cam: Να βλεπεις αυτα κανεις και δε μπορω να ξεκολλησω απο σενα.
Ar: ... ναι λοιπον ακου εγω λεω να μεινουμε φιλοι. Χωρις κοντρες...κανονικα. Να δουμε πως θα παει αυτο.
Cam: Α ωστε θα μπορεσεις να ζησεις χωρις να μου τη λες;
Ar: Νομιζω πως θα τα καταφερω.
Cam: Οκ τοτε. Φιλοι.
Ar: Φιλοι.
Δινουμε τα χερια ως ενδειξη συμφωνιας αλλα σταματαμε και κοιταζομαστε στα ματια. Αχ θελω τοσο πολυ να τον φιλησω...Οχι Ariana ξεκολλα. Ταρακουναω το κεφαλι μου ελαφρα για να ξεκολλησω τα ματια του και παω να σηκωθω απο τον καναπε αλλα...
Cam: Τι επαθες γιατι χλωμιασες;
Βλεπω κατι που σιγουρα μου εκοψε δεκα χρονια απο τη ζωη μου και ακομα μου κοβει. Μια...μια...
Ar: Κατσαριδαααααα! ! !
Αρχιζω να φωναζω και να τρεχω περα δωθε. ΠΕΤΑΕΙ ΚΙΟΛΑΣ. Μπορει να γινει χειροτερη αυτη η στιγμη;
Ar: Κανε κατι ντε!
Cam: Γιατι δηλαδη οι αντρες ειναι σχεδιασμενοι να σκοτωνουν αυτο μου λες; Οτι δηλαδη θες να με χρησιμοποιησεις ως μεσο βιας;
Ar: Cameron...ΤΕΛΕΙΩΝΕ!
Παιρνει ενα βαρυ βιβλιο απο το τραπεζι και κανει μερικες προσπαθειες να πετυχει τη κατσαριδα που ειναι στο ταβανι. Ειχε ανεβει στον καναπε και προσπαθουσε να την πετυχει.
Ar: Ναι!
Cam: Ελαα!
Ar: Αχ ελα το εχεις!
Cam: Δε μπορω να το κανω!
Ar: Πωω κοιτα ποσο μεγαλη ειναι!
Cam: Αμ δε το βλεπω!
Ar: Απλα βαλε λιγο παραπανω δυναμη!
Cam: Ελα λιγο ακομα!
Ar: Το χεις ναι!
Στο τελευταιο αλμα του χανει την ισορροπια του και πεφτει στον καναπε αλλα ετσι οπως επεφτε παρεσυρε και εμενα μαζι του που ημουν απο διπλα και ετσι βρεθηκαμε ο ενας πανω στον αλλον στον καναπε.
Κοιταζομαστε για λιγο και παει να κανει κινηση να με φιλησει. Εγω βεβαια τον εδιωξα απο πανω μου. Δεν ξερω αν ειμαι πολυ δυνατη ή πολυ ηλιθια...
Ar: Cameron ειπαμε φιλοι.
Cam: Ναι φιλοι...δυστυχως...
Το τελευταιο το ειπε τοσο σιγανα ισα που τον ακουσα. Και τοτε μπαινουν μεσα ο Tyler, ο Dylan, η Lily και ο Steven. Βασικα ο Steven μπουκαρε και οι αλλοι πιο πολυ τον συγκρατουσανε. Γυρναμε να τους κοιταξουμε και σταματανε ολοι. Δε μιλουσε κανεις. Ολοι ηταν ακινητοι για λιγο. Ω φιλε κανα δυο δευτερολεπτα νωριτερα να μπαινανε και θα μας βρισκανε σε μια θεση οπου ευκολα βγαζεις τα λαθος συμπερασματα....
Ar: Γεια σας παιδια.
Cam: Hey τι γινεται;
St: Τι κανατε εδω μεσα;
Ar: Τι εννοεις;
St: Ασε τα τι εννοεις σε μενα μικρη γιατι οι τοιχοι ειναι πολυ λεπτοι, ολα τα ακουσαμε! Τι της εκανες ρε ρεμαλι;
Στη τελευταια προταση πιανει τον Cameron απο τη μπλουζα. Παλι😬
Ar: Stev πας καλα αφησε τον!
Ty: Ουυ τον υπερασπιζεται.
Li: Αναμενομενο, το θεμα ειναι πως θα το παρει ο Stev.
Dy: Πιθανοτατα να τα παρει περισσοτερο.
Ειναι και αυτοι οι τρεις που δε κανουν τιποτα και απλα καθονται στη σειρα λες και βρισκονται πρωτη θεση στην αγαπημενη τους ταινια και σχολιαζουν λες και δεν τους ακουμε...
Cam: Τι επαθες ρε μεγαλε;
St: Τι τι επαθα ρε που με δουλευετε κιολας!
Ar: Μπορεις να ηρεμησεις τι μυγα σε τσιμπησε; Αντι να θυμωσουμε εμεις δηλαδη που μας κλειδωσατε εδω μεσα ζητας και τα ρεστα;
St: Δεν ηταν δικια μου ιδεα αυτο, της Lily ητανε!
Ar: Α της Lily ε... δεν εκπλησσομαι...Εν πασει περιπτωσει, τι ασυναρτητα λες;
Ty: Λεει που το κανατε πριν απο λιγο.
Ar: Τι;! Πας καλα;!
Dy: Σας ακουσαμε...ολες αυτες οι φωνες και τα αχ ναι... ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ!
Cam: Μια κατσαριδα προσπαθουσαμε να σκοτωσουμε το κερατο μου, μια κατσαριδα!
St: Κατσαριδα;
Τωρα πια τον εχει αφησει. Επιτελους.
Ar: Απο αυτες τις μεγαλες... Που πετάνε...
Cam: Θες και αποδειξη; Κοιτα στο πατωμα!
St: ... Α... Οκ παιδια συγγνωμη...Cameron σορρυ ρε...
Ar: Αντε μπραβο. Κοιτα ρε φιλε που πηγε το μυαλο του.
Ty: Ε καλα αν ακουγατε και εσεις αυτα που ακουγαμε και εμεις τα ιδια θα καταλαβαινατε.
Ar: Τελος παντων μπορουμε να βαψουμε το σπιτι τωρα; Που ειναι τα χρωματα;
St: Θα παω να τα φερω σε λιγο. Tyler ειπες τα παρηγγειλες εχθες ετσι;
Ty: Ναι ναι.
Εφυγε τελικα ο Stev και τον περιμεναμε να γυρισει απο το ελαιοχρωματοπωλειο. Ημασταν εγω, η Lily, ο Cam, ο Dylan, ο Tyler και περιμεναμε τον Nick και την Avril ακομα.
--
Av: Γεια σας παιδιαααα!
Ar-Li-Dy-Cam-Ty: Γειααααα.
Li: Που χαθηκατε ρε ελατε μεσααα.
Την αγκαλιαζω και εγω και η Lily ενω τα αγορια χαιρετιουνται μεταξυ τους.
Ar: Λοιπον ετοιμοι;
Av: Πανετοιμοι.
Ni: Ναι ναι πανετοιμοι...δε σας πειραζει αν γινει λιγο κωλος ο τοιχος σας ετσι;
Av: Αντε ρε χαζο. Ειμαι καταπληκτικη παιδια μη τον ακουτε.
Li: Η Cara πως ειναι;
Av: Αρρωστη ακομα...ηθελε να ερθει αλλα δε την αφησα.
Ni: Ναι δεν την αφησε η "μαμα" της
Av: Λοιπόν που ειναι τα χρωματα;
Ar: Τα φερνει ο Steven.
Av: Εσεις παιδια τι κανετε;
Dy: Μια χαρα.
Ty: Ολα καλα.
Cam: Τελεια.
Av: Μπραβο μπραβο. Αχ ρε βλαμμενα μου λειψατε ρεεε.
Li: Και εμας μας ελειψες!
Av: Ωωωωω group hug;;;;
Li: Ναιιιιιι.
Ar: Ουτε να το σκεφτεστε...
St: Ηρθα και γωωω.
Ar: Ωραια ας ξεκινησουμε.
Li: Αντε να δουμε τι θα καταφερουμε.
Αρχισαμε να βαφουμε. Ναι...τελικα ειναι πιο δυσκολο απ' οτι φαινεται. Τοτε ακουμε ενα γεια σας παιδια. Γυρναμε ολοι και βλεπουμε την Cara.
Li-Ar: Ααααααααααααααααα! ! ! ! Τι κανειιιις; Πως εισαι; Μας ελειψεεεεες!
Ca: Καλα ειμαι μωρε.
Av: Γιατι εισαι εδω; Εισαι αρρωστη ακομα δεν πρεπει να σηκωνεσαι!
Ca: Σιγα μωρε. Μια χαρα ειμαι. Ασε που δε θα το εχανα αυτο με τιποτα.
Av: Δεν προκειται να βαψεις τιποτα. Θα πας μεσα να ξαπλωσεις.
Ca: Ενταξει μαμα....
Av: Μην ειρωνευεσαι ρε Cara θα χειροτερεψεις αν δε προσεξεις.
Ca: Θα ειμαι μια χαρα.
Αρχισαμε ολοι να ξαναβαφουμε και η Cara πηγαινει προς τον Dylan και κατι του λεει και γελανε. Ποτε κολλησανε τοσο αυτοι; Κοιταω την Lily...ναι φαινεται οτι ζηλευει. Εγω παλι κοιτουσα ησυχα ησυχα τη δουλιτσα μου μεχρι που ηρθε διπλα μου ο Cameron. Ειπαμε οτι ειμαστε φιλοι προς το παρον και οκ απ' οτι φαινεται το κραταμε. Με πειραζε οποτε τον εδιωξα και τον πηγα σε αλλο τοιχο. Βεβαια επειδη μετα δεν εκανε τιποτα και εγω βαριομουνα ειπα να τον ενοχλησω εγω.
Συνεχισαμε τις βλακειες για αρκετη ωρα. Αυτο που μας διεκοψε ηταν ενα χτυπημα στην ανοιχτη μας πορτα. Ξανα. Γυρισαμε ολοι για αλλη μια φορα και ειδαμε...